WALLERAND LEON, trener
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[Category: | + | '''WALLERAND LEON''' (18 VII 1921 Nowy Klińcz – 27 IX 2011 Gdańsk), nauczyciel, trener piłki ręcznej. Wychowywał się w Kościerzynie, w chwili wybuchu II wojny światowej uczeń ostatniej klasy miejscowego gimnazjum. W grudniu 1939 roku przez Węgry, Jugosławię, Włochy przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do polskiej armii. W maju i czerwcu 1940 roku walczył w 2. Dywizji Piechoty generała Bronisława Prugar-Ketlinga i wraz z nią został internowany w Szwajcarii. W 1942 roku uciekł i w drodze na Bliski Wschód przedostał się na teren Jugosławii, gdzie przez rok walczył w oddziale partyzanckim. W roku 1943 dotarł w rejon Palestyny, wstąpił do 15. pułku Ułanów Wielkopolskich z 2. Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa. Wraz z nim przeszedł do maja 1945 roku cały szlak bojowy. Między innymi w maju 1944 roku dowodził czołgiem podczas bitwy o Monte Cassino. Po wojnie ukończył kurs instruktora wychowania fizycznego w zakresie gier zespołowych w Centralnym Ośrodku Sportu w Sulmonie we Włoszech. Po krótkim pobycie w Anglii w grudniu 1946 roku powrócił do Polski. W Kościerzynie ukończył szkołę średnią, pracując jednocześnie jako nauczyciel wf-u. W roku 1951 kierowana przez niego drużyna piłki ręcznej z Kościerzyny zwyciężyła w Spartakiadzie Młodzieży w Warszawie. Był twórcą sekcji piłki ręcznej w Gwardii Gdańsk (q GKS Wybrzeże), opartej początkowo na młodzieży z gdańskich techników, skupionych w Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych (q Centrum Kształcenia Ustawicznego w Gdańsku), potem w Technikum Budowy Miast i Osiedli w Gdańsku. W latach 1956 i 1957 prowadzona przez niego drużyna zdobyła wicemistrzostwo Polski w „siódemkach”, w 1955 i 1956 brązowy medal w „jedenastkach”. W 1958 roku z zawodników, którzy nie mieścili się w kadrze piłkarzy ręcznych GKS Wybrzeże, utworzył drużynę Spójni Gdańsk, z którą po trzech latach awansował do najwyższej ligi (w 1965 piłkarze Spójni zdobyli wicemistrzostwo Polski). Od roku 1963 ponownie w GKS Wybrzeże, w 1966 mistrzostwo Polski, 1967 i 1968 wicemistrzostwo (ustępując tylko Spójni Gdańsk). Po 1960 roku trenował okresowo zawodników Polonii Gdańsk. Od roku 1961 nauczyciel wf-u w q Conradinum, współtwórca MKS Conradinum, do którego wyszukiwał młode talenty (jego wychowankiem jest m.in. q Bogdan Wenta). Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Kawalerskim OOP, odznaką honorową q „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Pochowany na q cmentarzu na Srebrzysku. {{author:RED}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 11:59, 21 cze 2013
WALLERAND LEON (18 VII 1921 Nowy Klińcz – 27 IX 2011 Gdańsk), nauczyciel, trener piłki ręcznej. Wychowywał się w Kościerzynie, w chwili wybuchu II wojny światowej uczeń ostatniej klasy miejscowego gimnazjum. W grudniu 1939 roku przez Węgry, Jugosławię, Włochy przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do polskiej armii. W maju i czerwcu 1940 roku walczył w 2. Dywizji Piechoty generała Bronisława Prugar-Ketlinga i wraz z nią został internowany w Szwajcarii. W 1942 roku uciekł i w drodze na Bliski Wschód przedostał się na teren Jugosławii, gdzie przez rok walczył w oddziale partyzanckim. W roku 1943 dotarł w rejon Palestyny, wstąpił do 15. pułku Ułanów Wielkopolskich z 2. Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa. Wraz z nim przeszedł do maja 1945 roku cały szlak bojowy. Między innymi w maju 1944 roku dowodził czołgiem podczas bitwy o Monte Cassino. Po wojnie ukończył kurs instruktora wychowania fizycznego w zakresie gier zespołowych w Centralnym Ośrodku Sportu w Sulmonie we Włoszech. Po krótkim pobycie w Anglii w grudniu 1946 roku powrócił do Polski. W Kościerzynie ukończył szkołę średnią, pracując jednocześnie jako nauczyciel wf-u. W roku 1951 kierowana przez niego drużyna piłki ręcznej z Kościerzyny zwyciężyła w Spartakiadzie Młodzieży w Warszawie. Był twórcą sekcji piłki ręcznej w Gwardii Gdańsk (q GKS Wybrzeże), opartej początkowo na młodzieży z gdańskich techników, skupionych w Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych (q Centrum Kształcenia Ustawicznego w Gdańsku), potem w Technikum Budowy Miast i Osiedli w Gdańsku. W latach 1956 i 1957 prowadzona przez niego drużyna zdobyła wicemistrzostwo Polski w „siódemkach”, w 1955 i 1956 brązowy medal w „jedenastkach”. W 1958 roku z zawodników, którzy nie mieścili się w kadrze piłkarzy ręcznych GKS Wybrzeże, utworzył drużynę Spójni Gdańsk, z którą po trzech latach awansował do najwyższej ligi (w 1965 piłkarze Spójni zdobyli wicemistrzostwo Polski). Od roku 1963 ponownie w GKS Wybrzeże, w 1966 mistrzostwo Polski, 1967 i 1968 wicemistrzostwo (ustępując tylko Spójni Gdańsk). Po 1960 roku trenował okresowo zawodników Polonii Gdańsk. Od roku 1961 nauczyciel wf-u w q Conradinum, współtwórca MKS Conradinum, do którego wyszukiwał młode talenty (jego wychowankiem jest m.in. q Bogdan Wenta). Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Kawalerskim OOP, odznaką honorową q „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Pochowany na q cmentarzu na Srebrzysku.
