FERBER CONSTANTIN (I), burmistrz Gdańska
(Utworzył nową stronę „{{paper}} FERBER CONSTANTIN (9 VI 1520 Gdańsk – 15 II 1588 Pruszcz Gd.), burmistrz. Syn burmistrza q Eberharda Ferbera. W młodości przeszedł na protestantyzm O...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | FERBER CONSTANTIN (9 VI 1520 Gdańsk – 15 II 1588 Pruszcz Gd.), burmistrz. Syn burmistrza q Eberharda Ferbera. W młodości przeszedł na protestantyzm Od 1548 ławnik Głównego Miasta, od 1449 rajca, 1550 sędzia, od 1555 burmistrz, 1557, 1567 i 1578 burgrabia. Od 1554 reprezentował Gd. na zjazdach q Hanzy, od 1559 przedstawiciel Gd. na zjazdach stanów Prus Królewskich. Bronił przywilejów Gd., sprzeciwiał się ściślejszemu zespoleniu Gd. i Prus Królewskich z Koroną. Stał na czele gd. opozycji wobec q Komisji Morskiej. Po egzekucji kaprów królewskich (w czerwcu 1568) wezwany 1569 na sejm do Lublina, oskarżony o obrazę królewskiego majestatu (q Komisja Karnkowskiego), pozbawiony urzędu i uwięziony na rok w Piotrkowie. Ułaskawiony przez króla, ponownie wybrany na burmistrza w styczniu 1571. Jako przedstawiciel Gd. uczestniczył w koronacji na króla pol. Henryka Walezego, nast. w imieniu Gd. poparł 1575 jako kandydata do tronu pol. cesarza Maksymiliana II. Wobec elekcji Stefana Batorego prowadził z nim pertraktacje o uznanie przywilejów miasta, w pocz. lutego 1577 został z rozkazu króla uwięziony w Łowiczu (q wojna Gd. z królem pol. Stefanem Batorym 1577). Uwolniony w końcu września, stał na czele delegacji miasta, która w grudniu 1577, przepraszając króla, doprowadziła do zawarcia pokoju. Handlował drewnem i zbożem ze Szwecją i Niderlandami, udzielał pożyczek (np. 1571 królowi Zygmuntowi Augustowi). W 1558 z burmistrzem q Georgem Kleefeldem przyczynił się do otwarcia wyższej szkoły ewang. (partykularza) w dawnym klasztorze franciszkanów (q Gimnazjum Akademickie), którą uposażył z własnych dochodów. W 1550 otrzymał od bp. włocławskiego Andrzeja Zebrzydowskiego w dożywocie 2 łany gruntu, na którym powstała karczma q Trzy Świńskie Głowy. W 1555 nabył od władz Gd. łąki, na których po osuszeniu powstała rezydencja Konstantinopel (q Niegowo). Pochowany w q kośc. NMP. [[Category: Encyklopedia]] | + | '''FERBER CONSTANTIN''' (9 VI 1520 Gdańsk – 15 II 1588 Pruszcz Gd.), burmistrz. Syn burmistrza q Eberharda Ferbera. W młodości przeszedł na protestantyzm Od 1548 ławnik Głównego Miasta, od 1449 rajca, 1550 sędzia, od 1555 burmistrz, 1557, 1567 i 1578 burgrabia. Od 1554 reprezentował Gd. na zjazdach q Hanzy, od 1559 przedstawiciel Gd. na zjazdach stanów Prus Królewskich. Bronił przywilejów Gd., sprzeciwiał się ściślejszemu zespoleniu Gd. i Prus Królewskich z Koroną. Stał na czele gd. opozycji wobec q Komisji Morskiej. Po egzekucji kaprów królewskich (w czerwcu 1568) wezwany 1569 na sejm do Lublina, oskarżony o obrazę królewskiego majestatu (q Komisja Karnkowskiego), pozbawiony urzędu i uwięziony na rok w Piotrkowie. Ułaskawiony przez króla, ponownie wybrany na burmistrza w styczniu 1571. Jako przedstawiciel Gd. uczestniczył w koronacji na króla pol. Henryka Walezego, nast. w imieniu Gd. poparł 1575 jako kandydata do tronu pol. cesarza Maksymiliana II. Wobec elekcji Stefana Batorego prowadził z nim pertraktacje o uznanie przywilejów miasta, w pocz. lutego 1577 został z rozkazu króla uwięziony w Łowiczu (q wojna Gd. z królem pol. Stefanem Batorym 1577). Uwolniony w końcu września, stał na czele delegacji miasta, która w grudniu 1577, przepraszając króla, doprowadziła do zawarcia pokoju. Handlował drewnem i zbożem ze Szwecją i Niderlandami, udzielał pożyczek (np. 1571 królowi Zygmuntowi Augustowi). W 1558 z burmistrzem q Georgem Kleefeldem przyczynił się do otwarcia wyższej szkoły ewang. (partykularza) w dawnym klasztorze franciszkanów (q Gimnazjum Akademickie), którą uposażył z własnych dochodów. W 1550 otrzymał od bp. włocławskiego Andrzeja Zebrzydowskiego w dożywocie 2 łany gruntu, na którym powstała karczma q Trzy Świńskie Głowy. W 1555 nabył od władz Gd. łąki, na których po osuszeniu powstała rezydencja Konstantinopel (q Niegowo). Pochowany w q kośc. NMP. [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:06, 13 lut 2013
FERBER CONSTANTIN (9 VI 1520 Gdańsk – 15 II 1588 Pruszcz Gd.), burmistrz. Syn burmistrza q Eberharda Ferbera. W młodości przeszedł na protestantyzm Od 1548 ławnik Głównego Miasta, od 1449 rajca, 1550 sędzia, od 1555 burmistrz, 1557, 1567 i 1578 burgrabia. Od 1554 reprezentował Gd. na zjazdach q Hanzy, od 1559 przedstawiciel Gd. na zjazdach stanów Prus Królewskich. Bronił przywilejów Gd., sprzeciwiał się ściślejszemu zespoleniu Gd. i Prus Królewskich z Koroną. Stał na czele gd. opozycji wobec q Komisji Morskiej. Po egzekucji kaprów królewskich (w czerwcu 1568) wezwany 1569 na sejm do Lublina, oskarżony o obrazę królewskiego majestatu (q Komisja Karnkowskiego), pozbawiony urzędu i uwięziony na rok w Piotrkowie. Ułaskawiony przez króla, ponownie wybrany na burmistrza w styczniu 1571. Jako przedstawiciel Gd. uczestniczył w koronacji na króla pol. Henryka Walezego, nast. w imieniu Gd. poparł 1575 jako kandydata do tronu pol. cesarza Maksymiliana II. Wobec elekcji Stefana Batorego prowadził z nim pertraktacje o uznanie przywilejów miasta, w pocz. lutego 1577 został z rozkazu króla uwięziony w Łowiczu (q wojna Gd. z królem pol. Stefanem Batorym 1577). Uwolniony w końcu września, stał na czele delegacji miasta, która w grudniu 1577, przepraszając króla, doprowadziła do zawarcia pokoju. Handlował drewnem i zbożem ze Szwecją i Niderlandami, udzielał pożyczek (np. 1571 królowi Zygmuntowi Augustowi). W 1558 z burmistrzem q Georgem Kleefeldem przyczynił się do otwarcia wyższej szkoły ewang. (partykularza) w dawnym klasztorze franciszkanów (q Gimnazjum Akademickie), którą uposażył z własnych dochodów. W 1550 otrzymał od bp. włocławskiego Andrzeja Zebrzydowskiego w dożywocie 2 łany gruntu, na którym powstała karczma q Trzy Świńskie Głowy. W 1555 nabył od władz Gd. łąki, na których po osuszeniu powstała rezydencja Konstantinopel (q Niegowo). Pochowany w q kośc. NMP.
