WEIDMANN JOHANN CARL, kaznodzieja
| Linia 7: | Linia 7: | ||
'''JOHANN CARL WEIDMANN''' (Weydmann, Weidemann) (6 X 1719 Gdańsk – 18 V 1790), kaznodzieja kościołów [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja)| Bożego Ciała]] i [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | św. Jakuba]], diakon w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. | '''JOHANN CARL WEIDMANN''' (Weydmann, Weidemann) (6 X 1719 Gdańsk – 18 V 1790), kaznodzieja kościołów [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja)| Bożego Ciała]] i [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | św. Jakuba]], diakon w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. | ||
27 VI 1730 zapisany został do początkowej (piatej) klasy gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiegom]]. Od 1743 student w Lipsku, gdzie był autorem podsumowania publikacji (być może zapisu dysputy) studentów na temat duszy zwierząt (''Das Wunderbare in den Seelen der Thiere in einer Gesellschaft guter Freunde abgehadelt'' (''Wspaniałości w duszach zwierząt omawiane w towarzystwie dobrych przyjaciół''), Leipzig 1744), z inicjatywy i ze wstępem tamtejszego profesora greki i łaciny, fizyka i filozofa Johanna Heinricha Winklera (1703–1770).<br/><br/> | 27 VI 1730 zapisany został do początkowej (piatej) klasy gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiegom]]. Od 1743 student w Lipsku, gdzie był autorem podsumowania publikacji (być może zapisu dysputy) studentów na temat duszy zwierząt (''Das Wunderbare in den Seelen der Thiere in einer Gesellschaft guter Freunde abgehadelt'' (''Wspaniałości w duszach zwierząt omawiane w towarzystwie dobrych przyjaciół''), Leipzig 1744), z inicjatywy i ze wstępem tamtejszego profesora greki i łaciny, fizyka i filozofa Johanna Heinricha Winklera (1703–1770).<br/><br/> | ||
| − | Od 1745 w Wittenberdze. Od 1748 rektor szkoły w Tczewie, zrezygnował w 1752. Zweryfikowany przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]] | + | Od 1745 w Wittenberdze. Od 1748 rektor szkoły w Tczewie, zrezygnował w 1752. Zweryfikowany przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]] 13 VI 1749. Od 1752 kaznodzieja w Pröbbernau (Przebrno, obecnie część Krynicy Morskiej), od 1754 w Letzkau (Leczkowy), od 1756 kaznodzieja w kościele Bożego Ciała w Gdańsku. Za jego czasów kościół ten wzbogacił się w 1758 o zamontowany na wieży dzwon z brazu (110 kg, wysokość 0,52/0,38 m średnica 0,58 m) (zarekwirowany w 1943 do przetopienia w Hamburgu, po wojnie w kościele św. Michała w Lubece, zwrócony w 2024; zob. [[DZWONY | dzwony]]). Od 1759 kaznodzieja w kościele św. Jakuba, od 1768 diakon w kościele św. Trójcy, w 1779 drugi diakon. W 1789 przeniesiony na emeryturę w wysokości 1200 talarów w związku z przebytym w 1786 udarem.<br/><br/> |
Od 1747 żonaty z Friederike (pochowana 11 X 1784 w wieku 53 lat wraz z mężem). Pochowany 27 V 1790 w kościele św. Trójcy w grobie nr 54. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Od 1747 żonaty z Friederike (pochowana 11 X 1784 w wieku 53 lat wraz z mężem). Pochowany 27 V 1790 w kościele św. Trójcy w grobie nr 54. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| − | Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 315.<br/> | + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 315.<br/> |
| + | Lengnich Carl Benjamin, ''Das geistliche Ministerium und die Kirchenverfassung in Danzig. Zu Anfange des Jahrs 1779 waren folgende Herren Pastores, Diaconi und Prediger im Ministerio'', Frankfurt–Liepzig 1779, s. 56–57. <br/> | ||
Praetorius Ephraim, ''Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…'', Danzig und Leipzig, s. 12, 19, 21, 48, 60, 94.<br/> | Praetorius Ephraim, ''Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…'', Danzig und Leipzig, s. 12, 19, 21, 48, 60, 94.<br/> | ||
| − | |||
Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 60, 68, 70, 93.<br/> | Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 60, 68, 70, 93.<br/> | ||
Schmidt Paul, ''Die St. Trinitatis Kirche zu Danzig nach Vergangenheit und Gegenwart'', Danzig 1901, s. 88.<br/> | Schmidt Paul, ''Die St. Trinitatis Kirche zu Danzig nach Vergangenheit und Gegenwart'', Danzig 1901, s. 88.<br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 147. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 147. | ||
Aktualna wersja na dzień 13:16, 30 lis 2024
JOHANN CARL WEIDMANN (Weydmann, Weidemann) (6 X 1719 Gdańsk – 18 V 1790), kaznodzieja kościołów Bożego Ciała i św. Jakuba, diakon w kościele św. Trójcy.
27 VI 1730 zapisany został do początkowej (piatej) klasy gdańskiego Gimnazjum Akademickiegom. Od 1743 student w Lipsku, gdzie był autorem podsumowania publikacji (być może zapisu dysputy) studentów na temat duszy zwierząt (Das Wunderbare in den Seelen der Thiere in einer Gesellschaft guter Freunde abgehadelt (Wspaniałości w duszach zwierząt omawiane w towarzystwie dobrych przyjaciół), Leipzig 1744), z inicjatywy i ze wstępem tamtejszego profesora greki i łaciny, fizyka i filozofa Johanna Heinricha Winklera (1703–1770).
Od 1745 w Wittenberdze. Od 1748 rektor szkoły w Tczewie, zrezygnował w 1752. Zweryfikowany przez Ministerium Duchowne 13 VI 1749. Od 1752 kaznodzieja w Pröbbernau (Przebrno, obecnie część Krynicy Morskiej), od 1754 w Letzkau (Leczkowy), od 1756 kaznodzieja w kościele Bożego Ciała w Gdańsku. Za jego czasów kościół ten wzbogacił się w 1758 o zamontowany na wieży dzwon z brazu (110 kg, wysokość 0,52/0,38 m średnica 0,58 m) (zarekwirowany w 1943 do przetopienia w Hamburgu, po wojnie w kościele św. Michała w Lubece, zwrócony w 2024; zob. dzwony). Od 1759 kaznodzieja w kościele św. Jakuba, od 1768 diakon w kościele św. Trójcy, w 1779 drugi diakon. W 1789 przeniesiony na emeryturę w wysokości 1200 talarów w związku z przebytym w 1786 udarem.
Od 1747 żonaty z Friederike (pochowana 11 X 1784 w wieku 53 lat wraz z mężem). Pochowany 27 V 1790 w kościele św. Trójcy w grobie nr 54.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 315.
Lengnich Carl Benjamin, Das geistliche Ministerium und die Kirchenverfassung in Danzig. Zu Anfange des Jahrs 1779 waren folgende Herren Pastores, Diaconi und Prediger im Ministerio, Frankfurt–Liepzig 1779, s. 56–57.
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, s. 12, 19, 21, 48, 60, 94.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 60, 68, 70, 93.
Schmidt Paul, Die St. Trinitatis Kirche zu Danzig nach Vergangenheit und Gegenwart, Danzig 1901, s. 88.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 147.
