BINEROWSKI ZBIGNIEW, historyk, bibliotekarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ZBIGNIEW BINEROWSKI''' (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz. Mieszkał w Gdyni, jesienią roku 1939 stracił ojca, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik rolny na Pomorzu. W 1948 zdał maturę w gdyńskim gimnazjum, w 1952 ukończył historię na UMK w Toruniu. Po 3-miesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK pracował od 1953 w gdańskiej q Bibliotece Miejskiej (od 1955 q | + | '''ZBIGNIEW BINEROWSKI''' (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz. Mieszkał w Gdyni, jesienią roku 1939 stracił ojca, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik rolny na Pomorzu. W 1948 zdał maturę w gdyńskim gimnazjum, w 1952 ukończył historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK)w Toruniu. Po 3-miesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK pracował od roku 1953 w gdańskiej q Bibliotece Miejskiej (od 1955 q Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska), był kierownikiem pracowni rękopisów w Dziale Zbiorów Specjalnych. Badał dzieje budownictwa okrętowego w Gdańsku do końca XVIII wieku, problemy gdańskich cechów rzemieślniczych i handlu zbożowego. Od roku 1962 doktor na podstawie przygotowanej pod kierunkiem prof. q Edmunda Cieślaka i opublikowanej w 1963 pracy ''Gdański przemysł okrętowy od XVII do początków XIX w.'' Rozwinięciem tematu były artykuły publikowane w czasopismach naukowych oraz opracowanie (wspólnie ze q Stanisławem Gierszewskim) ''Rzemieślniczej produkcji drewnianych żaglowców od XIV do połowy XIX stulecia'' (w pracy zbiorowej ''Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu'', 1972). Od roku 1969 kierownik biblioteki q Wyższej Szkoły Pedagogicznej, a po powstaniu w roku 1970 q Uniwersytetu Gdanskiego (UG) – dyrektor Biblioteki Głównej tej uczelni do 1981. Z tego okresu pochodzą jego publikacje dotyczące bibliotekarstwa i dziejów uniwersyteckiej placówki. Po roku 1970 prowadził zajęcia ze studentami w Instytutu Historii UG i z zakresu bibliotekarstwa w Instytucie Filologii Polskiej UG. W roku 1973 na podstawie dorobku naukowego powołany na etatowego docenta w Instytucie Historii UG. Działał w zarządzie q Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (1977–1983 przewodniczył komisji historycznej), w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich. W roku 1984 otrzymał nagrodę kulturalną wojewody gdańskiego. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na cmentarzu witomińskim w Gdyni. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:47, 20 sie 2013
ZBIGNIEW BINEROWSKI (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz. Mieszkał w Gdyni, jesienią roku 1939 stracił ojca, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik rolny na Pomorzu. W 1948 zdał maturę w gdyńskim gimnazjum, w 1952 ukończył historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK)w Toruniu. Po 3-miesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK pracował od roku 1953 w gdańskiej q Bibliotece Miejskiej (od 1955 q Polska Akademia Nauk Biblioteka Gdańska), był kierownikiem pracowni rękopisów w Dziale Zbiorów Specjalnych. Badał dzieje budownictwa okrętowego w Gdańsku do końca XVIII wieku, problemy gdańskich cechów rzemieślniczych i handlu zbożowego. Od roku 1962 doktor na podstawie przygotowanej pod kierunkiem prof. q Edmunda Cieślaka i opublikowanej w 1963 pracy Gdański przemysł okrętowy od XVII do początków XIX w. Rozwinięciem tematu były artykuły publikowane w czasopismach naukowych oraz opracowanie (wspólnie ze q Stanisławem Gierszewskim) Rzemieślniczej produkcji drewnianych żaglowców od XIV do połowy XIX stulecia (w pracy zbiorowej Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu, 1972). Od roku 1969 kierownik biblioteki q Wyższej Szkoły Pedagogicznej, a po powstaniu w roku 1970 q Uniwersytetu Gdanskiego (UG) – dyrektor Biblioteki Głównej tej uczelni do 1981. Z tego okresu pochodzą jego publikacje dotyczące bibliotekarstwa i dziejów uniwersyteckiej placówki. Po roku 1970 prowadził zajęcia ze studentami w Instytutu Historii UG i z zakresu bibliotekarstwa w Instytucie Filologii Polskiej UG. W roku 1973 na podstawie dorobku naukowego powołany na etatowego docenta w Instytucie Historii UG. Działał w zarządzie q Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (1977–1983 przewodniczył komisji historycznej), w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich. W roku 1984 otrzymał nagrodę kulturalną wojewody gdańskiego. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na cmentarzu witomińskim w Gdyni.
