AKADEMIA HANDLOWA
Linia 15: | Linia 15: | ||
|- | |- | ||
| 1867–1878 | | 1867–1878 | ||
− | | August Kirchner | + | | q August Kirchner |
|- | |- | ||
| 1878–1891 | | 1878–1891 | ||
| q Otto Adalbert Völkel | | q Otto Adalbert Völkel | ||
|}{{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | |}{{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:41, 16 cze 2013
AKADEMIA HANDLOWA (Handelsakademie, Handelsschule, od 1859 Realschule). Trzyletnia zawodowa szkoła handlowa, otwarta 2 VII 1832 roku przez Fundację Kabruna, zgodnie z wolą i legatem w wysokości 100 tysięcy guldenów (w obligacjach I WMG), zapisanych na ten cel w testamencie zmarłego w 1814 roku kupca Jakoba Kabruna. Początkowo mieściła się w kamienicy zwanej Starym Domem Ławy obok Dworu Artusa przy Langer Markt 45 (Długi Targ), siedzibie Korporacji Kupców, i miała 10 uczniów. W 1833 roku przeniesiona do zakupionego i adaptowanego dla Fundacji Kabruna domu przy Hundegasse 80 (ul. Ogarna 10). Tam do 1872 roku przechowywana była i udostępniana zwiedzającym bogata kolekcja dzieł sztuki, ofiarowana miastu przez J. Kabruna. W szkole, gdzie pracowało 5 stałych i 5 dochodzących nauczycieli, przygotowywano chłopców po szkole elementarnej do zawodu kupieckiego. Uczono matematyki, przyrody z geografią, języka niemieckiego, kaligrafii, sztuki prowadzenia korespondencji handlowej, zasad księgowości, a w pierwszych latach istnienia – języka polskiego. Obok uczniów z Gdańska uczyli się tam chłopcy z terenu Prus, także Polacy z zaboru rosyjskiego. W 1882 roku w 3 klasach było łącznie 123 chłopców; Akademię Handlową ukończyło około 1500 absolwentów. Placówka pozostawała pod specjalną kuratelą Korporacji Kupców oraz pruskiego ministerstwa handlu. 13 IV 1891 roku została włączona do szkoły q św. Piotra i Pawła. Ostatni absolwenci ukończyli ją w osobnej klasie w 1894 roku. Budynek szkoły był początkowo wykorzystywany przez szkołę św. Piotra i Pawła, w 1897 roku został przejęty przez władze miasta na biura urzędu podatkowego. Fundusze Akademii (przynoszące rocznie 7 tysięcy talarów dochodu) decyzją cesarza Wilhelma II przekazano na rzecz szkoły św. Piotra i Pawła z przeznaczeniem na stypendia dla uczniów. Likwidacja związana była z powstaniem Państwowej Rzemieślniczej Szkoły Dokształcającej.
1832–1838 | Johann Friedrich Höpfner |
1838–1857 | Carl Beniamin Richter |
1857–1866 | Johann Friedrich Bobrik |
1867–1878 | q August Kirchner |
1878–1891 | q Otto Adalbert Völkel |