URBANOWICZ WITOLD JAN, profesor Politechniki Gdańskiej

'''WITOLD JAN URBANOWICZ''' (27 III 1905 Baku – 11 VIII 1998 Gdynia), inż. budowy kadłubów okrętowych. Po maturze uzyskanej w Zgierzu, 1925–37 studiował na Wydz. Budownictwa Okrętowego q THD, z przerwami na odbycie służby wojsk. w pol. Marynarce Wojennej i finansowanych przez MW staży w stoczniach fr. (m.in. 1934 był w St. Nazaire przy budowie transatlantyku „Normandia”, 1935 w Hawrze przy budowie pol. stawiacza min ORP „Gryf”). Pracował nast. w Gdyni, w przedsiębiorstwach armatorskich Żegluga Polska i Polsko-Brytyjskim Towarzystwie Okrętowym „Polbryt” SA; brał udział w tworzeniu pierwszych pol. projektów statków towarowych i pasażerskich (motorowca pasażersko-towarowego „Warszawa II”). W 1939 brał udział w obronie Helu, nast. w Generalnej Guberni od 1942 żołnierz AK (w strukturach „Alfy” – Wydz. Marynarki Wojennej), walczył w powstaniu warszawskim. Po II w. świat. organizator przemysłu okrętowego na Wybrzeżu. Kierował grupą stoczn. q Morskiej Grupy Operacyjnej, która 1945 zabezpieczała majątek stoczni, 1945–50 dyr. naczelny, nast. tech. q Zjednoczenia Stoczni Polskiej. Przeforsował projekt budowy statków dla pol. floty w pol. stoczniach, bez zagranicznych zamówień. W 1950 organizator Morskiego Inst. Technicznego (q Instytut Morski). Pracował także na q PG, gdzie od 1966 był profesorem tytularnym (prof. mgr inż.) i gdzie zainicjował nową dyscypliny naukową: architekturę okrętów. W 1991 doktor honoris causa PG. Autor m.in. ''Jak powstaje statek'' (1952), ''Architektura okrętów'' (1959, wyd. zmienione: 1965), ''Transatlantyki: zarys ich dziejów i techniki'' (1977). W 1945–1970 mieszkał w Gdańsku, następnie w Gdyni. [[Category: Encyklopedia]]