DUŃSKA-KRZESIŃSKA ELŻBIETA, lekkoatletka, olimpijczyk
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Elżbieta_Duńska_Krzesińska_po_zdobyciu_złotego_medalu_na_olimpiadzie_w_Melbourne__1956.JPG|thumb|Elżbieta Duńska-Krzesińska po zdobyciu złotego medalu na igrzyskach w Melbourne, 1956]] | [[File:Elżbieta_Duńska_Krzesińska_po_zdobyciu_złotego_medalu_na_olimpiadzie_w_Melbourne__1956.JPG|thumb|Elżbieta Duńska-Krzesińska po zdobyciu złotego medalu na igrzyskach w Melbourne, 1956]] | ||
| − | '''ELŻBIETA DUŃSKA-KRZESIŃSKA''' (ur. 11 XI 1934 Warszawa), lekkoatletka: skoczkini w dal, wieloboistka, trenerka. Absolwentka liceum w Elblągu (pierwsze treningi) oraz w 1963 roku AMG (q GUMed) – lekarz stomatolog, w 1968 studiów trenerskich WSWF w Poznaniu. Zawodniczka Spójni | + | '''ELŻBIETA DUŃSKA-KRZESIŃSKA''' (ur. 11 XI 1934 Warszawa), lekkoatletka: skoczkini w dal, wieloboistka, trenerka. Absolwentka liceum w Elblągu (pierwsze treningi) oraz w 1963 roku AMG (q GUMed) – lekarz stomatolog, w 1968 studiów trenerskich WSWF w Poznaniu. Zawodniczka Spójni Gdańsk (1949–1956), LKS Sopot (1957–1960), KLA Sopot – Spójnia Gdańsk (1961–1963), Skra Warszawa (1964). Dwunaste miejsce na IO w roku 1952 (Helsinki) w skoku w dal, złoty medal na IO w 1956 (Melbourne, „Złota Ela”), srebrny na IO w roku 1960 (Rzym). Trzecie miejsce na ME w 1954 (Berno), wicemistrzyni Europy w 1962 (Belgrad), a w roku 1956 rekordzistka świata (6,35 m), dziesięciokrotna mistrzyni Polski w skoku w dal, dwukrotna w pięcioboju i raz w biegu na 80 m. Trzykrotnie (1954, 1956, 1960) wygrywała plebiscyt q „Dziennika Bałtyckiego” na najlepszego sportowca województwa gdańskiego, w 1956 roku zwyciężczyni plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku w Polsce. Od początku lat 80. XX wieku wraz z mężem trenerem mieszkała w USA, w 2003 zamieszkała w Warszawie. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i Krzyżem Oficerskim OOP. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 16:38, 18 cze 2013
ELŻBIETA DUŃSKA-KRZESIŃSKA (ur. 11 XI 1934 Warszawa), lekkoatletka: skoczkini w dal, wieloboistka, trenerka. Absolwentka liceum w Elblągu (pierwsze treningi) oraz w 1963 roku AMG (q GUMed) – lekarz stomatolog, w 1968 studiów trenerskich WSWF w Poznaniu. Zawodniczka Spójni Gdańsk (1949–1956), LKS Sopot (1957–1960), KLA Sopot – Spójnia Gdańsk (1961–1963), Skra Warszawa (1964). Dwunaste miejsce na IO w roku 1952 (Helsinki) w skoku w dal, złoty medal na IO w 1956 (Melbourne, „Złota Ela”), srebrny na IO w roku 1960 (Rzym). Trzecie miejsce na ME w 1954 (Berno), wicemistrzyni Europy w 1962 (Belgrad), a w roku 1956 rekordzistka świata (6,35 m), dziesięciokrotna mistrzyni Polski w skoku w dal, dwukrotna w pięcioboju i raz w biegu na 80 m. Trzykrotnie (1954, 1956, 1960) wygrywała plebiscyt q „Dziennika Bałtyckiego” na najlepszego sportowca województwa gdańskiego, w 1956 roku zwyciężczyni plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku w Polsce. Od początku lat 80. XX wieku wraz z mężem trenerem mieszkała w USA, w 2003 zamieszkała w Warszawie. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i Krzyżem Oficerskim OOP.
