RHODE JACOB ISRAEL, drukarz
m (S.Danecki przeniósł stronę RHODE (Rhodus) JACOB ISRAEL na RHODE JACOB ISRAEL, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JACOB ISRAEL RHODE''' (Rhodus; | + | '''JACOB ISRAEL RHODE''' (Rhodus; około 1540 Gdańsk? – 1602 Gdańsk?), drukarz. Syn q Francisciusa Rhodego, po którym w 1563 roku przejął zakład typograficzny, prowadzony po śmierci ojca przez matkę. Drukował zamówienia gdańskiej Rady Miejskiej i q Gimnazjum Akademickiego, wykonywał zlecenia dla miast Prus Królewskich i innych (m.in. Zgorzelca), wiele drukowanych dzieł było przeznaczonych dla czytelników z kręgu reformacji. Nowością na terenie Gdańska były drukowane prognostyki i q kalendarze. Wydrukował album prezentujący stroje mieszczek gdańskich, stanowiący obecnie niezastąpione źródło historyczne o przeszłości miasta. Publikował też (obok dzieł w języku niemieckim i łacińskim) w większej ilości prace w języku polskim, także podręczniki do nauki (np. rozmówki q Nicolausa Volckmara). W 1589 roku otrzymał od króla polskiego Zygmunta III Wazy przywilej na wydawanie dzieł w języku łacińskim, niemieckim i greckim. Jako pierwszy w Gdańsku posiadał znaki do drukowania nut, a przy jego zakładzie uruchomiono odlewnię czcionek. Podjął współpracę z q Aedigusem Dickmannem, który rytował dla niego według rysunków q Antona Möllera. Uważa się, że w latach 1563–1602 wydał ponad 300 pozycji o objętości 1600 arkuszy, w tym m.in. ''Duchowne pieśni Marcina Lutra'' (zbiór przetłumaczony przez Szymona Krofeya z Bytowa) oraz liczne programy szkolne, wśród nich ''Constitutio nova Gymnasii Dantiscani'' Andreasa Franckenbergera. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:16, 24 wrz 2013
JACOB ISRAEL RHODE (Rhodus; około 1540 Gdańsk? – 1602 Gdańsk?), drukarz. Syn q Francisciusa Rhodego, po którym w 1563 roku przejął zakład typograficzny, prowadzony po śmierci ojca przez matkę. Drukował zamówienia gdańskiej Rady Miejskiej i q Gimnazjum Akademickiego, wykonywał zlecenia dla miast Prus Królewskich i innych (m.in. Zgorzelca), wiele drukowanych dzieł było przeznaczonych dla czytelników z kręgu reformacji. Nowością na terenie Gdańska były drukowane prognostyki i q kalendarze. Wydrukował album prezentujący stroje mieszczek gdańskich, stanowiący obecnie niezastąpione źródło historyczne o przeszłości miasta. Publikował też (obok dzieł w języku niemieckim i łacińskim) w większej ilości prace w języku polskim, także podręczniki do nauki (np. rozmówki q Nicolausa Volckmara). W 1589 roku otrzymał od króla polskiego Zygmunta III Wazy przywilej na wydawanie dzieł w języku łacińskim, niemieckim i greckim. Jako pierwszy w Gdańsku posiadał znaki do drukowania nut, a przy jego zakładzie uruchomiono odlewnię czcionek. Podjął współpracę z q Aedigusem Dickmannem, który rytował dla niego według rysunków q Antona Möllera. Uważa się, że w latach 1563–1602 wydał ponad 300 pozycji o objętości 1600 arkuszy, w tym m.in. Duchowne pieśni Marcina Lutra (zbiór przetłumaczony przez Szymona Krofeya z Bytowa) oraz liczne programy szkolne, wśród nich Constitutio nova Gymnasii Dantiscani Andreasa Franckenbergera.
