WIKA-CZARNOWSKA BOGUMIŁA, działaczka gdańskiej Polonii
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[Category: | + | '''BOGUMIŁA WIKA-CZARNOWSKA''' (2 V 1884 – 22 X 1972 Gdańsk), z domu Plichta, działaczka gdańskiej Polonii. Żona q Anastazego Wika-Czarnowskiego. W okresie q II Wolnego Miasta Gdańska działaczka gdańskiego Towarzystwa Polek, q Gminy Polskiej Związku Polaków, q Gdańskiej Macierzy Szkolnej, Towarzystwa Ludowego. Współorganizowała tzw. „Bazary” w celu zdobycia funduszów na budowę i wyposażenie q kościoła św. Stanisława Biskupa Męczennika. We wrześniu 1939 roku aresztowana przez Gestapo i skierowana z córką Elżbietą (zm. w 1943), absolwentką q Gimnazjum Polskiego, do KL Ravensbrück, w którym przebywała od 10 IV 1940 do maja 1945 roku. Po wyzwoleniu, w ramach akcji hrabiego Folke Bernadotte, skorzystała z możliwości rekonwalescencji w Szwecji dla ocalałych więźniów z niemieckich obozów koncentracyjnych. Pod koniec 1945 roku wróciła do Gdańska. Opiekowała się wdowami i sierotami z gdańskiej Polonii, organizując dla nich pomoc finansową. Gromadziła pamiątki po gdańskiej Polonii. {{author: EG}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:15, 24 cze 2013
BOGUMIŁA WIKA-CZARNOWSKA (2 V 1884 – 22 X 1972 Gdańsk), z domu Plichta, działaczka gdańskiej Polonii. Żona q Anastazego Wika-Czarnowskiego. W okresie q II Wolnego Miasta Gdańska działaczka gdańskiego Towarzystwa Polek, q Gminy Polskiej Związku Polaków, q Gdańskiej Macierzy Szkolnej, Towarzystwa Ludowego. Współorganizowała tzw. „Bazary” w celu zdobycia funduszów na budowę i wyposażenie q kościoła św. Stanisława Biskupa Męczennika. We wrześniu 1939 roku aresztowana przez Gestapo i skierowana z córką Elżbietą (zm. w 1943), absolwentką q Gimnazjum Polskiego, do KL Ravensbrück, w którym przebywała od 10 IV 1940 do maja 1945 roku. Po wyzwoleniu, w ramach akcji hrabiego Folke Bernadotte, skorzystała z możliwości rekonwalescencji w Szwecji dla ocalałych więźniów z niemieckich obozów koncentracyjnych. Pod koniec 1945 roku wróciła do Gdańska. Opiekowała się wdowami i sierotami z gdańskiej Polonii, organizując dla nich pomoc finansową. Gromadziła pamiątki po gdańskiej Polonii.
