KAPLICA ŚW. GERTRUDY
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KAPLICA ŚW. GERTRUDY''' (nie istnieje). Związana z powstałym przed 1342 szpitalem św. Gertrudy, poza obszarem miejskim, naprzeciwko q Bramy Długoulicznej, na lewym brzegu q Kanału Raduni. Podporządkowana pierwotnie q | + | '''KAPLICA ŚW. GERTRUDY''' (nie istnieje). Związana z powstałym przed rokiem 1342 szpitalem św. Gertrudy, poza obszarem miejskim, naprzeciwko q Bramy Długoulicznej, na lewym brzegu q Kanału Raduni. Podporządkowana pierwotnie q kościołowi św. Katarzyny, po powstaniu q kościoła NMP, wedle rozstrzygnięcia komtura gdańskiego z 11 VI 1363, filialna wobec niego. Wedle tego rozstrzygnięcia miała tu być odprawiana tylko jedna msza dziennie, czytana, bez śpiewu, bez kazań, witrykom zabroniono organizowania procesji wewnątrz i na cmentarzu. W 1520 roku, wobec zagrożenia Gdańska przez wojska Krzyżaków, spalona profilaktycznie przez gdańszczan wraz ze szpitalem, zaraz potem odbudowana. Przeniesiona wraz ze szpitalem św. Gertrudy w 1563 w nowe miejsce (q Zaroślak), zniszczona już w 1576, w czasie przygotowań do q wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym, jej funkcję pełniła szpitalna sala modlitwy. W latach 1581–1582 w centralnej części odbudowanego szpitala umieszczono kaplicę pod wezwaniem św. Gertrudy. Wobec planów stworzenia parafii obsługującej obszar między q Nowymi Ogrodami na północy, umocnieniami q Głównego Miasta i q Starego Przedmieścia od wschodu, Biskupią Górką od zachodu i Zaroślakiem od południa i budowy q kościoła Zbawiciela, w kaplicy szpitalnej w latach 1632–1635 tymczasowo udzielano chrztów i spełniano posługi pogrzebowe. Po 1635 roku funkcje te przejął kościół Zbawiciela, ale po jego zniszczeniu w 1655, do odbudowy w 1695, pełniła je czasowo ponownie. W roku 1695 ołtarz i kazalnicę przeniesiono z kaplicy do nowego kościoła Zbawiciela, ją zaś, w związku ze złym stanem technicznym, zamknięto i rozebrano. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:07, 15 lip 2013
KAPLICA ŚW. GERTRUDY (nie istnieje). Związana z powstałym przed rokiem 1342 szpitalem św. Gertrudy, poza obszarem miejskim, naprzeciwko q Bramy Długoulicznej, na lewym brzegu q Kanału Raduni. Podporządkowana pierwotnie q kościołowi św. Katarzyny, po powstaniu q kościoła NMP, wedle rozstrzygnięcia komtura gdańskiego z 11 VI 1363, filialna wobec niego. Wedle tego rozstrzygnięcia miała tu być odprawiana tylko jedna msza dziennie, czytana, bez śpiewu, bez kazań, witrykom zabroniono organizowania procesji wewnątrz i na cmentarzu. W 1520 roku, wobec zagrożenia Gdańska przez wojska Krzyżaków, spalona profilaktycznie przez gdańszczan wraz ze szpitalem, zaraz potem odbudowana. Przeniesiona wraz ze szpitalem św. Gertrudy w 1563 w nowe miejsce (q Zaroślak), zniszczona już w 1576, w czasie przygotowań do q wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym, jej funkcję pełniła szpitalna sala modlitwy. W latach 1581–1582 w centralnej części odbudowanego szpitala umieszczono kaplicę pod wezwaniem św. Gertrudy. Wobec planów stworzenia parafii obsługującej obszar między q Nowymi Ogrodami na północy, umocnieniami q Głównego Miasta i q Starego Przedmieścia od wschodu, Biskupią Górką od zachodu i Zaroślakiem od południa i budowy q kościoła Zbawiciela, w kaplicy szpitalnej w latach 1632–1635 tymczasowo udzielano chrztów i spełniano posługi pogrzebowe. Po 1635 roku funkcje te przejął kościół Zbawiciela, ale po jego zniszczeniu w 1655, do odbudowy w 1695, pełniła je czasowo ponownie. W roku 1695 ołtarz i kazalnicę przeniesiono z kaplicy do nowego kościoła Zbawiciela, ją zaś, w związku ze złym stanem technicznym, zamknięto i rozebrano.
