KAMLARIA

Wersja z 00:53, 10 cze 2013 (pokaż źródło) S.Danecki (dyskusja | edycje) ← poprzednia edycja		Wersja z 20:36, 15 lip 2013 (pokaż źródło) D.Szmit (dyskusja | edycje) następna edycja →
Linia 1:		Linia 1:
	{{paper}}		{{paper}}
−	[[File:Kamlaria__Johann_Carl_Schultz__1858.JPG|thumb|Johann Carl Schultz, ''Kamlaria'', 1858]]'''KAMLARIA''' (Kämmerei). Urząd miejski zarządzający finansami, działał od XIV w. do 1794 i 1807–14. Podlegał pocz. q Radzie Miejskiej, od 2. poł. XVI w. wszystkim q ordynkom za pośrednictwem wybieranych komisji. Obejmował 3 wydziały: kasy miejskiej, q urzędu budowlanego, od 1587 zarządu Zbrojowni. Pierwotnie k. prowadziło dwóch, od 1589/92 – trzech najstarszych rajców, zw. kamlarzami (Kämmerer), zarządzających kolejno poszczególnymi wydziałami. Od 1658 dostęp do k. otrzymali także przedstawiciele pozostałych ordynków: 2 z drugiego i 4 z q Trzeciego Ordynku (liczba tych ostatnich została podwojona w ordynacji króla pol. Augusta III). Dochody k. dzielono na: 1) zwyczajne, pochodzące m.in. z q Komory Palowej, młynów i cegielni miejskich, podatku od sum spadkowych wywożonych z miasta, q akcyz, kaduków, czynszów gruntowych, wag miejskich, posiadłości wiejskich, jarmarku dominikańskiego, straganów handl., zapisów w q księgach gruntowych, opłat za zbieranie bursztynu, za pilotowanie statków, korzystanie z głębi morskiej, procentów od pożyczonych kapitałów, loterii, sprzedaży skonfiskowanych towarów i innych podatków lub opłat; 2) nadzwyczajne, zw. funduszami posiłkowymi, pochodzące z opłat pobieranych w formie akcyz, szarwarków, powierzonych urzędów miejskich, podatku spadkowego, od q menonitów i q żydów. Wydatki k. obejmowały gł. zakupy broni i amunicji, spłaty rat królewskich, utrzymanie i remonty budowli publicznych, wynagrodzenie urzędników miejskich oraz dowódców wojsk., utrzymanie twierdzy q Wisłoujście, koszty reprezentacyjne, odsetki od pożyczonych kapitałów. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]]	+	[[File:Kamlaria__Johann_Carl_Schultz__1858.JPG|thumb|Johann Carl Schultz, ''Kamlaria'', 1858]]'''KAMLARIA''' (Kämmerei). Urząd miejski zarządzający finansami, działał od XIV wieku do 1794 roku i w latach 1807–1814. Podlegał początkowo q Radzie Miejskiej, od 2. połowy XVI wieku wszystkim q ordynkom za pośrednictwem wybieranych komisji. Obejmował trzy wydziały: kasy miejskiej, q urzędu budowlanego, od roku 1587 zarządu Zbrojowni. Pierwotnie kamlarię prowadziło dwóch, od 1589/1592 – trzech najstarszych rajców, zwanych kamlarzami (Kämmerer), zarządzających kolejno poszczególnymi wydziałami. Od 1658 roku dostęp do kamlarii otrzymali także przedstawiciele pozostałych ordynków: 2 z drugiego i 4 z q Trzeciego Ordynku (liczba tych ostatnich została podwojona w ordynacji króla polskiego Augusta III). Dochody kamlarii dzielono na: 1) zwyczajne, pochodzące m.in. z q Komory Palowej, młynów i cegielni miejskich, podatku od sum spadkowych wywożonych z miasta, q akcyz, kaduków, czynszów gruntowych, wag miejskich, posiadłości wiejskich, jarmarku dominikańskiego, straganów handlowych, zapisów w q księgach gruntowych, opłat za zbieranie bursztynu, za pilotowanie statków, korzystanie z głębi morskiej, procentów od pożyczonych kapitałów, loterii, sprzedaży skonfiskowanych towarów i innych podatków lub opłat; 2) nadzwyczajne, zwane funduszami posiłkowymi, pochodzące z opłat pobieranych w formie akcyz, szarwarków, powierzonych urzędów miejskich, podatku spadkowego, od q menonitów i q żydów. Wydatki kamlarii obejmowały głównie zakupy broni i amunicji, spłaty rat królewskich, utrzymanie i remonty budowli publicznych, wynagrodzenie urzędników miejskich oraz dowódców wojskowych, utrzymanie twierdzy q Wisłoujście, koszty reprezentacyjne, odsetki od pożyczonych kapitałów. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]]

---

Wersja z 20:36, 15 lip 2013

KAMLARIA (Kämmerei). Urząd miejski zarządzający finansami, działał od XIV wieku do 1794 roku i w latach 1807–1814. Podlegał początkowo q Radzie Miejskiej, od 2. połowy XVI wieku wszystkim q ordynkom za pośrednictwem wybieranych komisji. Obejmował trzy wydziały: kasy miejskiej, q urzędu budowlanego, od roku 1587 zarządu Zbrojowni. Pierwotnie kamlarię prowadziło dwóch, od 1589/1592 – trzech najstarszych rajców, zwanych kamlarzami (Kämmerer), zarządzających kolejno poszczególnymi wydziałami. Od 1658 roku dostęp do kamlarii otrzymali także przedstawiciele pozostałych ordynków: 2 z drugiego i 4 z q Trzeciego Ordynku (liczba tych ostatnich została podwojona w ordynacji króla polskiego Augusta III). Dochody kamlarii dzielono na: 1) zwyczajne, pochodzące m.in. z q Komory Palowej, młynów i cegielni miejskich, podatku od sum spadkowych wywożonych z miasta, q akcyz, kaduków, czynszów gruntowych, wag miejskich, posiadłości wiejskich, jarmarku dominikańskiego, straganów handlowych, zapisów w q księgach gruntowych, opłat za zbieranie bursztynu, za pilotowanie statków, korzystanie z głębi morskiej, procentów od pożyczonych kapitałów, loterii, sprzedaży skonfiskowanych towarów i innych podatków lub opłat; 2) nadzwyczajne, zwane funduszami posiłkowymi, pochodzące z opłat pobieranych w formie akcyz, szarwarków, powierzonych urzędów miejskich, podatku spadkowego, od q menonitów i q żydów. Wydatki kamlarii obejmowały głównie zakupy broni i amunicji, spłaty rat królewskich, utrzymanie i remonty budowli publicznych, wynagrodzenie urzędników miejskich oraz dowódców wojskowych, utrzymanie twierdzy q Wisłoujście, koszty reprezentacyjne, odsetki od pożyczonych kapitałów. JZ