GNOSPISU JOHANN EPHRAIM, diakon kościoła św. Katarzyny
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Encyklopedia Category: Ludzie”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | + | [[File: Gnospius_Johann_Ep..jpg |thumb| Johann Ephraim Gnospius, strona tytułowa utworu żałobnego napisanego po śmierci brata Nathanela Gottlieba, 1734]] | |
| − | [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''JOHANN EPHRAIM GNOSPISU''' (1683 Gdańsk – 17 VI 1736 Gdańsk), diakon w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]]. Syn kaznodziei i diakona [[GNOSPIUS ANDREAS, kaznodzieja kościoła w Wisłoujściu | Andreasa Gnospiusa]]. W sierpniu 1688 zapisany został do początkującej klasy gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. W 1702, wraz z bratem Nathanelem Gottliebem (późniejszym rajcą w Toruniu), rozpoczął studia w Wittenberdze, kontynuował naukę w Lipsku, ukończył ją uzyskaniem tytułu magistra filozofii i teologii w Lejdzie w 1709.<br/><br/> |
| + | Po śmierci 3 III 1714 Friedricha Buchera, m.in. diakona kościoła św. Katarzyny (i ojca późniejszego pastora [[BÜCHER CHRISTIAN BERNHARD, pastor | Christiana Bernharda Büchera]]), jego kandydaturę na wakujące stanowisko wysunęli prowizorzy tego kościoła i starsi gminy. W wyborach (zgłoszono ośmiu kandydatów) członkowie gminy oddali na niego 113 głosów, lepszy wynik – 117 głosów – otrzymał profesor Gimnazjum Akademickiego [[SCHELWIG GOTTLIEB, profesor Gimnazjum Akademickiego | Gottlieb Schelwig]]. Mimo to, jak i braku poparcia rajców, 20 VIII 1714 otrzymał jednak urząd diakona. <br/><br/> | ||
| + | W czasach uczniowskich, w 1699, był autorem wiersza gratulacyjnego z okazji ślubu [[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED, burmistrz Gdańska | Johanna Gotffrieda von Diesseldorfa]]. W czasach studenckich autor wielu publikowanych drukiem rozpraw, m.in. ''De teletis, sive Graecorum theologia physica'' (Wittenberga 1706), często wznawianej (ostatnie wydanie w 2015) ''De Ortu Mundi Ex Veterum Philosophorum Sententiis....'' (''O pochodzeniu świata wedle poglądów starożytnych filozofów...'', Wittenberga 1707), czy ''Exercitatio Theologica, Qua Recens Portentum Exegeticum, Antichristum M. Esse Nationem Judaicam Examinatur...'' (Wittenberga 1707). W 1734 żegnał żałobnym wierszem brata Nathanaela. Był właścicielem pokaźnej biblioteki, sprzedanej na aukcji po jego śmierci. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 254.<br/> | ||
| + | Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 50, 58, 76.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14-18. Jahrhundert'', Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 2, s. 301. | ||
Wersja z 14:15, 28 wrz 2024
JOHANN EPHRAIM GNOSPISU (1683 Gdańsk – 17 VI 1736 Gdańsk), diakon w kościele św. Katarzyny. Syn kaznodziei i diakona Andreasa Gnospiusa. W sierpniu 1688 zapisany został do początkującej klasy gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. W 1702, wraz z bratem Nathanelem Gottliebem (późniejszym rajcą w Toruniu), rozpoczął studia w Wittenberdze, kontynuował naukę w Lipsku, ukończył ją uzyskaniem tytułu magistra filozofii i teologii w Lejdzie w 1709.
Po śmierci 3 III 1714 Friedricha Buchera, m.in. diakona kościoła św. Katarzyny (i ojca późniejszego pastora Christiana Bernharda Büchera), jego kandydaturę na wakujące stanowisko wysunęli prowizorzy tego kościoła i starsi gminy. W wyborach (zgłoszono ośmiu kandydatów) członkowie gminy oddali na niego 113 głosów, lepszy wynik – 117 głosów – otrzymał profesor Gimnazjum Akademickiego Gottlieb Schelwig. Mimo to, jak i braku poparcia rajców, 20 VIII 1714 otrzymał jednak urząd diakona.
W czasach uczniowskich, w 1699, był autorem wiersza gratulacyjnego z okazji ślubu Johanna Gotffrieda von Diesseldorfa. W czasach studenckich autor wielu publikowanych drukiem rozpraw, m.in. De teletis, sive Graecorum theologia physica (Wittenberga 1706), często wznawianej (ostatnie wydanie w 2015) De Ortu Mundi Ex Veterum Philosophorum Sententiis.... (O pochodzeniu świata wedle poglądów starożytnych filozofów..., Wittenberga 1707), czy Exercitatio Theologica, Qua Recens Portentum Exegeticum, Antichristum M. Esse Nationem Judaicam Examinatur... (Wittenberga 1707). W 1734 żegnał żałobnym wierszem brata Nathanaela. Był właścicielem pokaźnej biblioteki, sprzedanej na aukcji po jego śmierci.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 254.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 50, 58, 76.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 2, s. 301.
