MICHALSKI STANISŁAW, aktor

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
 
[[File:Stanisław Michalski.jpg|thumb|Stanisław Michalski]]
 
[[File:Stanisław Michalski.jpg|thumb|Stanisław Michalski]]
'''STANISŁAW MICHALSKI''' (3 IX 1932 Wilno – 1 II 2011 Gdańsk), aktor, dyrektor q Teatru Wybrzeże. W 1955 po ukończeniu PWST w Kr. został oddelegowany do pracy w Gd. i odtąd był związany z Teatrem Wybrzeże. Od debiutu w 1955 w ''Maturzystach'' Zdzisława Skowrońskiego i ''Huzarach'' Pierre’a Aristide’a Breala aż po ostatnią rolę Majordomusa w ''Balu manekinów'' (2010) zagrał na gd. scenie ok. 200 ról. W 2005 obchodził jubileusz 50-lecia pracy scenicznej. Wysoko ceniony za role m.in. Agenta w ''Jonaszu i Błaźnie'' (reż. q Zbigniew Cybulski, q Bogumił Kobiela), Jamesa w ''Ladacznicy z zasadami'' (reż. q Zygmunt Hübner), Severina w ''Historii o miłosiernej'' (reż. Konrad Swinarski), tytułowego Otella (reż. Marek Okopiński), Ojca w ''Białym małżeństwie'' (reż. Ryszard Major), Czepca w ''Weselu'' i Cześnika w ''Zemście'' (reż. q Stanisław Hebanowski), Dantona w ''Sprawie Dantona'' (reż. q Andrzej Wajda, Maciej Karpiński), Moneya w ''Opowieściach Hollywoodu'' oraz Iwana Timofiejewicza w ''Bałałajkinie i spółce'' (reż. Kazimierz Kutz). Wystąpił także w ponad 90 filmach i produkcjach telewizyjnych, m.in. ''Dwaj ludzie z szafą'' (1958), ''Westerplatte'' (1967), ''Krajobraz po bitwie'' (1970), ''Potop'' (1974), ''Blaszany bębenek'' (1978), ''Człowiek z żelaza'' (1981), ''Na kłopoty Bednarski'' (1988), serial ''Rodzina zastępcza'' (2004–2009). W latach 50. XX w. występował w gd. kabarecie Rudy Kot. W 1982–91 dyr. artyst., 1987–93 dyr. nacz. Teatru Wybrzeże. Członek KC PZPR, też q Solidarności. W sierpniu 1980 w sali BHP Stoczni Gd. wraz z grupą artystów poparł strajkujących robotników. Członek prezydium SPATiF-ZASP, nast. Zarządu Głównego ZASP. W 1985 otrzymał tytuł czł. zasłużonego ZASP, 1973 Gdańszczanina Roku. W 2006 q Medal Księcia Mściwoja II. W 2007 uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego orderem Gloria Artis. Uprawiał sport, 1953 z drużyną ŁKS Łódź zdobył mistrzostwo Polski w koszykówce. Ojciec aktorów Igora i Jerzego Michalskich, dziadek aktorki Katarzyny Michalskiej. {{author: MAJ}} [[Category: Encyklopedia]]
+
'''STANISŁAW MICHALSKI''' (3 IX 1932 Wilno – 1 II 2011 Gdańsk), aktor, dyrektor q Teatru Wybrzeże. W 1955 roku po ukończeniu PWST w Krakowie został oddelegowany do pracy w Gdańsku i odtąd był związany z Teatrem Wybrzeże. Od debiutu w roku 1955 w ''Maturzystach'' Zdzisława Skowrońskiego i ''Huzarach'' Pierre’a Aristide’a Breala aż po ostatnią rolę Majordomusa w ''Balu manekinów'' (2010) zagrał na gdańskiej scenie około 200 ról. W 2005 obchodził jubileusz 50-lecia pracy scenicznej. Wysoko ceniony za role m.in. Agenta w ''Jonaszu i Błaźnie'' (reżyseria q Zbigniew Cybulski, q Bogumił Kobiela), Jamesa w ''Ladacznicy z zasadami'' (reżyseria q Zygmunt Hübner), Severina w ''Historii o miłosiernej'' (reżyseria Konrad Swinarski), tytułowego Otella (reżyseria Marek Okopiński), Ojca w ''Białym małżeństwie'' (reżyseria Ryszard Major), Czepca w ''Weselu'' i Cześnika w ''Zemście'' (reżyseria q Stanisław Hebanowski), Dantona w ''Sprawie Dantona'' (reżyseria q Andrzej Wajda, Maciej Karpiński), Moneya w ''Opowieściach Hollywoodu'' oraz Iwana Timofiejewicza w ''Bałałajkinie i spółce'' (reżyseria Kazimierz Kutz). Wystąpił także w ponad 90 filmach i produkcjach telewizyjnych, m.in. ''Dwaj ludzie z szafą'' (1958), ''Westerplatte'' (1967), ''Krajobraz po bitwie'' (1970), ''Potop'' (1974), ''Blaszany bębenek'' (1978), ''Człowiek z żelaza'' (1981), ''Na kłopoty Bednarski'' (1988), serial ''Rodzina zastępcza'' (2004–2009). W latach 50. XX wieku występował w gdańskim kabarecie Rudy Kot. W okresie 1982–1991 dyrektor artystyczny, 1987–1993 dyrektor naczelny Teatru Wybrzeże. Członek KC PZPR, też q Solidarności. W sierpniu 1980 roku w sali BHP Stoczni Gdańskiej wraz z grupą artystów poparł strajkujących robotników. Członek prezydium SPATiF-ZASP, następnie Zarządu Głównego ZASP. W 1985 otrzymał tytuł członka zasłużonego ZASP, w 1973 Gdańszczanina Roku, w 2006 q Medal Księcia Mściwoja II, a w 2007 uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego orderem Gloria Artis. Uprawiał sport. W roku 1953 z drużyną ŁKS Łódź zdobył mistrzostwo Polski w koszykówce. Ojciec aktorów Igora i Jerzego Michalskich, dziadek aktorki Katarzyny Michalskiej. {{author: MAJ}} [[Category: Encyklopedia]]

Wersja z 13:59, 14 sie 2013

Plik:Stanisław Michalski.jpg
Stanisław Michalski

STANISŁAW MICHALSKI (3 IX 1932 Wilno – 1 II 2011 Gdańsk), aktor, dyrektor q Teatru Wybrzeże. W 1955 roku po ukończeniu PWST w Krakowie został oddelegowany do pracy w Gdańsku i odtąd był związany z Teatrem Wybrzeże. Od debiutu w roku 1955 w Maturzystach Zdzisława Skowrońskiego i Huzarach Pierre’a Aristide’a Breala aż po ostatnią rolę Majordomusa w Balu manekinów (2010) zagrał na gdańskiej scenie około 200 ról. W 2005 obchodził jubileusz 50-lecia pracy scenicznej. Wysoko ceniony za role m.in. Agenta w Jonaszu i Błaźnie (reżyseria q Zbigniew Cybulski, q Bogumił Kobiela), Jamesa w Ladacznicy z zasadami (reżyseria q Zygmunt Hübner), Severina w Historii o miłosiernej (reżyseria Konrad Swinarski), tytułowego Otella (reżyseria Marek Okopiński), Ojca w Białym małżeństwie (reżyseria Ryszard Major), Czepca w Weselu i Cześnika w Zemście (reżyseria q Stanisław Hebanowski), Dantona w Sprawie Dantona (reżyseria q Andrzej Wajda, Maciej Karpiński), Moneya w Opowieściach Hollywoodu oraz Iwana Timofiejewicza w Bałałajkinie i spółce (reżyseria Kazimierz Kutz). Wystąpił także w ponad 90 filmach i produkcjach telewizyjnych, m.in. Dwaj ludzie z szafą (1958), Westerplatte (1967), Krajobraz po bitwie (1970), Potop (1974), Blaszany bębenek (1978), Człowiek z żelaza (1981), Na kłopoty Bednarski (1988), serial Rodzina zastępcza (2004–2009). W latach 50. XX wieku występował w gdańskim kabarecie Rudy Kot. W okresie 1982–1991 dyrektor artystyczny, 1987–1993 dyrektor naczelny Teatru Wybrzeże. Członek KC PZPR, też q Solidarności. W sierpniu 1980 roku w sali BHP Stoczni Gdańskiej wraz z grupą artystów poparł strajkujących robotników. Członek prezydium SPATiF-ZASP, następnie Zarządu Głównego ZASP. W 1985 otrzymał tytuł członka zasłużonego ZASP, w 1973 Gdańszczanina Roku, w 2006 q Medal Księcia Mściwoja II, a w 2007 uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego orderem Gloria Artis. Uprawiał sport. W roku 1953 z drużyną ŁKS Łódź zdobył mistrzostwo Polski w koszykówce. Ojciec aktorów Igora i Jerzego Michalskich, dziadek aktorki Katarzyny Michalskiej. MAJ

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania