|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Stanisław Bogdanowicz.JPG|thumb|Stanisław Bogdanowicz]]'''STANISŁAW BOGDANOWICZ''' (ur. 6 XI 1939 Żwiryna, obecnie Litwa), duchowny katolicki. Maturę zdał w roku 1957 w q VI LO, w 1962 przyjął święcenia kapłańskie, w 1963 absolwent q Gdańskiego Seminarium Duchownego. W 1964, po postawieniu przez Urząd do spraw Wyznań zarzutów dotyczących treści głoszonych kazań, nie otrzymał paszportu na wyjazd na studia do Rzymu, w 1967 ukończył pedagogikę pastoralną na KUL-u. W latach 1963–1964 był wikariuszem w Pruszczu Gdańskim, w latach 1968–1975 referentem w Kurii Biskupiej w Gdańsku, w 1969–1975 rektorem kościoła św. Andrzeja Boboli w Sopocie. W Gdańsku w latach 1975–1979 był proboszczem q kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP, od roku 1979 proboszczem q kościoła NMP. 11 IX 1966 aresztowany za „rozpowszechnianie fałszywych wiadomości” (po zarekwirowaniu przez władze kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej), osadzony w Areszcie Śledczym w Lublinie, następnie w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. W październiku 1966 został skazany wyrokiem Sądu Powiatowego w Lublinie na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu na 2 lata. Pod koniec lat 70. XX wieku odprawiał msze św. z okazji 3 maja i 11 listopada; umożliwiał prowadzenie w kościele NMP głodówek w sprawie aresztowanych 3 V 1980 działaczy opozycji q Dariusza Kobzdeja i Tadeusza Szczudłowskiego. Od roku 1979 upominał się o zwrot dzieł sztuki przejętych z kościoła NMP przez państwo (odzyskał około 150). Po wprowadzeniu q stanu wojennego 13 XII 1981 ukrywał działaczy „S” oraz pomagał im w ukrywaniu się, m.in. Jerzemu Romanowi, q Krzysztofowi Dowgialle i q Bogdanowi Borusewiczowi (udzielił ślubu Bogdanowi Borusewiczowi i q Alinie Pienkowskiej). W styczniu 1982 odwiedzał internowanych w Ośrodku Odosobnienia w Iławie i zabiegał u gen. q Jerzego Andrzejewskiego o uwolnienie działaczy aresztowanych za organizowanie w grudniu 1981 strajku w Porcie Gdańskim (m.in. q Czesława Nowaka, Eugeniusza Szymeckiego i Wiesława Wiki-Czarnowskiego). Brał udział w przygotowaniu ucieczki Andrzeja Michałowskiego i Antoniego Grabarczyka z gmachu Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni, do której jednak nie doszło. Umożliwiał (mimo sprzeciwu władz) umieszczanie w kościele NMP tablic upamiętniających żołnierzy antykomunistycznego podziemia zbrojnego po roku 1944 oraz ofiary sowieckich i niemieckich represji. Autor kilkudziesięciu książek o historii oraz architekturze i dziejach gdańskich kościołów, m.in. monografii ''Kościół Gdański pod rządami komunizmu 1945–1984'' (2000), artykułów w prasie katolickiej i bajek dla dzieci. Kapelan Stowarzyszenia Godność; wyróżniony m.in. Nagrodą im. Brata Alberta (1981), Medalem św. Wojciecha (2001), odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą OOP (2008). W 2004 nadano mu q honorowe obywatelstwo miasta Gdańska (2004). {{author: AH}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Stanisław Bogdanowicz.JPG|thumb|Stanisław Bogdanowicz]]'''STANISŁAW BOGDANOWICZ''' (ur. 6 XI 1939 Żwiryna, obecnie Litwa), duchowny katolicki. Maturę zdał w roku 1957 w q VI Liceum Ogólnokształcącycm, w 1962 przyjął święcenia kapłańskie, w 1963 absolwent q Gdańskiego Seminarium Duchownego. W 1964, po postawieniu przez Urząd do spraw Wyznań zarzutów dotyczących treści głoszonych kazań, nie otrzymał paszportu na wyjazd na studia do Rzymu, w 1967 ukończył pedagogikę pastoralną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1963–1964 był wikariuszem w Pruszczu Gdańskim, 1968–1975 referentem w Kurii Biskupiej w Gdańsku, 1969–1975 rektorem kościoła św. Andrzeja Boboli w Sopocie. W Gdańsku w latach 1975–1979 był proboszczem q kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, od roku 1979 proboszczem q kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) w Gdańsku. 11 IX 1966 aresztowany za „rozpowszechnianie fałszywych wiadomości” (po zarekwirowaniu przez władze kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej), osadzony w Areszcie Śledczym w Lublinie, następnie w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. W październiku 1966 został skazany wyrokiem Sądu Powiatowego w Lublinie na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu na 2 lata. Pod koniec lat 70. XX wieku odprawiał msze św. z okazji 3 maja i 11 listopada; umożliwiał prowadzenie w kościele NMP głodówek w sprawie aresztowanych 3 V 1980 działaczy opozycji q Dariusza Kobzdeja i Tadeusza Szczudłowskiego. Od roku 1979 upominał się o zwrot dzieł sztuki przejętych z kościoła NMP przez państwo (odzyskał około 150). Po wprowadzeniu q stanu wojennego 13 XII 1981 ukrywał działaczy „S” oraz pomagał im w ukrywaniu się, m.in. Jerzemu Romanowi, q Krzysztofowi Dowgialle i q Bogdanowi Borusewiczowi (udzielił ślubu Bogdanowi Borusewiczowi i q Alinie Pienkowskiej). W styczniu 1982 roku odwiedzał internowanych w Ośrodku Odosobnienia w Iławie i zabiegał u gen. q Jerzego Andrzejewskiego o uwolnienie działaczy aresztowanych za organizowanie w grudniu 1981 strajku w Porcie Gdańskim (m.in. q Czesława Nowaka, Eugeniusza Szymeckiego i Wiesława Wiki-Czarnowskiego). Brał udział w przygotowaniu ucieczki Andrzeja Michałowskiego i Antoniego Grabarczyka z gmachu Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni, do której jednak nie doszło. Umożliwiał (mimo sprzeciwu władz) umieszczanie w kościele NMP tablic upamiętniających żołnierzy antykomunistycznego podziemia zbrojnego po roku 1944 oraz ofiary sowieckich i niemieckich represji. Autor kilkudziesięciu książek o historii oraz architekturze i dziejach gdańskich kościołów, m.in. monografii ''Kościół Gdański pod rządami komunizmu 1945–1984'' (2000), artykułów w prasie katolickiej i bajek dla dzieci. Kapelan Stowarzyszenia Godność; wyróżniony m.in. Nagrodą im. Brata Alberta (1981), Medalem św. Wojciecha (2001), odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2008). W 2004 nadano mu q honorowe obywatelstwo miasta Gdańska (2004). {{author: AH}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 12:34, 21 sie 2013
STANISŁAW BOGDANOWICZ (ur. 6 XI 1939 Żwiryna, obecnie Litwa), duchowny katolicki. Maturę zdał w roku 1957 w q VI Liceum Ogólnokształcącycm, w 1962 przyjął święcenia kapłańskie, w 1963 absolwent q Gdańskiego Seminarium Duchownego. W 1964, po postawieniu przez Urząd do spraw Wyznań zarzutów dotyczących treści głoszonych kazań, nie otrzymał paszportu na wyjazd na studia do Rzymu, w 1967 ukończył pedagogikę pastoralną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1963–1964 był wikariuszem w Pruszczu Gdańskim, 1968–1975 referentem w Kurii Biskupiej w Gdańsku, 1969–1975 rektorem kościoła św. Andrzeja Boboli w Sopocie. W Gdańsku w latach 1975–1979 był proboszczem q kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, od roku 1979 proboszczem q kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) w Gdańsku. 11 IX 1966 aresztowany za „rozpowszechnianie fałszywych wiadomości” (po zarekwirowaniu przez władze kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej), osadzony w Areszcie Śledczym w Lublinie, następnie w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. W październiku 1966 został skazany wyrokiem Sądu Powiatowego w Lublinie na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu na 2 lata. Pod koniec lat 70. XX wieku odprawiał msze św. z okazji 3 maja i 11 listopada; umożliwiał prowadzenie w kościele NMP głodówek w sprawie aresztowanych 3 V 1980 działaczy opozycji q Dariusza Kobzdeja i Tadeusza Szczudłowskiego. Od roku 1979 upominał się o zwrot dzieł sztuki przejętych z kościoła NMP przez państwo (odzyskał około 150). Po wprowadzeniu q stanu wojennego 13 XII 1981 ukrywał działaczy „S” oraz pomagał im w ukrywaniu się, m.in. Jerzemu Romanowi, q Krzysztofowi Dowgialle i q Bogdanowi Borusewiczowi (udzielił ślubu Bogdanowi Borusewiczowi i q Alinie Pienkowskiej). W styczniu 1982 roku odwiedzał internowanych w Ośrodku Odosobnienia w Iławie i zabiegał u gen. q Jerzego Andrzejewskiego o uwolnienie działaczy aresztowanych za organizowanie w grudniu 1981 strajku w Porcie Gdańskim (m.in. q Czesława Nowaka, Eugeniusza Szymeckiego i Wiesława Wiki-Czarnowskiego). Brał udział w przygotowaniu ucieczki Andrzeja Michałowskiego i Antoniego Grabarczyka z gmachu Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni, do której jednak nie doszło. Umożliwiał (mimo sprzeciwu władz) umieszczanie w kościele NMP tablic upamiętniających żołnierzy antykomunistycznego podziemia zbrojnego po roku 1944 oraz ofiary sowieckich i niemieckich represji. Autor kilkudziesięciu książek o historii oraz architekturze i dziejach gdańskich kościołów, m.in. monografii
Kościół Gdański pod rządami komunizmu 1945–1984 (2000), artykułów w prasie katolickiej i bajek dla dzieci. Kapelan Stowarzyszenia Godność; wyróżniony m.in. Nagrodą im. Brata Alberta (1981), Medalem św. Wojciecha (2001), odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2008). W 2004 nadano mu q honorowe obywatelstwo miasta Gdańska (2004).
AH
