KOWALCZYK ANNA, sekretarka Lecha Wałęsy
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: 1_Kowalczyk_Anna.JPG |thumb| Anna Kowalczyk]] | [[File: 1_Kowalczyk_Anna.JPG |thumb| Anna Kowalczyk]] | ||
| − | '''ANNA KOWALCZYK''' (13 IX 1922 Płock – 16 VIII 2007 Gdynia), | + | '''ANNA KOWALCZYK''' (13 IX 1922 Płock – 16 VIII 2007 Gdynia), urzędniczka, sekretarka. Córka płockiego prawnika Mieczysława Sochaczewskiego (17 VI 1884 – 5 IV 1941, obóz koncentracyjny w Gusen) i Józefy z domu Kośtika (22 XI 1893 – 4 V 1969). W 1939 uzyskała tzw. małą maturę w Gimnazjum im. Reginy Ziółkowskiej w Płocku. Po śmierci ojca, wraz z matką wyjechała do Warszawy, pracowała jako sekretarka w Przedsiębiorstwie Handlowym im. Adama Dębczyńskiego. W czasie powstania warszawskiego była sanitariuszką (ps. „Anusia”) w Zgrupowaniu „Baszta” Armii Krajowej. Po upadku powstania zbiegła w Milanówku z transportu jenieckiego. W październiku 1944 podjęła pracę jako kartotekarka w Biurze Informacyjnym Polskiego Czerwonego Krzyża. Od marca 1945 przebywała u rodziny w Staroźrębach koło Płocka, pracowała jako sekretarka w biurze Związku Samopomocy Chłopskiej. <br/><br/> |
W 1947 wyszła za mąż za Władysława Kowalczyka i zamieszkała w Płocku. Od 1949 zatrudniona była w Centrali Przemysłu Mięsnego jako sprawozdawca handlowy, po zmianie nazwy firmy w 1951 na Kombinat Przemysłu Mięsnego pracowała jako kierownik sekcji transportu. Po śmierci matki w 1969 zamieszkała w Gdyni, początkowo u brata Jana Sochaczewskiego (16 V 1921 – 8 V 1982 Gdynia), także uczestnika powstania warszawskiego (ps. „Korwin”), głównego konstruktora w Stoczni Gdyńskiej. W 1970 uzyskała dyplom maturalny w korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku-[[WRZESZCZ |Wrzeszczu]]. Od lipca 1971 pracowała jako sekretarka w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 Kliniki Urazowej Instytutu Chirurgii [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]], następnie jako starszy referent kliniczny w Sekcji Dokumentacji Chorych. Od stycznia 1972 zatrudniona była jako sekretarka (starszy referent administracyjny) w Instytucie Patologii Zakładu Biochemii Klinicznej AMG. <br/><br/> | W 1947 wyszła za mąż za Władysława Kowalczyka i zamieszkała w Płocku. Od 1949 zatrudniona była w Centrali Przemysłu Mięsnego jako sprawozdawca handlowy, po zmianie nazwy firmy w 1951 na Kombinat Przemysłu Mięsnego pracowała jako kierownik sekcji transportu. Po śmierci matki w 1969 zamieszkała w Gdyni, początkowo u brata Jana Sochaczewskiego (16 V 1921 – 8 V 1982 Gdynia), także uczestnika powstania warszawskiego (ps. „Korwin”), głównego konstruktora w Stoczni Gdyńskiej. W 1970 uzyskała dyplom maturalny w korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku-[[WRZESZCZ |Wrzeszczu]]. Od lipca 1971 pracowała jako sekretarka w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 Kliniki Urazowej Instytutu Chirurgii [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]], następnie jako starszy referent kliniczny w Sekcji Dokumentacji Chorych. Od stycznia 1972 zatrudniona była jako sekretarka (starszy referent administracyjny) w Instytucie Patologii Zakładu Biochemii Klinicznej AMG. <br/><br/> | ||
W styczniu 1981 odeszła z pracy w AMG; została sekretarką [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsy]], przewodniczącego Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Gdańsku i Krajowej Komisji Porozumiewawczej. W ciągu roku towarzyszyła mu w czasie podróżach związkowych. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (13 XII 1981) i powstaniu Komisji Charytatywnej przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościele św. Brygidy]] w Gdańsku społecznie zajmowała się jej finansami, pomagała także rodzinie internowanego Lecha Wałęsy, odwiedzała z pomocą rodziny osób internowanych. Od 1985 do 2004 pracowała też w sekretariacie dwutygodnika katolickiego [[GWIAZDA MORZA, pismo | „Gwiazdy Morza”]]. <br/><br/> | W styczniu 1981 odeszła z pracy w AMG; została sekretarką [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsy]], przewodniczącego Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Gdańsku i Krajowej Komisji Porozumiewawczej. W ciągu roku towarzyszyła mu w czasie podróżach związkowych. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (13 XII 1981) i powstaniu Komisji Charytatywnej przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościele św. Brygidy]] w Gdańsku społecznie zajmowała się jej finansami, pomagała także rodzinie internowanego Lecha Wałęsy, odwiedzała z pomocą rodziny osób internowanych. Od 1985 do 2004 pracowała też w sekretariacie dwutygodnika katolickiego [[GWIAZDA MORZA, pismo | „Gwiazdy Morza”]]. <br/><br/> | ||
Wersja z 13:41, 24 lip 2024
ANNA KOWALCZYK (13 IX 1922 Płock – 16 VIII 2007 Gdynia), urzędniczka, sekretarka. Córka płockiego prawnika Mieczysława Sochaczewskiego (17 VI 1884 – 5 IV 1941, obóz koncentracyjny w Gusen) i Józefy z domu Kośtika (22 XI 1893 – 4 V 1969). W 1939 uzyskała tzw. małą maturę w Gimnazjum im. Reginy Ziółkowskiej w Płocku. Po śmierci ojca, wraz z matką wyjechała do Warszawy, pracowała jako sekretarka w Przedsiębiorstwie Handlowym im. Adama Dębczyńskiego. W czasie powstania warszawskiego była sanitariuszką (ps. „Anusia”) w Zgrupowaniu „Baszta” Armii Krajowej. Po upadku powstania zbiegła w Milanówku z transportu jenieckiego. W październiku 1944 podjęła pracę jako kartotekarka w Biurze Informacyjnym Polskiego Czerwonego Krzyża. Od marca 1945 przebywała u rodziny w Staroźrębach koło Płocka, pracowała jako sekretarka w biurze Związku Samopomocy Chłopskiej.
W 1947 wyszła za mąż za Władysława Kowalczyka i zamieszkała w Płocku. Od 1949 zatrudniona była w Centrali Przemysłu Mięsnego jako sprawozdawca handlowy, po zmianie nazwy firmy w 1951 na Kombinat Przemysłu Mięsnego pracowała jako kierownik sekcji transportu. Po śmierci matki w 1969 zamieszkała w Gdyni, początkowo u brata Jana Sochaczewskiego (16 V 1921 – 8 V 1982 Gdynia), także uczestnika powstania warszawskiego (ps. „Korwin”), głównego konstruktora w Stoczni Gdyńskiej. W 1970 uzyskała dyplom maturalny w korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku-Wrzeszczu. Od lipca 1971 pracowała jako sekretarka w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 Kliniki Urazowej Instytutu Chirurgii Akademii Medycznej w Gdańsku, następnie jako starszy referent kliniczny w Sekcji Dokumentacji Chorych. Od stycznia 1972 zatrudniona była jako sekretarka (starszy referent administracyjny) w Instytucie Patologii Zakładu Biochemii Klinicznej AMG.
W styczniu 1981 odeszła z pracy w AMG; została sekretarką Lecha Wałęsy, przewodniczącego Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Gdańsku i Krajowej Komisji Porozumiewawczej. W ciągu roku towarzyszyła mu w czasie podróżach związkowych. Po wprowadzeniu stanu wojennego (13 XII 1981) i powstaniu Komisji Charytatywnej przy kościele św. Brygidy w Gdańsku społecznie zajmowała się jej finansami, pomagała także rodzinie internowanego Lecha Wałęsy, odwiedzała z pomocą rodziny osób internowanych. Od 1985 do 2004 pracowała też w sekretariacie dwutygodnika katolickiego „Gwiazdy Morza”.
W 1992 została przyjęta do Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej i Związku Powstańców Warszawskich. Odznaczona kilkoma tytułami kombatanckimi. Pochowana (z bratem) na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
