DĘBICKI KAZIMIERZ, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Kazimierz_Dębicki.JPG|thumb|Kazimierz Dębicki]] | [[File:Kazimierz_Dębicki.JPG|thumb|Kazimierz Dębicki]] | ||
| − | '''KAZIMIERZ DĘBICKI''' (28 X 1900 Iwaszkowice na Podolu – 18 VIII 1977 Gdańsk), lekarz, chirurg. Od roku 1926 doktor, do 1939 chirurg w szpitalach w Warszawie. We wrześniu 1939 roku starszy ordynator chirurgii 21. Szpitala Ewakuacyjnego, w 1940 w szpitalu w Wersalu i szpitalu wojskowym w Dieuze, w grupie chirurgicznej przy I Dywizji Grenadierów. W latach 1941–1946 w Wielkiej Brytanii ordynator chirurgii w szpitalach wojennych. W Polsce od roku 1947, w okresie 1948–1970 (do przejścia na emeryturę) w | + | '''KAZIMIERZ DĘBICKI''' (28 X 1900 Iwaszkowice na Podolu – 18 VIII 1977 Gdańsk), lekarz, chirurg. Od roku 1926 doktor, do 1939 chirurg w szpitalach w Warszawie. We wrześniu 1939 roku starszy ordynator chirurgii 21. Szpitala Ewakuacyjnego, w 1940 w szpitalu w Wersalu i szpitalu wojskowym w Dieuze, w grupie chirurgicznej przy I Dywizji Grenadierów. W latach 1941–1946 w Wielkiej Brytanii ordynator chirurgii w szpitalach wojennych. W Polsce od roku 1947, w okresie 1948–1970 (do przejścia na emeryturę) w Akademii Lekarskiej w Gdańsku i Akademii Medycznej w Gdańsku (q Gdański Uniwersytet Medyczny) jako kierownik II Katedry i Kliniki Chirurgicznej; od 1962 roku profesor zwyczajny. Rozwinął na terenie Polski północnej nowoczesną anestezjologię, torakochirurgię, angio- i kardiochirurgię. Autor prac z zakresu chirurgii klatki piersiowej, chirurgii sercowo-naczyniowej oraz chirurgii dróg żółciowych i raka żołądka. Między innymi w latach 1960–1962 prezes Zarządu Głównego Towarzystwa Chirurgów Polskich, 1956–1962 reprezentował Polskę w Europejskim Towarzystwie Chirurgii Sercowo-Naczyniowej, 1961–196 delegat Polski w Międzynarodowym Towarzystwie Chirurgicznym. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 02:12, 29 sty 2014
KAZIMIERZ DĘBICKI (28 X 1900 Iwaszkowice na Podolu – 18 VIII 1977 Gdańsk), lekarz, chirurg. Od roku 1926 doktor, do 1939 chirurg w szpitalach w Warszawie. We wrześniu 1939 roku starszy ordynator chirurgii 21. Szpitala Ewakuacyjnego, w 1940 w szpitalu w Wersalu i szpitalu wojskowym w Dieuze, w grupie chirurgicznej przy I Dywizji Grenadierów. W latach 1941–1946 w Wielkiej Brytanii ordynator chirurgii w szpitalach wojennych. W Polsce od roku 1947, w okresie 1948–1970 (do przejścia na emeryturę) w Akademii Lekarskiej w Gdańsku i Akademii Medycznej w Gdańsku (q Gdański Uniwersytet Medyczny) jako kierownik II Katedry i Kliniki Chirurgicznej; od 1962 roku profesor zwyczajny. Rozwinął na terenie Polski północnej nowoczesną anestezjologię, torakochirurgię, angio- i kardiochirurgię. Autor prac z zakresu chirurgii klatki piersiowej, chirurgii sercowo-naczyniowej oraz chirurgii dróg żółciowych i raka żołądka. Między innymi w latach 1960–1962 prezes Zarządu Głównego Towarzystwa Chirurgów Polskich, 1956–1962 reprezentował Polskę w Europejskim Towarzystwie Chirurgii Sercowo-Naczyniowej, 1961–196 delegat Polski w Międzynarodowym Towarzystwie Chirurgicznym.
