CZARNOWSKI TADEUSZ, inżynier, patron gdańskiej ulicy
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Tadeusz_Czarnowski_.JPG|thumb|Tadeusz Czarnowski]] | [[File:Tadeusz_Czarnowski_.JPG|thumb|Tadeusz Czarnowski]] | ||
| − | '''TADEUSZ CZARNOWSKI''' (22 VIII 1872 Łebno koło Wejherowa – 27 XII 1950 Wrocław), inżynier. Szkołę średnią ukończył w Chełmnie, w latach 1892–1897 studiował na Wydziale Mechanicznym politechniki w Berlinie-Charlottenburgu, w listopadzie 1919 roku skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. Mianowany pierwszym prezesem q dyrekcji PKP w Gdańsku, pozostał na tym stanowisku do 1930. Położył duże zasługi w rozwoju polskiego szkolnictwa w II WMG, w latach 1926–1929 przewodniczący q Gdańskiej Macierzy Szkolnej, członek q Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. Opuścił Gdańsk w wyniku sporów z q Zygmuntem Moczyńskim. Patron jednej z ulic Gdańsku (VII Dwór). | + | '''TADEUSZ CZARNOWSKI''' (22 VIII 1872 Łebno koło Wejherowa – 27 XII 1950 Wrocław), inżynier. Szkołę średnią ukończył w Chełmnie, w latach 1892–1897 studiował na Wydziale Mechanicznym politechniki w Berlinie-Charlottenburgu, w listopadzie 1919 roku skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. Mianowany pierwszym prezesem q dyrekcji PKP w Gdańsku, pozostał na tym stanowisku do 1930. Położył duże zasługi w rozwoju polskiego szkolnictwa w II WMG, w latach 1926–1929 przewodniczący q Gdańskiej Macierzy Szkolnej, członek q Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. Opuścił Gdańsk w wyniku sporów z q Zygmuntem Moczyńskim. Patron jednej z ulic Gdańsku (VII Dwór). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:44, 18 cze 2013
Plik:Tadeusz Czarnowski .JPG
Tadeusz Czarnowski
TADEUSZ CZARNOWSKI (22 VIII 1872 Łebno koło Wejherowa – 27 XII 1950 Wrocław), inżynier. Szkołę średnią ukończył w Chełmnie, w latach 1892–1897 studiował na Wydziale Mechanicznym politechniki w Berlinie-Charlottenburgu, w listopadzie 1919 roku skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. Mianowany pierwszym prezesem q dyrekcji PKP w Gdańsku, pozostał na tym stanowisku do 1930. Położył duże zasługi w rozwoju polskiego szkolnictwa w II WMG, w latach 1926–1929 przewodniczący q Gdańskiej Macierzy Szkolnej, członek q Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. Opuścił Gdańsk w wyniku sporów z q Zygmuntem Moczyńskim. Patron jednej z ulic Gdańsku (VII Dwór).
