HINZ MARIUSZ, działacz opozycji demokratycznej
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''MARIUSZ HINZ''' (ur. 29 XI 1955 Sopot), działacz opozycji demokratycznej. W 1974 ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcące]] w Gdańsku. Od 1976 do czerwca 1982 starszy referent w Przedsiębiorstwie Spedycji Międzynarodowej C. Hartwig w Gdańsku. W 2 połowie 1979, za sprawą starszej koleżanki wynajmującej pokój w jego domu, zetknął się ze środowiskiem opozycji przedsierpniowej. Zaproszony na jedno ze spotkań, uczestniczył w wykładach, zaczął sympatyzować z KSS KOR, [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchem Młodej Polski]], [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża]]. Zetknął się wówczas m.in. z [[WALENTYNOWICZ ANNA, działaczka opozycji demokratycznej, honorowy obywatel Gdańska, patronka skweru | Anną Walentynowicz]], [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lechem Wałęsą]], [[KACZYŃSKI LECH, prezydent Polski, patron ulicy | Lechem Kaczyńskim]], Janem Koziatkiem.<br/><br/> | '''MARIUSZ HINZ''' (ur. 29 XI 1955 Sopot), działacz opozycji demokratycznej. W 1974 ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, III | III Liceum Ogólnokształcące]] w Gdańsku. Od 1976 do czerwca 1982 starszy referent w Przedsiębiorstwie Spedycji Międzynarodowej C. Hartwig w Gdańsku. W 2 połowie 1979, za sprawą starszej koleżanki wynajmującej pokój w jego domu, zetknął się ze środowiskiem opozycji przedsierpniowej. Zaproszony na jedno ze spotkań, uczestniczył w wykładach, zaczął sympatyzować z KSS KOR, [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchem Młodej Polski]], [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża]]. Zetknął się wówczas m.in. z [[WALENTYNOWICZ ANNA, działaczka opozycji demokratycznej, honorowy obywatel Gdańska, patronka skweru | Anną Walentynowicz]], [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lechem Wałęsą]], [[KACZYŃSKI LECH, prezydent Polski, patron ulicy | Lechem Kaczyńskim]], Janem Koziatkiem.<br/><br/> | ||
Brał udział w manifestacjach rocznicowych 11 Listopada, Grudnia ’70, 3 Maja, zajmował się kolportażem czasopism, książek, w tym m.in.: dzieł Czesława Miłosza, Witolda Gombrowicza, Marka Hłaski, Leszka Kołakowskiego, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Kilkakrotnie zatrzymywany przez [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służbę Bezpieczeństwa]] na 48 godzin. Pierwsze zatrzymanie miało miejsce po opuszczeniu domu Kazimierza Szołocha przy ul. Poznańskiej na gdańskim [[PRZYMORZE | Przymorzu]] w związku z przygotowywaniem akcji ulotkowej na rocznicę zbrodni katyńskiej. <br/><br/> | Brał udział w manifestacjach rocznicowych 11 Listopada, Grudnia ’70, 3 Maja, zajmował się kolportażem czasopism, książek, w tym m.in.: dzieł Czesława Miłosza, Witolda Gombrowicza, Marka Hłaski, Leszka Kołakowskiego, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Kilkakrotnie zatrzymywany przez [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służbę Bezpieczeństwa]] na 48 godzin. Pierwsze zatrzymanie miało miejsce po opuszczeniu domu Kazimierza Szołocha przy ul. Poznańskiej na gdańskim [[PRZYMORZE | Przymorzu]] w związku z przygotowywaniem akcji ulotkowej na rocznicę zbrodni katyńskiej. <br/><br/> | ||
| − | W okresie strajków w [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu ’80]], 22 tego miesiąca, związki zawodowe w C. Hartwig sformułowały listę postulatów, które w zamierzeniu dyrekcji przedsiębiorstwa miały być przekazane delegacji rządowej. Na jego apel lista została zaadresowana do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Był członkiem delegacji, która pojechała do Stoczni Gdańskiej zarejestrować C. Hartwig wśród strajkujących zakładów. Stanął na czele zawiązanego w Hartwigu Komitetu | + | W okresie strajków w [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu ’80]], 22 tego miesiąca, związki zawodowe w C. Hartwig sformułowały listę postulatów, które w zamierzeniu dyrekcji przedsiębiorstwa miały być przekazane delegacji rządowej. Na jego apel lista została zaadresowana do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Był członkiem delegacji, która pojechała do Stoczni Gdańskiej zarejestrować C. Hartwig wśród strajkujących zakładów. Stanął na czele zawiązanego w Hartwigu Komitetu Strajkowego, został też szefem tamtejszego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” zawiązanego we wrześniu 1980. <br/><br/> |
Organizował w Warszawie, Katowicach i Poznaniu struktury NSZZ „Solidarności” w przedsiębiorstwach handlu zagranicznego i przedsiębiorstwach spedycyjnych. Po utworzeniu Komisji Branżowej Przedsiębiorstw Spedycji został wybrany jej przewodniczącym. W grudniu 1980, po wyborach statutowych, ukształtowała się Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność” C. Hartwig w Gdańsku: Mariusz Hinz (przewodniczący), Ryszard Toczek (wiceprzewodniczący), Andrzej Klimiuk (skarbnik), Krzysztof Sosnowski (sekretarz), Janusz Puczydłowski, Danuta Bejger-Napieralska. Uczestniczył w I Walnym Zebraniu Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Gdańskiego (2–5 VII i 13–17 VII 1981) w Teatrze Muzycznym w Gdyni, 11–12 XII 1981 w obsłudze informacyjnej obrad Komisji Krajowej w Stoczni Gdańskiej. <br/><br/> | Organizował w Warszawie, Katowicach i Poznaniu struktury NSZZ „Solidarności” w przedsiębiorstwach handlu zagranicznego i przedsiębiorstwach spedycyjnych. Po utworzeniu Komisji Branżowej Przedsiębiorstw Spedycji został wybrany jej przewodniczącym. W grudniu 1980, po wyborach statutowych, ukształtowała się Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność” C. Hartwig w Gdańsku: Mariusz Hinz (przewodniczący), Ryszard Toczek (wiceprzewodniczący), Andrzej Klimiuk (skarbnik), Krzysztof Sosnowski (sekretarz), Janusz Puczydłowski, Danuta Bejger-Napieralska. Uczestniczył w I Walnym Zebraniu Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Gdańskiego (2–5 VII i 13–17 VII 1981) w Teatrze Muzycznym w Gdyni, 11–12 XII 1981 w obsłudze informacyjnej obrad Komisji Krajowej w Stoczni Gdańskiej. <br/><br/> | ||
Po ogłoszeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 14–18 XII 1981 był organizatorem strajku i przewodniczącym Komisji Strajkowej w C. Hartwigu. Zatrzymany 18 XII 1981, następnie aresztowany i osadzony w [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | areszcie śledczym]] w Gdańsku. 27 I 1982 skazany w trybie doraźnym przez Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni na karę siedmiu lat pozbawienia wolności. Osadzony w zakładach karnych w Koronowie, Barczewie, Potulicach i Braniewie, w marcu 1983 zwrócił się do sądu o oddalenie wniosku załogi C. Hartwig o akt łaski dla niego. 12 V 1983 Rada Państwa nie skorzystała w stosunku do niego z prawa łaski. 2 VIII 1983 postanowieniem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni, na podstawie ustawy o amnestii z 21 VII 1983, złagodzono mu o połowę karę pozbawienia wolności. 21 XII 1983 Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni udzielił mu przerwy w odbywaniu kary, licząc od dnia zwolnienia z zakładu karnego do 7 I 1984. Od 8 I 1984 ponownie w zakładzie karnym. W kwietniu 1984, będąc na trzydniowej przepustce, wziął ślub w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościele św. Brygidy]] w Gdańsku, który stał się manifestacją solidarnościową, z udziałem m.in. Lecha Wałęsy i mediów zagranicznych. 4 VII 1984 zwolniony z zakładu karnego. <br/><br/> | Po ogłoszeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 14–18 XII 1981 był organizatorem strajku i przewodniczącym Komisji Strajkowej w C. Hartwigu. Zatrzymany 18 XII 1981, następnie aresztowany i osadzony w [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | areszcie śledczym]] w Gdańsku. 27 I 1982 skazany w trybie doraźnym przez Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni na karę siedmiu lat pozbawienia wolności. Osadzony w zakładach karnych w Koronowie, Barczewie, Potulicach i Braniewie, w marcu 1983 zwrócił się do sądu o oddalenie wniosku załogi C. Hartwig o akt łaski dla niego. 12 V 1983 Rada Państwa nie skorzystała w stosunku do niego z prawa łaski. 2 VIII 1983 postanowieniem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni, na podstawie ustawy o amnestii z 21 VII 1983, złagodzono mu o połowę karę pozbawienia wolności. 21 XII 1983 Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni udzielił mu przerwy w odbywaniu kary, licząc od dnia zwolnienia z zakładu karnego do 7 I 1984. Od 8 I 1984 ponownie w zakładzie karnym. W kwietniu 1984, będąc na trzydniowej przepustce, wziął ślub w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościele św. Brygidy]] w Gdańsku, który stał się manifestacją solidarnościową, z udziałem m.in. Lecha Wałęsy i mediów zagranicznych. 4 VII 1984 zwolniony z zakładu karnego. <br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 16:53, 10 lis 2024
MARIUSZ HINZ (ur. 29 XI 1955 Sopot), działacz opozycji demokratycznej. W 1974 ukończył III Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku. Od 1976 do czerwca 1982 starszy referent w Przedsiębiorstwie Spedycji Międzynarodowej C. Hartwig w Gdańsku. W 2 połowie 1979, za sprawą starszej koleżanki wynajmującej pokój w jego domu, zetknął się ze środowiskiem opozycji przedsierpniowej. Zaproszony na jedno ze spotkań, uczestniczył w wykładach, zaczął sympatyzować z KSS KOR, Ruchem Młodej Polski, Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża. Zetknął się wówczas m.in. z Anną Walentynowicz, Lechem Wałęsą, Lechem Kaczyńskim, Janem Koziatkiem.
Brał udział w manifestacjach rocznicowych 11 Listopada, Grudnia ’70, 3 Maja, zajmował się kolportażem czasopism, książek, w tym m.in.: dzieł Czesława Miłosza, Witolda Gombrowicza, Marka Hłaski, Leszka Kołakowskiego, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Kilkakrotnie zatrzymywany przez Służbę Bezpieczeństwa na 48 godzin. Pierwsze zatrzymanie miało miejsce po opuszczeniu domu Kazimierza Szołocha przy ul. Poznańskiej na gdańskim Przymorzu w związku z przygotowywaniem akcji ulotkowej na rocznicę zbrodni katyńskiej.
W okresie strajków w sierpniu ’80, 22 tego miesiąca, związki zawodowe w C. Hartwig sformułowały listę postulatów, które w zamierzeniu dyrekcji przedsiębiorstwa miały być przekazane delegacji rządowej. Na jego apel lista została zaadresowana do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. Był członkiem delegacji, która pojechała do Stoczni Gdańskiej zarejestrować C. Hartwig wśród strajkujących zakładów. Stanął na czele zawiązanego w Hartwigu Komitetu Strajkowego, został też szefem tamtejszego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” zawiązanego we wrześniu 1980.
Organizował w Warszawie, Katowicach i Poznaniu struktury NSZZ „Solidarności” w przedsiębiorstwach handlu zagranicznego i przedsiębiorstwach spedycyjnych. Po utworzeniu Komisji Branżowej Przedsiębiorstw Spedycji został wybrany jej przewodniczącym. W grudniu 1980, po wyborach statutowych, ukształtowała się Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność” C. Hartwig w Gdańsku: Mariusz Hinz (przewodniczący), Ryszard Toczek (wiceprzewodniczący), Andrzej Klimiuk (skarbnik), Krzysztof Sosnowski (sekretarz), Janusz Puczydłowski, Danuta Bejger-Napieralska. Uczestniczył w I Walnym Zebraniu Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Gdańskiego (2–5 VII i 13–17 VII 1981) w Teatrze Muzycznym w Gdyni, 11–12 XII 1981 w obsłudze informacyjnej obrad Komisji Krajowej w Stoczni Gdańskiej.
Po ogłoszeniu stanu wojennego 14–18 XII 1981 był organizatorem strajku i przewodniczącym Komisji Strajkowej w C. Hartwigu. Zatrzymany 18 XII 1981, następnie aresztowany i osadzony w areszcie śledczym w Gdańsku. 27 I 1982 skazany w trybie doraźnym przez Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni na karę siedmiu lat pozbawienia wolności. Osadzony w zakładach karnych w Koronowie, Barczewie, Potulicach i Braniewie, w marcu 1983 zwrócił się do sądu o oddalenie wniosku załogi C. Hartwig o akt łaski dla niego. 12 V 1983 Rada Państwa nie skorzystała w stosunku do niego z prawa łaski. 2 VIII 1983 postanowieniem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni, na podstawie ustawy o amnestii z 21 VII 1983, złagodzono mu o połowę karę pozbawienia wolności. 21 XII 1983 Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni udzielił mu przerwy w odbywaniu kary, licząc od dnia zwolnienia z zakładu karnego do 7 I 1984. Od 8 I 1984 ponownie w zakładzie karnym. W kwietniu 1984, będąc na trzydniowej przepustce, wziął ślub w kościele św. Brygidy w Gdańsku, który stał się manifestacją solidarnościową, z udziałem m.in. Lecha Wałęsy i mediów zagranicznych. 4 VII 1984 zwolniony z zakładu karnego.
Od grudnia 1984 do 1986 pracował jako starszy referent w Spółdzielni Inwalidów im. Obrońców Helu w Gdańsku. W 1984–1988 współpracownik Tajnego Komitetu Zakładowego Morskiego Portu Handlowego w Gdańsku; kolporter pism m.in. „Portowca”, „Solidarności. Pisma Regionu Gdańskiego”. W latach 1985–1986 współpracownik RKK (kontakt z Lechem Kaczyńskim, Krzysztofem Dowgiałłą i Witoldem Marczukiem), zajmował się udostępnianiem lokali na potrzeby drukarni i redakcji pism. W 1984–1988 współpracownik Komisji Charytatywnej przy kościele św. Brygidy, organizował ponadto „Dni więźnia politycznego”, pomagał w uzyskaniu pracy przez osoby represjonowane. W sierpniu 1988 uczestnik strajku w Porcie Gdańskim. W 1986–1991 dyrektor w firmie ATA Morkowski. W latach 1991–1996 prezes Zarządu i członek rad nadzorczych spółek związanych z Zarządem Portu Gdańsk SA, w 1995–1998 wiceprezes Zarządu Gdańskiej Izby Gospodarczej, w 1997–1998 członek i prezes Zarządu Klubu Sportowego Lechia Gdańsk. W 1994 współzałożyciel, członek zarządu Stowarzyszenia „Godność” w Gdańsku. Prowadzi własną działalność konsultingową.
Według wypisu z dziennika rejestracyjnego SB Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Gdańsku, 11 IX 1979 – 17 XII 1981 zarejestrowany został przez Wydział III KW MO w Gdańsku jako TW ps. Marek, materiały nie zachowały się. Według zainteresowanego do żadnej współpracy jednak nie doszło.
Bibliografia:
Relacja Mariusza Hinza (2008).
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, akta Prokuratury i Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni.
Archiwum Państwowe Gdańsk, akta delegatów na I Walne Zebranie Delegatów Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność”.
Kazański Arkadiusz, Walczyli przeciw bezprawiu. Mariusz Hinz – PSM C. Hartwig Gdańsk, „Magazyn Solidarność Zarządu Regionu Gdańskiego”, 2008, nr 11, s. 11.
Kazański Arkadiusz, Hinz Mariusz, https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/16232,Hinz-Mariusz.html?search=5834229.
„Kontynuowali działalność związkową…”. Sądzeni z powodów politycznych w województwie gdańskim (1981–1983), wstęp i opracowania Arkadiusz Kazański, Gdańsk 2012.
