LESZKA IRENEUSZ, działacz opozycji demokratycznej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | |||
| + | [[File: Leszka_Ireneusz.jpg |thumb| Ireneusz Leszka, lata 80. XX wieku]] | ||
'''IRENEUSZ LESZKA''' (1 X 1947 Jaroszewice Grodzieckie, koło Konina – 4/5 V 2023 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej. Syn Romana i Janiny z domu Olejniczak. W 1961 ukończył Szkołę Podstawową w Królikowie koło Konina. Przez następne cztery lata pomagał rodzicom w pracach w gospodarstwie rolnym. Po wyjeździe do Poznania pracował w firmie prywatnej, ukończył kurs prowadzenia pojazdów mechanicznych. Od października 1966 pracował na budowie w Gnieźnie. Od czerwcu 1967 pracownik Zarządu Portu Gdańsk, początkowo jako ślusarz maszynowy, następnie operator sprzętu zmechanizowanego. Od jesieni 1967 w wojsku, po dwuletniej służbie powrócił do pracy w gdańskim porcie.<br/><br/> | '''IRENEUSZ LESZKA''' (1 X 1947 Jaroszewice Grodzieckie, koło Konina – 4/5 V 2023 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej. Syn Romana i Janiny z domu Olejniczak. W 1961 ukończył Szkołę Podstawową w Królikowie koło Konina. Przez następne cztery lata pomagał rodzicom w pracach w gospodarstwie rolnym. Po wyjeździe do Poznania pracował w firmie prywatnej, ukończył kurs prowadzenia pojazdów mechanicznych. Od października 1966 pracował na budowie w Gnieźnie. Od czerwcu 1967 pracownik Zarządu Portu Gdańsk, początkowo jako ślusarz maszynowy, następnie operator sprzętu zmechanizowanego. Od jesieni 1967 w wojsku, po dwuletniej służbie powrócił do pracy w gdańskim porcie.<br/><br/> | ||
Podczas [[GRUDZIEŃ 1970 | Grudnia’ 70]], 15 tego miesiąca był jednym z organizatorów strajku na Rejonie I Portu Gdańsk. Należał do grupy, która wyprowadziła portowców z zakładu i z dołączającymi się mieszkańcami [[NOWY PORT | Nowego Portu]], przez [[LETNICA | Letnicę]], dotarli do [[PLAC ZEBRAŃ LUDOWYCH | Placu Zebrań Ludowych]], gdzie zatrzymani zostali przez oddziały [[ZMOTORYZOWANE ODWODY MILICJI OBYWATELSKIEJ (ZOMO) W GDAŃSKU | ZOMO]]. W [[SIERPIEŃ 1980 | Sierpniu ’80]] był członkiem komitetu strajkowego w Rejonie I Portu Gdańskiego i łącznikiem ze [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stocznią Gdańską]], odpowiadał za koordynację zaopatrzenia. We wrześniu 1980 był członkiem Komitetu Założycielskiego NSZZ [[SOLIDARNOŚĆ | „Solidarność”]] Rejonu I Portu, następnie Komisji Rejonowej. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (13 XII 1981), uczestniczył w dniach 14–19 XII 1981 w strajku w Rejonie I Portu, odpowiadał za zabezpieczenie zakładu przed dewastacją i możliwymi prowokacjami wymierzonymi w strajkujących. Po upadku strajku zaangażował się w pomoc rodzinom represjonowanych portowców, włączył się też w do prac portowej Tajnej Komisji Zakładowej.<br/><br/> | Podczas [[GRUDZIEŃ 1970 | Grudnia’ 70]], 15 tego miesiąca był jednym z organizatorów strajku na Rejonie I Portu Gdańsk. Należał do grupy, która wyprowadziła portowców z zakładu i z dołączającymi się mieszkańcami [[NOWY PORT | Nowego Portu]], przez [[LETNICA | Letnicę]], dotarli do [[PLAC ZEBRAŃ LUDOWYCH | Placu Zebrań Ludowych]], gdzie zatrzymani zostali przez oddziały [[ZMOTORYZOWANE ODWODY MILICJI OBYWATELSKIEJ (ZOMO) W GDAŃSKU | ZOMO]]. W [[SIERPIEŃ 1980 | Sierpniu ’80]] był członkiem komitetu strajkowego w Rejonie I Portu Gdańskiego i łącznikiem ze [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stocznią Gdańską]], odpowiadał za koordynację zaopatrzenia. We wrześniu 1980 był członkiem Komitetu Założycielskiego NSZZ [[SOLIDARNOŚĆ | „Solidarność”]] Rejonu I Portu, następnie Komisji Rejonowej. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (13 XII 1981), uczestniczył w dniach 14–19 XII 1981 w strajku w Rejonie I Portu, odpowiadał za zabezpieczenie zakładu przed dewastacją i możliwymi prowokacjami wymierzonymi w strajkujących. Po upadku strajku zaangażował się w pomoc rodzinom represjonowanych portowców, włączył się też w do prac portowej Tajnej Komisji Zakładowej.<br/><br/> | ||
Wersja z 16:42, 30 maj 2024
IRENEUSZ LESZKA (1 X 1947 Jaroszewice Grodzieckie, koło Konina – 4/5 V 2023 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej. Syn Romana i Janiny z domu Olejniczak. W 1961 ukończył Szkołę Podstawową w Królikowie koło Konina. Przez następne cztery lata pomagał rodzicom w pracach w gospodarstwie rolnym. Po wyjeździe do Poznania pracował w firmie prywatnej, ukończył kurs prowadzenia pojazdów mechanicznych. Od października 1966 pracował na budowie w Gnieźnie. Od czerwcu 1967 pracownik Zarządu Portu Gdańsk, początkowo jako ślusarz maszynowy, następnie operator sprzętu zmechanizowanego. Od jesieni 1967 w wojsku, po dwuletniej służbie powrócił do pracy w gdańskim porcie.
Podczas Grudnia’ 70, 15 tego miesiąca był jednym z organizatorów strajku na Rejonie I Portu Gdańsk. Należał do grupy, która wyprowadziła portowców z zakładu i z dołączającymi się mieszkańcami Nowego Portu, przez Letnicę, dotarli do Placu Zebrań Ludowych, gdzie zatrzymani zostali przez oddziały ZOMO. W Sierpniu ’80 był członkiem komitetu strajkowego w Rejonie I Portu Gdańskiego i łącznikiem ze Stocznią Gdańską, odpowiadał za koordynację zaopatrzenia. We wrześniu 1980 był członkiem Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” Rejonu I Portu, następnie Komisji Rejonowej. Po wprowadzeniu stanu wojennego (13 XII 1981), uczestniczył w dniach 14–19 XII 1981 w strajku w Rejonie I Portu, odpowiadał za zabezpieczenie zakładu przed dewastacją i możliwymi prowokacjami wymierzonymi w strajkujących. Po upadku strajku zaangażował się w pomoc rodzinom represjonowanych portowców, włączył się też w do prac portowej Tajnej Komisji Zakładowej.
W maju 1988 (zob. ( strajki w Stoczni Gdańskiej w 1988) próbował bezskutecznie wywołać strajku w Porcie Gdańskim (wówczas już pod nazwą Morski Port Handlowy), zorganizował go wspólnie z Janem Hałasem 22 sierpnia tego roku i został szefem komitetu strajkowego na Rejonie I. 1 IX 1988, po zakończeniu protestu i zapowiedzi dyrektora portu o natychmiastowym represyjnym zwolnieniu z pracy ponad 300 portowców, był jednym z tych (m.in. z Janem Hałasem, Antonim Grabarczykiem i Czesławem Nowakiem), którzy po mediacji z bp. Tadeuszem Gocłowskim spowodowali wycofanie pism o zwolnienie.
W latach 1989–1990 był w Porcie Gdańskim przewodniczącym Komitetu Zakładowego, od 1990 do przejścia na emeryturę w 2007 MKK Portu i redaktorem naczelnym pisma „Portowiec”. Od 1993 do 1997 przewodniczył Krajowej Sekcji Portów Morskich, należał do prezydium Sekretariatu Transportowców. W latach 1990–2008 był delegatem na zjazdy regionalne i krajowe NSZZ „Solidarność”.
Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2016). Pochowany w kolumbarium Cmentarza Komunalnego nr 5, Łostowickiego.
