LANGE MATTHIAS, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''MATTHIAS LANGE''' ( | + | '''MATTHIAS LANGE''' (około 1475–80 Gdańsk – 5 IX 1529 Gdańsk), burmistrz. Syn Matthiasa bądź Caspera, browarnika. W latach 1507–1511 ławnik, od roku 1512 rajca, w 1514, 1515 i 1517 – sędzia. 22 XI 1522 objął stanowisko burmistrza w miejsce Eberharda Ferbera, który został wykluczony z grona rajców oraz pozbawiony urzędów i godności miejskich; urząd piastował do 1524, kiedy to sam został zmuszony do złożenia funkcji przez zrewoltowane pospólstwo. Burmistrzem został ponownie w roku 1526, po interwencji w Gdańsku króla polskiego Zygmunta Starego i odwołaniu Rady Miejskiej ukonstytuowanej podczas rewolty; godność sprawował do śmierci. 9 XII 1522 stał na czele poselstwa gdańskiego (w składzie 1 rajca, 1 ławnik, 1 sekretarz miejski i 4 przedstawicieli kolegium 48 mężów) do Zygmunta Starego w celu wyjaśnienia działań władz miejskich związanych z pozbawieniem E. Ferbera władzy i sekwestrem położonym na jego majątku w Gdańsku. Nie zastawszy króla w Kownie, poselstwo podążyło do Krakowa, gdzie zastało władcę, jednak musiało czekać 6 tygodni na audiencję niechętnego gdańszczanom monarchy, podburzanego przeciwko miastu i jego władzom przez posiadającego wpływy na dworze królewskim E. Ferbera. W 1523 roku, pod naciskiem bp. włocławskiego Macieja Drzewickiego, zmuszony został do ogłoszenia mandatu królewskiego, zabraniającego kaznodziei Jacobowi Heggemu głoszenia kazań w duchu luterańskim. Dorobił się znacznego majątku w związku z przeprowadzaną w Gdańsku w 1528 roku reformą monetarną, na której tle wybuchły w mieście zamieszki wśród najbiedniejszych warstw ludności. Prowadził zapiski kronikarskie dotyczące dziejów Gdańska z lat 1524–1525 w swojej księdze handlowej (jej tekst zachował się przepisany przez kronikarza q Stenzla Bornbacha i wykorzystany w jego dziele poświęconym rewolcie pospólstwa w Gdańsku). {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:26, 5 sie 2013
MATTHIAS LANGE (około 1475–80 Gdańsk – 5 IX 1529 Gdańsk), burmistrz. Syn Matthiasa bądź Caspera, browarnika. W latach 1507–1511 ławnik, od roku 1512 rajca, w 1514, 1515 i 1517 – sędzia. 22 XI 1522 objął stanowisko burmistrza w miejsce Eberharda Ferbera, który został wykluczony z grona rajców oraz pozbawiony urzędów i godności miejskich; urząd piastował do 1524, kiedy to sam został zmuszony do złożenia funkcji przez zrewoltowane pospólstwo. Burmistrzem został ponownie w roku 1526, po interwencji w Gdańsku króla polskiego Zygmunta Starego i odwołaniu Rady Miejskiej ukonstytuowanej podczas rewolty; godność sprawował do śmierci. 9 XII 1522 stał na czele poselstwa gdańskiego (w składzie 1 rajca, 1 ławnik, 1 sekretarz miejski i 4 przedstawicieli kolegium 48 mężów) do Zygmunta Starego w celu wyjaśnienia działań władz miejskich związanych z pozbawieniem E. Ferbera władzy i sekwestrem położonym na jego majątku w Gdańsku. Nie zastawszy króla w Kownie, poselstwo podążyło do Krakowa, gdzie zastało władcę, jednak musiało czekać 6 tygodni na audiencję niechętnego gdańszczanom monarchy, podburzanego przeciwko miastu i jego władzom przez posiadającego wpływy na dworze królewskim E. Ferbera. W 1523 roku, pod naciskiem bp. włocławskiego Macieja Drzewickiego, zmuszony został do ogłoszenia mandatu królewskiego, zabraniającego kaznodziei Jacobowi Heggemu głoszenia kazań w duchu luterańskim. Dorobił się znacznego majątku w związku z przeprowadzaną w Gdańsku w 1528 roku reformą monetarną, na której tle wybuchły w mieście zamieszki wśród najbiedniejszych warstw ludności. Prowadził zapiski kronikarskie dotyczące dziejów Gdańska z lat 1524–1525 w swojej księdze handlowej (jej tekst zachował się przepisany przez kronikarza q Stenzla Bornbacha i wykorzystany w jego dziele poświęconym rewolcie pospólstwa w Gdańsku).
