KERSTEN EPHRAIM, kaznodzieja kościoła Bożego Ciała
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File: Pastor_Kersten_Ephraim.jpg |thumb| Portret pastora Ephraima Kerstena w kościele Bożego Ciała, 1943/1944]] | [[File: Pastor_Kersten_Ephraim.jpg |thumb| Portret pastora Ephraima Kerstena w kościele Bożego Ciała, 1943/1944]] | ||
'''EPHRAIM KERSTEN''' (Kerstens) (1 VII 1654 Gdańsk – 24 II 1691 Gdańsk), kaznodzieja [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]]. Syn posiadającego kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] Christiana (ur. 1620 Gdańsk) i jego od 23 II 1638 żony Marii (1618 – 13 X 1677 Gdańsk), córki Johanna Komena (zm. 1638). Brat Sigismunda Christiana (chrzest 7 IX 1649 – pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) 6 X 1679), który 31 I 1673 uzyskał potwierdzenie kupieckiego bywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), oraz siostry Adelgundy (chrzest 31 XII 1656).<br/><br/> | '''EPHRAIM KERSTEN''' (Kerstens) (1 VII 1654 Gdańsk – 24 II 1691 Gdańsk), kaznodzieja [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]]. Syn posiadającego kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] Christiana (ur. 1620 Gdańsk) i jego od 23 II 1638 żony Marii (1618 – 13 X 1677 Gdańsk), córki Johanna Komena (zm. 1638). Brat Sigismunda Christiana (chrzest 7 IX 1649 – pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) 6 X 1679), który 31 I 1673 uzyskał potwierdzenie kupieckiego bywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), oraz siostry Adelgundy (chrzest 31 XII 1656).<br/><br/> | ||
| − | W maju 1665 zapisany został do gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] | + | W maju 1665 zapisany został do gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1677 studiował teologię w Wittenberdze, studia kończył bronioną 2 VIII 1679 rozprawą o możliwości wykazania istnienia Boga poprzez ideę, przygotowaną pod kierunkiem tamtejszego profesora (a później gdańskiego Gimnazjum Akademickiego) [[SARTORIUS JOHANNES, profesor Gimnazjum Akademickiego | Johannesa Sartoriusa]]. Wyświęcony 14 I 1683, od 17 I 1683 do śmierci pastor kościoła Bożego Ciała. Był ostatnim pastorem, który sam pełnił posługę w tym kościele, po jego śmierci [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]] wyznaczało do pomocy także drugiego duchownego (zob. [[SCHMIDT DANIEL, kaznodzieja kościoła Bożego Ciała | Daniel Schmidt]]). Był m.in. autorem wiersza żałobnego, opublikowanego w zbiorze przygotowanym przez [[HEYSE ABRAHAM, pastor kościoła NMP | Abrahama Heysego]] po zgonie pastora kościoła NMP [[DILGER NATHANAEL, pastor kościoła NMP | Nathanaela Dilgera]] i wydanego w 1683.<br/><br/> |
10 XI 1686 w kościele NMP zawarł (drugi?) związek małżeński z córką Adriana Möllera (zm. 1686), Adelgundą (1659 – pochowana 23 XII 1698 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 131, zakupioną jeszcze przez jej dziada, także Adriana (1603–1656)). Ojciec Ephraima (pochowany 27 VI 1742 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] pod płytą nagrobną nr 151), żonatego z Concordią, matką jego ochrzczonych w kościele NMP synów Johanna Karla (chrzest 11 X 1715) i Ephraima (chrzest 4 VI 1717).<br/><br/> | 10 XI 1686 w kościele NMP zawarł (drugi?) związek małżeński z córką Adriana Möllera (zm. 1686), Adelgundą (1659 – pochowana 23 XII 1698 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 131, zakupioną jeszcze przez jej dziada, także Adriana (1603–1656)). Ojciec Ephraima (pochowany 27 VI 1742 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] pod płytą nagrobną nr 151), żonatego z Concordią, matką jego ochrzczonych w kościele NMP synów Johanna Karla (chrzest 11 X 1715) i Ephraima (chrzest 4 VI 1717).<br/><br/> | ||
Pochowany w kościele Bożego Ciała. Zachował się, ufundowany przez parafian, jego portret namalowany pośmiertnie przez nieznanego malarza, do 1945 wiszący w kościele Bożego Ciała, następnie przechowywany w Składnicy Konserwatorskiej w Gdańsku–[[OLIWA |Oliwie]], od 1972 w [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowym]] w Gdańsku. Inskrypcja głosiła: ''Was Herr Kersten wolltan Tugenden geziemen, Wird Kirch und Armen Mund am allerbesten rühmen''. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Pochowany w kościele Bożego Ciała. Zachował się, ufundowany przez parafian, jego portret namalowany pośmiertnie przez nieznanego malarza, do 1945 wiszący w kościele Bożego Ciała, następnie przechowywany w Składnicy Konserwatorskiej w Gdańsku–[[OLIWA |Oliwie]], od 1972 w [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowym]] w Gdańsku. Inskrypcja głosiła: ''Was Herr Kersten wolltan Tugenden geziemen, Wird Kirch und Armen Mund am allerbesten rühmen''. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 18:34, 3 gru 2024
EPHRAIM KERSTEN (Kerstens) (1 VII 1654 Gdańsk – 24 II 1691 Gdańsk), kaznodzieja kościoła Bożego Ciała. Syn posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska Christiana (ur. 1620 Gdańsk) i jego od 23 II 1638 żony Marii (1618 – 13 X 1677 Gdańsk), córki Johanna Komena (zm. 1638). Brat Sigismunda Christiana (chrzest 7 IX 1649 – pochowany w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) 6 X 1679), który 31 I 1673 uzyskał potwierdzenie kupieckiego bywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), oraz siostry Adelgundy (chrzest 31 XII 1656).
W maju 1665 zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 1677 studiował teologię w Wittenberdze, studia kończył bronioną 2 VIII 1679 rozprawą o możliwości wykazania istnienia Boga poprzez ideę, przygotowaną pod kierunkiem tamtejszego profesora (a później gdańskiego Gimnazjum Akademickiego) Johannesa Sartoriusa. Wyświęcony 14 I 1683, od 17 I 1683 do śmierci pastor kościoła Bożego Ciała. Był ostatnim pastorem, który sam pełnił posługę w tym kościele, po jego śmierci Ministerium Duchowne wyznaczało do pomocy także drugiego duchownego (zob. Daniel Schmidt). Był m.in. autorem wiersza żałobnego, opublikowanego w zbiorze przygotowanym przez Abrahama Heysego po zgonie pastora kościoła NMP Nathanaela Dilgera i wydanego w 1683.
10 XI 1686 w kościele NMP zawarł (drugi?) związek małżeński z córką Adriana Möllera (zm. 1686), Adelgundą (1659 – pochowana 23 XII 1698 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 131, zakupioną jeszcze przez jej dziada, także Adriana (1603–1656)). Ojciec Ephraima (pochowany 27 VI 1742 w kościele św. Trójcy pod płytą nagrobną nr 151), żonatego z Concordią, matką jego ochrzczonych w kościele NMP synów Johanna Karla (chrzest 11 X 1715) i Ephraima (chrzest 4 VI 1717).
Pochowany w kościele Bożego Ciała. Zachował się, ufundowany przez parafian, jego portret namalowany pośmiertnie przez nieznanego malarza, do 1945 wiszący w kościele Bożego Ciała, następnie przechowywany w Składnicy Konserwatorskiej w Gdańsku–Oliwie, od 1972 w Muzeum Narodowym w Gdańsku. Inskrypcja głosiła: Was Herr Kersten wolltan Tugenden geziemen, Wird Kirch und Armen Mund am allerbesten rühmen.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. 6, s. 483.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 205.
Drost Willy, Kunstdenkmäler der Stadt Danzig, Bd. 3, Stuttgard 1959, s. 248.
Jaśniewicz Aleksandra, Portret Petera Baystrupa, w: Gdańsk protestancki w epoce nowożytnej, t. II, Gdańsk 2017, s. 169.
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ …, Danzig und Leipzig, 1760, s. 20.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 69.
Reinhold Hugo, Danzigs Inschriften, Daznig 1899, s. 33.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 3, 71.
