|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Siedziba_Fundacji_Augusty_Victorii__około_1910.JPG|thumb|Siedziba Fundacji Augusty Victorii, około 1910]]'''FUNDACJA AUGUSTY VICTORII''' (Augusta-Victoria-Stift), Neugarten 1 (ul. Nowe Ogrody), przy Bramie Siedleckiej (ob. skrzyżowanie ul. Nowe Ogrody i Pohulanka); nosząca imię cesarzowej Niemiec (Auguste Victoria Luise, 1858–1921), żony cesarza Wilhelma II, otwarta przez nią w czasie pobytu w Gd. 14 IX 1901. Działalność rozpoczęła w maju 1902. Część kosztów budowy siedziby f. pokryła dotacja pary cesarskiej. Budynek zaprojektowano w stylu neogotyku wiktoriańskiego, prace budowlane wykonała firma q Hermanna Prochnowa. Przeznaczona dla osób chorych, samotnych i ubogich obojga płci, niezależnie od wyznania, prowadzona przez zarząd zachodniopruskiej f. diakonis ewang. (Westpreußisches Diakonissen-Mutter- und Krankenhaus). Posiadała 3 klasy podopiecznych: klasy I i II – zaaprowiantowanie łącznie z mieszkaniem, klasa III – wyłącznie zaaprowiantowanie. W 1901 dysponowała 50–60 miejscami hospicyjnej opieki stacjonarnej, 1923 – 72. W ramach f. działała szkoła dla chorych dzieci z pobliskiego q szpitala diakonis ewang. oraz seminarium nauczycielskie. Zniszczona w marcu 1945. Po 1950 w jej miejscu powstała parterowa przyszpitalna przychodnia ortopedyczna z wytwórnią sprzętu ortopedycznego. {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Siedziba_Fundacji_Augusty_Victorii__około_1910.JPG|thumb|Siedziba Fundacji Augusty Victorii, około 1910]]'''FUNDACJA AUGUSTY VICTORII''' (Augusta-Victoria-Stift), Neugarten 1 (ul. Nowe Ogrody), przy Bramie Siedleckiej (obecne skrzyżowanie ul. Nowe Ogrody i Pohulanka); nosząca imię cesarzowej Niemiec (Auguste Victoria Luise, 1858–1921), żony cesarza Wilhelma II, otwarta przez nią w czasie pobytu w Gdańsku 14 IX 1901. Działalność rozpoczęła w maju 1902 roku. Część kosztów budowy siedziby fundacji pokryła dotacja pary cesarskiej. Budynek zaprojektowano w stylu neogotyku wiktoriańskiego, prace budowlane wykonała firma q Hermanna Prochnowa. Przeznaczona dla osób chorych, samotnych i ubogich obojga płci, niezależnie od wyznania, prowadzona przez zarząd zachodniopruskiej fundacji diakonis ewangelickich (Westpreußisches Diakonissen-Mutter- und Krankenhaus). Posiadała trzy klasy podopiecznych: klasy I i II – zaaprowiantowanie łącznie z mieszkaniem, klasa III – wyłącznie zaaprowiantowanie. W roku 1901 dysponowała 50–60 miejscami hospicyjnej opieki stacjonarnej, w 1923 – 72. W ramach fundacji działała szkoła dla chorych dzieci z pobliskiego q szpitala diakonis ewangelickich oraz seminarium nauczycielskie. Zniszczona w marcu 1945. Po roku 1950 w jej miejscu powstała parterowa przyszpitalna przychodnia ortopedyczna z wytwórnią sprzętu ortopedycznego. {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:27, 4 lip 2013
FUNDACJA AUGUSTY VICTORII (Augusta-Victoria-Stift), Neugarten 1 (ul. Nowe Ogrody), przy Bramie Siedleckiej (obecne skrzyżowanie ul. Nowe Ogrody i Pohulanka); nosząca imię cesarzowej Niemiec (Auguste Victoria Luise, 1858–1921), żony cesarza Wilhelma II, otwarta przez nią w czasie pobytu w Gdańsku 14 IX 1901. Działalność rozpoczęła w maju 1902 roku. Część kosztów budowy siedziby fundacji pokryła dotacja pary cesarskiej. Budynek zaprojektowano w stylu neogotyku wiktoriańskiego, prace budowlane wykonała firma q Hermanna Prochnowa. Przeznaczona dla osób chorych, samotnych i ubogich obojga płci, niezależnie od wyznania, prowadzona przez zarząd zachodniopruskiej fundacji diakonis ewangelickich (Westpreußisches Diakonissen-Mutter- und Krankenhaus). Posiadała trzy klasy podopiecznych: klasy I i II – zaaprowiantowanie łącznie z mieszkaniem, klasa III – wyłącznie zaaprowiantowanie. W roku 1901 dysponowała 50–60 miejscami hospicyjnej opieki stacjonarnej, w 1923 – 72. W ramach fundacji działała szkoła dla chorych dzieci z pobliskiego q szpitala diakonis ewangelickich oraz seminarium nauczycielskie. Zniszczona w marcu 1945. Po roku 1950 w jej miejscu powstała parterowa przyszpitalna przychodnia ortopedyczna z wytwórnią sprzętu ortopedycznego.
ASZ
