KOBZDEJ WŁADYSŁAW, przeor dominikanów

Wersja z 17:53, 26 maj 2024

WŁADYSŁAW KOBZDEJ, imię zakonne WOJCIECH (27 VI 1910 Albigowa koło Łańcuta – 12 I 1975 Poznań), przeor dominikanów w Gdańsku. Stryjeczny brat Władysława, architekta, absolwenta Politechniki Gdańskiej (PG), Aleksandra Kobzdeja i Tadeusza, architekta, absolwenta i wykładowcy geometrii wykreślnej na PG, stryj styjeczny Dariusza Kobzdeja.

W 1925 absolwent Gimnazjum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Żółkwi. W 1929 zdał egzamin dojrzałości w trybie eksternistycznym. Studiował w studium zakonnym we Lwowie, następnie na tajnym Uniwersytecie Jana Kazimierza (UJK) we Lwowie, gdzie 15 V 1943 uzyskał dyplom magistra teologii na podstawie rozprawy Dar bojaźni bożej według nauki św. Tomasza z Akwinu. Na UJK uczęszczał także w latach 1944/1945 na zajęcia z geologii, zoologii systematycznej i zoogeografii, egzaminy z tych przedmiotów zostały zaliczone do późniejszych studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ). W trakcie II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu w placówce dominikańskiej w Czortkowie niedaleko Tarnopola (obecnie Ukraina). Od 1945 studiował zoologię na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UJ, kończąc dyplomem z 31 XII 1952 na podstawie pracy magisterskiej Narządy gębowe Hemiptera-Heteroptera. Porównanie narządów gębowych pluskwiaków krwiożerczych i roślinożerczych, wykonanej w Zakładzie Zoologii Systematycznej Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie pod kierunkiem prof. Konstantego Strawińskiego (1892–1966).

20 IX 1925 wstąpił do zakonu dominikanów. Profesję czasową (śluby czasowe) złożył 2 X 1926, profesję solemną (śluby wieczyste) 2 X 1932, święcenia kapłańskie przyjął 26 XI 1933 we Lwowie. 15 VIII 1934 uzyskał przeniesienie do klasztoru oo. Dominikanów w Krakowie, 1 XI 1937 do Warszawy, gdzie był pierwszym syndykiem klasztoru służewskiego. Od 5 XII 1941 przeor klasztoru w Tarnopolu, brał udział w ukrywaniu przed Rosjanami cudownego obrazu Matki Boskiej Różańcowej, wywiezienia następnie go do nowo budowanego kościoła dominikanów w Poznaniu, do którego został przeniesiony 15 XII 1945, cztery dni później do Krakowa, a 22 VI 1947 do Lublina, gdzie sprawował funkcję prefekta Domu Dziecka nr 2 im. Henryka Sienkiewicza. Jednocześnie latach 1946–1948 był prowincjalnym promotorem misji dominikańskiej w Chinach.

W Gdańsku od 5 I 1949 do 19 IX 1959 był przeorem konwentu dominikanow. M.in. po wielokrotnych monitach organisty kościoła św. Mikołaja, br. Wilhelma Paściaka, w 1958 przystąpił do zbierania ofert na wykonanie remontu organów, ale jego dzieła dokończył w 1960 kolejny przeor o. Sebastian Młodecki (1959–1961). W 1959 zgłosił gotowość uczestniczenia w misjach w Australii, 20 IX 1959 został jednak przeniesiony do klasztoru we Wrocławiu. W 1961 został przeznaczony do grupy misyjnej (zespół zakonników doświadczonych w pracy rekolekcyjno – misyjnej), która podlegała Referatowi Kaznodziejskiemu. 19 VI 1963 przeniesiony do klasztoru w Lublinie, gdzie m.in. w 1968 organizował uroczystości nadania dominikańskiemu kościołowi klasztornemu tytułu bazyliki.

2 III 1970 otrzymał tytuł kaznodziei generalnego prowincji polskiej oo. dominikanów. Zmarł na chorobę nowotworową. JANSZ

Bibliografia:
Miławicki Marek OP, Polscy dominikanie na misjach w Chinach w latach 1937-1952, Kraków 2007, s. 125.
Klamann Edward, Organy w bazylice św. Mikołaja w Gdańsku w: „Jantarowe Szlaki”, nr 1, 1984, s. 41.
https://kresy.pl/publicystyka/w-czortkowie-nad-seretem/.
http://tpnprzem.pro-linuxpl.com/tpn/container/rp---pdf/Historia-2017.pdf?noc=1516381838.