GDAŃSKA FABRYKA WAGONÓW
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''GDAŃSKA FABRYKA WAGONÓW''' (Waggonfabrik Danzig, Deutsche Wagenbau- und Leihgesellschaft mbH, Danziger Waggonfabrik AG), przy Broschkischerweg 1–2 (ul. Wiślna), na terenie | + | '''GDAŃSKA FABRYKA WAGONÓW''' (Waggonfabrik Danzig, Deutsche Wagenbau- und Leihgesellschaft mbH, Danziger Waggonfabrik AG), przy Broschkischerweg 1–2 (ul. Wiślna), na terenie obecnej q Stoczni Północnej. Założona w 1898 roku przez Niemieckie Zakłady Stalowe z Essen (Deutsche Stahlwerke GmbH), działalność podjęła od 10 X 1899. Zaprojektowana do produkowania rocznie około 600 wagonów towarowych i 80 pasażerskich III i IV klasy o drewnianym nadwoziu, w roku 1899 zatrudniała 150, w 1906 – 533, w 1910 – 430 pracowników. Organizatorem i pierwszym dyrektorem był Carl Otto Schrey (1853 Nadrenia – 23 V 1932 Bad Liebenstein, Turyngia; w Gdańsku do roku 1913, następnie w Berlinie dyrektor generalny Związku Przedsiębiorstw Budowy Wagonów Kolejowych w Niemczech (Verband Deutscher Waggonfabriken), po I wojnie światowej m.in. przewodniczący Związku Producentów Wagonów Kolejowych (Eisenbahn-Wagenbau-Verband)). W pierwszym dziesięcioleciu liczba wyprodukowanych wagonów wzrosła rocznie do 750 (około 680 wagonów towarowych, 70 wagonów pasażerskich III klasy). Od 1925 roku produkowano także tabor tramwajowy dla Gdańska, od roku 1928 dla Warszawy (pierwsza dostawa w roku 1929 liczyła 26 wozów, w 1930 – 21, ostatnia dostawa w 1939). W latach 1942–1943 produkowano trolejbusy (podwozia firmy Henschel, silniki AEG, w 1943 przekazano 10 trolejbusów do Gdyni); w okresie 1944–1945 budowano dla Kriegsmarine ścigacze (8 jednostek; 90 było w budowie lub w planach; wyporność około 100 ton, długość 34,9, moc 7500 KM, prędkość 42 węzły) oraz bezzałogowe, wypełnione materiałami wybuchowymi zdalnie kierowane łodzie pływające (Sprengboote). W latach 1942–1945 przy ul. Twardej funkcjonował obóz pracy (Waggonfabrik-Lager), w którym przebywało około 200 polskich robotników przymusowych. Od czerwca 1945 roku na miejscu fabryki powstała Stocznia nr 3, następnie Stocznia Północna. {{author: MZM}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 10:45, 5 lip 2013
GDAŃSKA FABRYKA WAGONÓW (Waggonfabrik Danzig, Deutsche Wagenbau- und Leihgesellschaft mbH, Danziger Waggonfabrik AG), przy Broschkischerweg 1–2 (ul. Wiślna), na terenie obecnej q Stoczni Północnej. Założona w 1898 roku przez Niemieckie Zakłady Stalowe z Essen (Deutsche Stahlwerke GmbH), działalność podjęła od 10 X 1899. Zaprojektowana do produkowania rocznie około 600 wagonów towarowych i 80 pasażerskich III i IV klasy o drewnianym nadwoziu, w roku 1899 zatrudniała 150, w 1906 – 533, w 1910 – 430 pracowników. Organizatorem i pierwszym dyrektorem był Carl Otto Schrey (1853 Nadrenia – 23 V 1932 Bad Liebenstein, Turyngia; w Gdańsku do roku 1913, następnie w Berlinie dyrektor generalny Związku Przedsiębiorstw Budowy Wagonów Kolejowych w Niemczech (Verband Deutscher Waggonfabriken), po I wojnie światowej m.in. przewodniczący Związku Producentów Wagonów Kolejowych (Eisenbahn-Wagenbau-Verband)). W pierwszym dziesięcioleciu liczba wyprodukowanych wagonów wzrosła rocznie do 750 (około 680 wagonów towarowych, 70 wagonów pasażerskich III klasy). Od 1925 roku produkowano także tabor tramwajowy dla Gdańska, od roku 1928 dla Warszawy (pierwsza dostawa w roku 1929 liczyła 26 wozów, w 1930 – 21, ostatnia dostawa w 1939). W latach 1942–1943 produkowano trolejbusy (podwozia firmy Henschel, silniki AEG, w 1943 przekazano 10 trolejbusów do Gdyni); w okresie 1944–1945 budowano dla Kriegsmarine ścigacze (8 jednostek; 90 było w budowie lub w planach; wyporność około 100 ton, długość 34,9, moc 7500 KM, prędkość 42 węzły) oraz bezzałogowe, wypełnione materiałami wybuchowymi zdalnie kierowane łodzie pływające (Sprengboote). W latach 1942–1945 przy ul. Twardej funkcjonował obóz pracy (Waggonfabrik-Lager), w którym przebywało około 200 polskich robotników przymusowych. Od czerwca 1945 roku na miejscu fabryki powstała Stocznia nr 3, następnie Stocznia Północna.
