KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO IMIENIA MARYI
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO IMIENIA MARYI''', Krakowiec, ul. Kępna 22. Pierwotnie kaplica | + | '''KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO IMIENIA MARYI''', Krakowiec, ul. Kępna 22. Pierwotnie kaplica cmentarza ewangelickiego, wybudowana wraz z kostnicą w latach 1937–1938, według projektu inż. architekta Jakoba Honza. W 1945 roku świątynia uległa poważnemu uszkodzeniu (ucierpiały wieża i dach). W 1947 władze kościelne wystąpiły o przekazanie zniszczonej świątyni na potrzeby rosnącej w tym rejonie liczby katolików. Po uzyskaniu zgody przystąpiono do remontu, ukończonego w większości w 1955. Kaplica stała się sakralnym obiektem pomocniczym na terenie parafii q kościoła Matki Boskiej Bolesnej na Dolnym Mieście. W roku 1968 ustanowiono tu wikariat należący do parafii q kościoła św. Rodziny na Stogach. W 1976 przekształcono go w wikariat tzw. eksponowany, co było wstępem do utworzenia w 1986 samodzielnej jednostki parafialnej. Parafia pod wezwaniem Najświętszego Imienia Maryi objęła teren q Krakowca i q Górek Zachodnich. Za rządów drugiego proboszcza, ks. Ryszarda Lewarskiego, kontynuowano remont i modernizację świątyni. Między innymi w roku 1993 dobudowano nowy przedsionek oraz zakrystię. Kościół jednonawowy, zorientowany w osi północ-południe, z prezbiterium (i przyległą doń zakrystią) od północy, przykryty dachem dwuspadowym z kwadratową wieżyczką nad wejściem od strony południowej. Wewnątrz sklepienie beczkowe, kryte boazerią. W prezbiterium, nad ołtarzem XIX-wieczna figura Maryi z Dzieciątkiem, trzymającym w ręku bursztynowy różaniec. Na ścianach bocznych malowana na szkle ''Droga krzyżowa'' autorstwa Marii i Henryka Świeców (wykonana w 1981). Na terenie przykościelnym od strony zachodniej ołtarz polowy, a przy nim drewniana figura Matki Bożej. {{author: SK}} <br /><br /> Tabela: Proboszczowie kościoła Najświętszego Imienia Maryi [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:13, 23 lip 2013
KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO IMIENIA MARYI, Krakowiec, ul. Kępna 22. Pierwotnie kaplica cmentarza ewangelickiego, wybudowana wraz z kostnicą w latach 1937–1938, według projektu inż. architekta Jakoba Honza. W 1945 roku świątynia uległa poważnemu uszkodzeniu (ucierpiały wieża i dach). W 1947 władze kościelne wystąpiły o przekazanie zniszczonej świątyni na potrzeby rosnącej w tym rejonie liczby katolików. Po uzyskaniu zgody przystąpiono do remontu, ukończonego w większości w 1955. Kaplica stała się sakralnym obiektem pomocniczym na terenie parafii q kościoła Matki Boskiej Bolesnej na Dolnym Mieście. W roku 1968 ustanowiono tu wikariat należący do parafii q kościoła św. Rodziny na Stogach. W 1976 przekształcono go w wikariat tzw. eksponowany, co było wstępem do utworzenia w 1986 samodzielnej jednostki parafialnej. Parafia pod wezwaniem Najświętszego Imienia Maryi objęła teren q Krakowca i q Górek Zachodnich. Za rządów drugiego proboszcza, ks. Ryszarda Lewarskiego, kontynuowano remont i modernizację świątyni. Między innymi w roku 1993 dobudowano nowy przedsionek oraz zakrystię. Kościół jednonawowy, zorientowany w osi północ-południe, z prezbiterium (i przyległą doń zakrystią) od północy, przykryty dachem dwuspadowym z kwadratową wieżyczką nad wejściem od strony południowej. Wewnątrz sklepienie beczkowe, kryte boazerią. W prezbiterium, nad ołtarzem XIX-wieczna figura Maryi z Dzieciątkiem, trzymającym w ręku bursztynowy różaniec. Na ścianach bocznych malowana na szkle Droga krzyżowa autorstwa Marii i Henryka Świeców (wykonana w 1981). Na terenie przykościelnym od strony zachodniej ołtarz polowy, a przy nim drewniana figura Matki Bożej.
Tabela: Proboszczowie kościoła Najświętszego Imienia Maryi
