MATYSIK STANISŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
 
[[File:Stanisław_Matysik.JPG|thumb|Stanisław Matysik]]
 
[[File:Stanisław_Matysik.JPG|thumb|Stanisław Matysik]]
'''STANISŁAW MATYSIK''' (9 III 1921 Trzemeszno – 1 III 1994 Gdańsk), naukowiec, specjalista prawa morskiego. Syn Józefa nauczyciela gimnazjalnego (zamordowanego 1939 przez Niemców). W 1939 absolwent liceum humanist. w Chojnicach. Od 1945 studiował prawo na UMK w Toruniu, od 1949 dr. Od 1950 pracował w Wyższej Szkole Handlu Morskiego (nast. Wyższej Szkole Ekonomicznej) w Sopocie. W 1951–70 kier. Katedry Prawa Morskiego, od 1 X 1953 prorektor, 1954–62 rektor. Od 1954 prof. tytularny, 1962 prof. zw. W 1958–70 równocześnie kier. Katedry Prawa Człowieka na UMK, 1967–70 dyr. Inst. Gospodarki Morskiej WSE w Sopocie. Po utworzeniu q UG 1970–74 dziekan Wydz. Prawa i Administracji i do 1977 dyr. Inst. Prawa Morskiego. W 1977–80 pracował także w Inst. Badania Prawa Sądowego Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie. W chwili wprowadzenia q stanu wojennego przebywał na wykładach w uniw. w Strasburgu. Pozostał we Francji do 1989, wykładając na kilku uczelniach. W r. akad. 1991–92 ponownie pracował na UG i w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. Autor m.in.: ''Prawo nadbrzeżne (ius naufragii). Studium z historii prawa morskiego'' (1950), ''Podręcznik prawa morskiego'' (1963 i dalsze wydania), ''Prawo morskie: zarys systemu'', t. 1: ''Wprowadzenie, źródła, statek morski, armator, kapitan i załoga'' (1971), t. 2: ''Przewóz towarów, przewóz pasażerów, czarter na czas, usługi pomocnicze'' (1973), t. 3: ''Prawo morskie. Wypadki morskie, zderzenia statków, ratownictwo morskie, awaria wspólna, ubezpieczenia'' (1975). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]]
+
'''STANISŁAW MATYSIK''' (9 III 1921 Trzemeszno – 1 III 1994 Gdańsk), naukowiec, specjalista prawa morskiego. Syn Józefa nauczyciela gimnazjalnego (zamordowanego w 1939 roku przez Niemców). W 1939 roku absolwent liceum humanistycznego w Chojnicach. Od 1945 studiował prawo na UMK w Toruniu, od 1949 doktor. Od roku 1950 pracował w Wyższej Szkole Handlu Morskiego (następnie Wyższej Szkole Ekonomicznej) w Sopocie. W latach 1951–1970 kierownik Katedry Prawa Morskiego, od 1 X 1953 prorektor, w okresie 1954–1962 rektor. Od 1954 profesor tytularny, od 1962 profesor zwyczajny. W latach 1958–1970 równocześnie kierownik Katedry Prawa Człowieka na UMK, w 1967–1970 dyrektor Instytutu Gospodarki Morskiej WSE w Sopocie. Po utworzeniu q UG w latach 1970–1974 dziekan Wydziału Prawa i Administracji i do roku 1977 dyrektor Instytutu Prawa Morskiego. W 1977–1980 pracował także w Instytucie Badania Prawa Sądowego Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie. W chwili wprowadzenia q stanu wojennego przebywał na wykładach na uniwersytecie w Strasburgu. Pozostał we Francji do 1989 roku, wykładając na kilku uczelniach. W roku akademickim 1991–1992 ponownie pracował na UG i w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. Autor m.in.: ''Prawo nadbrzeżne (ius naufragii). Studium z historii prawa morskiego'' (1950), ''Podręcznik prawa morskiego'' (1963 i dalsze wydania), ''Prawo morskie: zarys systemu'', tom 1: ''Wprowadzenie, źródła, statek morski, armator, kapitan i załoga'' (1971), tom 2: ''Przewóz towarów, przewóz pasażerów, czarter na czas, usługi pomocnicze'' (1973), tom 3: ''Prawo morskie. Wypadki morskie, zderzenia statków, ratownictwo morskie, awaria wspólna, ubezpieczenia'' (1975). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]]

Wersja z 13:49, 13 sie 2013

Plik:Stanisław Matysik.JPG
Stanisław Matysik

STANISŁAW MATYSIK (9 III 1921 Trzemeszno – 1 III 1994 Gdańsk), naukowiec, specjalista prawa morskiego. Syn Józefa nauczyciela gimnazjalnego (zamordowanego w 1939 roku przez Niemców). W 1939 roku absolwent liceum humanistycznego w Chojnicach. Od 1945 studiował prawo na UMK w Toruniu, od 1949 doktor. Od roku 1950 pracował w Wyższej Szkole Handlu Morskiego (następnie Wyższej Szkole Ekonomicznej) w Sopocie. W latach 1951–1970 kierownik Katedry Prawa Morskiego, od 1 X 1953 prorektor, w okresie 1954–1962 rektor. Od 1954 profesor tytularny, od 1962 profesor zwyczajny. W latach 1958–1970 równocześnie kierownik Katedry Prawa Człowieka na UMK, w 1967–1970 dyrektor Instytutu Gospodarki Morskiej WSE w Sopocie. Po utworzeniu q UG w latach 1970–1974 dziekan Wydziału Prawa i Administracji i do roku 1977 dyrektor Instytutu Prawa Morskiego. W 1977–1980 pracował także w Instytucie Badania Prawa Sądowego Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie. W chwili wprowadzenia q stanu wojennego przebywał na wykładach na uniwersytecie w Strasburgu. Pozostał we Francji do 1989 roku, wykładając na kilku uczelniach. W roku akademickim 1991–1992 ponownie pracował na UG i w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. Autor m.in.: Prawo nadbrzeżne (ius naufragii). Studium z historii prawa morskiego (1950), Podręcznik prawa morskiego (1963 i dalsze wydania), Prawo morskie: zarys systemu, tom 1: Wprowadzenie, źródła, statek morski, armator, kapitan i załoga (1971), tom 2: Przewóz towarów, przewóz pasażerów, czarter na czas, usługi pomocnicze (1973), tom 3: Prawo morskie. Wypadki morskie, zderzenia statków, ratownictwo morskie, awaria wspólna, ubezpieczenia (1975). RED

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania