|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Isaak van den Block, Kara i nagroda, 1612 .JPG|thumb|Isaak van den Block ''Kara i nagroda'', 1612 ]]'''ISAAK van den BLOCK''' (po 1572 Królewiec? – 1626 lub 1628 Gdańsk), malarz. Młodszy syn q Wilhelma van den Blocka, młodszy brat q Abrahama van den Blocka. Nie jest znane miejsce pobierania nauki i osoba mistrza, być może był nim Hans Vredeman de Vries, z którym oraz m.in. z q Antonem Möllerem uczestniczył w końcu XVI wiwku w pracach we wnętrzach q Ratusza Głównego Miasta. W roku 1612 współzałożyciel gdańskiego cechu malarzy, w 1622 starszy cechu. Najważniejszym dziełem jest 25 stropowych obrazów olejnych wykonanych w latach 1606–1608 dla Wielkiej (Czerwonej) Sali Rady w Ratuszu Głównego Miasta, o skomplikowanym programie alegorii cnót i powinności obywatelskich oraz gwarancji pomyślności miasta. Przedstawienia różnego formatu zastąpiły poprzednie malowidła, wykonane przez Vredemana de Vriesa; połączono je z bogatą oprawą snycerską Simona Herlego. Centralne miejsce na stropie zajmuje owalna q ''Apoteoza Gdańska'' (zwana dawniej ''Apoteozą łączności Gdańska z Polską'' lub ''Apoteozą handlu gdańskiego''). Boczne obrazy stropu zawierają sceny figuralne wpisane w perspektywicznie wykreślone wnętrza i architekturę lub krajobraz, o treści z historii starożytnej, biblijnej, mitologicznej (4 narożne prostokątne: ''Helwidiusz Priscus i cesarz Wespazjan'', ''Serwiliusz i Apiiusz'', ''Atyliusz Regulus'', ''Aleksander Wielki i Hafajstion''; na osiach 2 owalne ''Upadek Jerycha'' i ''Zaślubiny Neptuna i Cerery'' oraz 2 tonda: ''Król Jozafat powołujący sędziów'' i ''Modlitwa Salomona''); żagielkowe pola między figuralnymi wypełniają przedstawienia emblematyczne z sentencjami. W latach 1611–1616/17 namalował 5 obrazów do Małej (Zimowej) Sali Rady, alegorii dobrych rządów (zachowany: ''Kara i nagroda'') oraz 4 w q Kamlarii, tj. Kasie Miejskiej (''Budowa Wieży Babel'' oraz cykl ''Potop''). W latach 1612–1613 ukończył rozpoczęty przez Antona Möllera ołtarz w q kościół św. Katarzyny, wykonując owalne malowidła górnej partii nastawy: ''Zmartwychwstanie Chrystusa'' i po bokach ''Zesłanie Ducha Świętego'' oraz ''Wniebowstąpienie''. Współpracował z bratem Abrahamem przy przebudowie q Dworu Artusa (około 1617), wykonując polichromie i złocenia fasady, ale także do wnętrza obraz ''Polowanie Diany'' (niezachowany). W roku 1623 wykonał polichromię snycerskiej bramy triumfalnej (autorstwa jego brata, Jakuba) na wjazd króla polskiego Zygmunta III Wazy do Gdańska, zatrudniony był przy polichromii i złoceniach elewacji gdańskich kamienic przy głównych traktach. Przypisuje mu się namalowanie wielu obrazów do gdańskich kościołów, m.in. ''Ostatniej wieczerzy'' w ołtarzu głównym q kościoła św. Barbary (1613, zaginiony); malowideł ambony w q kościoła św. Jana (1615, obecnie w kościele NMP); ''Chrystusa w Ogrójcu'' w q kościele św. Bartłomieja (1617). Zaliczany wraz z Antonem Möllerem i q Hermanem Hanem do czołówki gdańskich malarzy XVII wieku, łączył manierystyczne cechy: ornamentykę, wirtuozerię, dynamikę postaci, skróty perspektywiczne wnętrz i architektury oraz skomplikowane treści alegoryczne z aktualizacją ideową i topograficzną (gdański pejzaż). {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Isaak van den Block, Kara i nagroda, 1612 .JPG|thumb|Isaak van den Block ''Kara i nagroda'', 1612 ]]'''ISAAK van den BLOCK''' (po 1572 Królewiec? – 1626 lub 1628 Gdańsk), malarz. Młodszy syn q Wilhelma van den Blocka, młodszy brat q Abrahama van den Blocka. Nie jest znane miejsce pobierania nauki i osoba mistrza, być może był nim Hans Vredeman de Vries, z którym oraz m.in. z q Antonem Möllerem uczestniczył w końcu XVI wieku w pracach we wnętrzach q Ratusza Głównego Miasta. W roku 1612 współzałożyciel gdańskiego cechu malarzy, w 1622 starszy cechu. Najważniejszym dziełem jest 25 stropowych obrazów olejnych wykonanych w latach 1606–1608 dla Wielkiej (Czerwonej) Sali Rady w Ratuszu Głównego Miasta, o skomplikowanym programie alegorii cnót i powinności obywatelskich oraz gwarancji pomyślności miasta. Przedstawienia różnego formatu zastąpiły poprzednie malowidła, wykonane przez Vredemana de Vriesa; połączono je z bogatą oprawą snycerską Simona Herlego. Centralne miejsce na stropie zajmuje owalna q ''Apoteoza Gdańska'' (zwana dawniej ''Apoteozą łączności Gdańska z Polską'' lub ''Apoteozą handlu gdańskiego''). Boczne obrazy stropu zawierają sceny figuralne wpisane w perspektywicznie wykreślone wnętrza i architekturę lub krajobraz, o treści z historii starożytnej, biblijnej, mitologicznej (4 narożne prostokątne: ''Helwidiusz Priscus i cesarz Wespazjan'', ''Serwiliusz i Apiiusz'', ''Atyliusz Regulus'', ''Aleksander Wielki i Hafajstion''; na osiach 2 owalne ''Upadek Jerycha'' i ''Zaślubiny Neptuna i Cerery'' oraz 2 tonda: ''Król Jozafat powołujący sędziów'' i ''Modlitwa Salomona''); żagielkowe pola między figuralnymi wypełniają przedstawienia emblematyczne z sentencjami. W latach 1611–1616/17 namalował 5 obrazów do Małej (Zimowej) Sali Rady, alegorii dobrych rządów (zachowany: ''Kara i nagroda'') oraz 4 w q Kamlarii, tj. Kasie Miejskiej (''Budowa Wieży Babel'' oraz cykl ''Potop''). W latach 1612–1613 ukończył rozpoczęty przez Antona Möllera ołtarz w q kościół św. Katarzyny, wykonując owalne malowidła górnej partii nastawy: ''Zmartwychwstanie Chrystusa'' i po bokach ''Zesłanie Ducha Świętego'' oraz ''Wniebowstąpienie''. Współpracował z bratem Abrahamem przy przebudowie q Dworu Artusa (około 1617), wykonując polichromie i złocenia fasady, ale także do wnętrza obraz ''Polowanie Diany'' (niezachowany). W roku 1623 wykonał polichromię snycerskiej bramy triumfalnej (autorstwa jego brata, Jakuba) na wjazd króla polskiego Zygmunta III Wazy do Gdańska, zatrudniony był przy polichromii i złoceniach elewacji gdańskich kamienic przy głównych traktach. Przypisuje mu się namalowanie wielu obrazów do gdańskich kościołów, m.in. ''Ostatniej wieczerzy'' w ołtarzu głównym q kościoła św. Barbary (1613, zaginiony); malowideł ambony w q kościoła św. Jana (1615, obecnie w kościele NMP); ''Chrystusa w Ogrójcu'' w q kościele św. Bartłomieja (1617). Zaliczany wraz z Antonem Möllerem i q Hermanem Hanem do czołówki gdańskich malarzy XVII wieku, łączył manierystyczne cechy: ornamentykę, wirtuozerię, dynamikę postaci, skróty perspektywiczne wnętrz i architektury oraz skomplikowane treści alegoryczne z aktualizacją ideową i topograficzną (gdański pejzaż). {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 11:11, 11 kwi 2013
ISAAK van den BLOCK (po 1572 Królewiec? – 1626 lub 1628 Gdańsk), malarz. Młodszy syn q Wilhelma van den Blocka, młodszy brat q Abrahama van den Blocka. Nie jest znane miejsce pobierania nauki i osoba mistrza, być może był nim Hans Vredeman de Vries, z którym oraz m.in. z q Antonem Möllerem uczestniczył w końcu XVI wieku w pracach we wnętrzach q Ratusza Głównego Miasta. W roku 1612 współzałożyciel gdańskiego cechu malarzy, w 1622 starszy cechu. Najważniejszym dziełem jest 25 stropowych obrazów olejnych wykonanych w latach 1606–1608 dla Wielkiej (Czerwonej) Sali Rady w Ratuszu Głównego Miasta, o skomplikowanym programie alegorii cnót i powinności obywatelskich oraz gwarancji pomyślności miasta. Przedstawienia różnego formatu zastąpiły poprzednie malowidła, wykonane przez Vredemana de Vriesa; połączono je z bogatą oprawą snycerską Simona Herlego. Centralne miejsce na stropie zajmuje owalna q
Apoteoza Gdańska (zwana dawniej
Apoteozą łączności Gdańska z Polską lub
Apoteozą handlu gdańskiego). Boczne obrazy stropu zawierają sceny figuralne wpisane w perspektywicznie wykreślone wnętrza i architekturę lub krajobraz, o treści z historii starożytnej, biblijnej, mitologicznej (4 narożne prostokątne:
Helwidiusz Priscus i cesarz Wespazjan,
Serwiliusz i Apiiusz,
Atyliusz Regulus,
Aleksander Wielki i Hafajstion; na osiach 2 owalne
Upadek Jerycha i
Zaślubiny Neptuna i Cerery oraz 2 tonda:
Król Jozafat powołujący sędziów i
Modlitwa Salomona); żagielkowe pola między figuralnymi wypełniają przedstawienia emblematyczne z sentencjami. W latach 1611–1616/17 namalował 5 obrazów do Małej (Zimowej) Sali Rady, alegorii dobrych rządów (zachowany:
Kara i nagroda) oraz 4 w q Kamlarii, tj. Kasie Miejskiej (
Budowa Wieży Babel oraz cykl
Potop). W latach 1612–1613 ukończył rozpoczęty przez Antona Möllera ołtarz w q kościół św. Katarzyny, wykonując owalne malowidła górnej partii nastawy:
Zmartwychwstanie Chrystusa i po bokach
Zesłanie Ducha Świętego oraz
Wniebowstąpienie. Współpracował z bratem Abrahamem przy przebudowie q Dworu Artusa (około 1617), wykonując polichromie i złocenia fasady, ale także do wnętrza obraz
Polowanie Diany (niezachowany). W roku 1623 wykonał polichromię snycerskiej bramy triumfalnej (autorstwa jego brata, Jakuba) na wjazd króla polskiego Zygmunta III Wazy do Gdańska, zatrudniony był przy polichromii i złoceniach elewacji gdańskich kamienic przy głównych traktach. Przypisuje mu się namalowanie wielu obrazów do gdańskich kościołów, m.in.
Ostatniej wieczerzy w ołtarzu głównym q kościoła św. Barbary (1613, zaginiony); malowideł ambony w q kościoła św. Jana (1615, obecnie w kościele NMP);
Chrystusa w Ogrójcu w q kościele św. Bartłomieja (1617). Zaliczany wraz z Antonem Möllerem i q Hermanem Hanem do czołówki gdańskich malarzy XVII wieku, łączył manierystyczne cechy: ornamentykę, wirtuozerię, dynamikę postaci, skróty perspektywiczne wnętrz i architektury oraz skomplikowane treści alegoryczne z aktualizacją ideową i topograficzną (gdański pejzaż).
EKA
