WILLER THOMAS, pastor kościoła św. Ducha
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Willer_Thomas.jpg |thumb| Strona tytułowa dysputy Thomasa Willera z 1707]] | [[File: Willer_Thomas.jpg |thumb| Strona tytułowa dysputy Thomasa Willera z 1707]] | ||
| − | '''THOMAS WILLER''' (Weller) (19 X | + | '''THOMAS WILLER''' (Weller) (19 X 1680 Lębork – 22 XI 1757 Gdańsk), pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. DUCHA | kościoła św. Ducha]]. Syn Ottona, diakona w Lauenburgu (Lębork). 30 VII 1745 za 100 florenów pracownicze (robotnicze) [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] otrzymał jego krewny, Christian Weller z podlęborskiej Mirchowschen Glaß-Hütte (Mirachowska Huta, obecnie Nowa Huta koło Mirachowa, powiat Kartuzy). <br/><br/> |
W lipcu 1700 zapisany został do przedostaniej klasy (secundy) [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] w Gdańsku, które w 1707 kończył dysputą pod kierunkiem [[SCHELWIG SAMUEL, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor | Samuela Schelwiga]]. Następnie student teologii w Wittenberdze, gdzie został wyświęcony w 1709. Kaznodzieja w Dzidzalicz (Dzięcielec koło Wejherowa), w latach 1735–1752 pastor kościoła św. Ducha w Gdańsku. <br/><br/> | W lipcu 1700 zapisany został do przedostaniej klasy (secundy) [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] w Gdańsku, które w 1707 kończył dysputą pod kierunkiem [[SCHELWIG SAMUEL, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor | Samuela Schelwiga]]. Następnie student teologii w Wittenberdze, gdzie został wyświęcony w 1709. Kaznodzieja w Dzidzalicz (Dzięcielec koło Wejherowa), w latach 1735–1752 pastor kościoła św. Ducha w Gdańsku. <br/><br/> | ||
Od 1710 żonaty, ojciec Ottona Joachima (ur. Lębork – pochowany 13 V 1760 w wieku 41 lat w grobie teścia w Gdańsku), 1 X 1737 zapisanego do ostatniej klasy (primy) Gimnazjum Akademickiego (wraz z bratem przyrodnim (fratres uterini) Ottonem Joachimem Linckiusem), w czasie nauki korzystającego ze stypendium ustanowionego przez kupca Davida Oelhafa (1593–1645), kończącego naukę pod opieką profesora [[KULMUS JOHANN ADAM, lekarz, profesor Gimnazjum Akademickiego | Johanna Adama Kulmusa]] w 1742 dysputą o losie niemowolęcia po śmierci matki, doktora medycyny, od 1748 lekarza prywatnego w Gdańsku, od 1745 żonatego z Anną Constantią (chrzest 9 XI 1705 w kościele NMP – pochowana 1 IV 1756 wraz z mężem), córką pochodzącego z rodziny browarników Daniela Nitzmanna (1 IV 1657 – pochowany 6 VI 1707 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] w grobie rodzinnym nr 99), z którą miał syna Johanna (pochowany 15 X 1801 w wieku 44 lat tamże, w grobie nr 472), oraz Thomasa Michaela, który 30 VII 1750 uzyskał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Od 1710 żonaty, ojciec Ottona Joachima (ur. Lębork – pochowany 13 V 1760 w wieku 41 lat w grobie teścia w Gdańsku), 1 X 1737 zapisanego do ostatniej klasy (primy) Gimnazjum Akademickiego (wraz z bratem przyrodnim (fratres uterini) Ottonem Joachimem Linckiusem), w czasie nauki korzystającego ze stypendium ustanowionego przez kupca Davida Oelhafa (1593–1645), kończącego naukę pod opieką profesora [[KULMUS JOHANN ADAM, lekarz, profesor Gimnazjum Akademickiego | Johanna Adama Kulmusa]] w 1742 dysputą o losie niemowolęcia po śmierci matki, doktora medycyny, od 1748 lekarza prywatnego w Gdańsku, od 1745 żonatego z Anną Constantią (chrzest 9 XI 1705 w kościele NMP – pochowana 1 IV 1756 wraz z mężem), córką pochodzącego z rodziny browarników Daniela Nitzmanna (1 IV 1657 – pochowany 6 VI 1707 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] w grobie rodzinnym nr 99), z którą miał syna Johanna (pochowany 15 X 1801 w wieku 44 lat tamże, w grobie nr 472), oraz Thomasa Michaela, który 30 VII 1750 uzyskał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 11:13, 25 lis 2024
THOMAS WILLER (Weller) (19 X 1680 Lębork – 22 XI 1757 Gdańsk), pastor kościoła św. Ducha. Syn Ottona, diakona w Lauenburgu (Lębork). 30 VII 1745 za 100 florenów pracownicze (robotnicze) obywatelstwo Gdańska otrzymał jego krewny, Christian Weller z podlęborskiej Mirchowschen Glaß-Hütte (Mirachowska Huta, obecnie Nowa Huta koło Mirachowa, powiat Kartuzy).
W lipcu 1700 zapisany został do przedostaniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego w Gdańsku, które w 1707 kończył dysputą pod kierunkiem Samuela Schelwiga. Następnie student teologii w Wittenberdze, gdzie został wyświęcony w 1709. Kaznodzieja w Dzidzalicz (Dzięcielec koło Wejherowa), w latach 1735–1752 pastor kościoła św. Ducha w Gdańsku.
Od 1710 żonaty, ojciec Ottona Joachima (ur. Lębork – pochowany 13 V 1760 w wieku 41 lat w grobie teścia w Gdańsku), 1 X 1737 zapisanego do ostatniej klasy (primy) Gimnazjum Akademickiego (wraz z bratem przyrodnim (fratres uterini) Ottonem Joachimem Linckiusem), w czasie nauki korzystającego ze stypendium ustanowionego przez kupca Davida Oelhafa (1593–1645), kończącego naukę pod opieką profesora Johanna Adama Kulmusa w 1742 dysputą o losie niemowolęcia po śmierci matki, doktora medycyny, od 1748 lekarza prywatnego w Gdańsku, od 1745 żonatego z Anną Constantią (chrzest 9 XI 1705 w kościele NMP – pochowana 1 IV 1756 wraz z mężem), córką pochodzącego z rodziny browarników Daniela Nitzmanna (1 IV 1657 – pochowany 6 VI 1707 w kościele Najświętszej Marii Panny w grobie rodzinnym nr 99), z którą miał syna Johanna (pochowany 15 X 1801 w wieku 44 lat tamże, w grobie nr 472), oraz Thomasa Michaela, który 30 VII 1750 uzyskał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 45; VIII, s. 365.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 273, 325.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ, Danzig und Leipzig, 1760, s. 17.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 65.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 339; 5, 213.
