ŁOKNICKI KRZYSZTOF, opat oliwski
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Łoknicki_Krzysztof.jpg |thumb| Dedykacja dla opata Krzysztofa Łoknickiego z dzieła jezuity Wojciech Tylkowski, wydanego w drukarni oliwskiej, 1676 ]] | [[File: Łoknicki_Krzysztof.jpg |thumb| Dedykacja dla opata Krzysztofa Łoknickiego z dzieła jezuity Wojciech Tylkowski, wydanego w drukarni oliwskiej, 1676 ]] | ||
| − | '''KRZYSZTOF KAROL ŁOKNICKI''' (zm. 7 XI 1683 Oliwa), opat [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztoru cystersów w Oliwie]]. Syn Stanisława Aleksandra (zm. 1637) herbu | + | '''KRZYSZTOF KAROL ŁOKNICKI''' (zm. 7 XI 1683 Oliwa), opat [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztoru cystersów w Oliwie]]. Syn Stanisława Aleksandra (zm. 1637) herbu Nieczuja, dziedzica Łoknic i innych dóbr w ziemi bielskiej (Bielsk Podlaski), od 1627 wojskiego brzeskiego (Brześć Litewski) i podleśniczego bielskiego, oraz Anny Teodory, córki Wojciecha Umiastowskiego, powtórnie zamężnej za Floriana Sapiehę i po raz kolejny za wojskiego lidzkiego Jerzego Jurzyca. Brat Jerzego (1628 – 25 III 1677 Wilno), po nowicjacie w kolegium jezuickim w Wilnie (od 1644) i studiach w Pradze (1655–1658), m.in. rektora kolegium jezuickiego w Nowogródku. Siostra Anna od 1651 była żoną szlachcica Nikodema Skindera.<br/><br/> |
| − | Wstępując do klasztoru cystersów w Oliwie w 1645 sprzedał przypadającą mu część rodzinnych majątków stryjowi Janowi, co oprotestowała jego matka | + | Wstępując do klasztoru cystersów w Oliwie w 1645 sprzedał przypadającą mu część rodzinnych majątków stryjowi Janowi, co oprotestowała jego matka Anna Teodora i sprawa ciągnęła się jeszcze w 1647. W klasztorze oliwskim po raz pierwszy wzmiankowany był 18 VIII 1646, kiedy przeor konwentu kazał zamknąć go w klasztornym więzieniu za napisanie paszkwilu przeciwko przełożonym. We wrześniu 1653, podczas panującej na Pomorzu epidemii, znalazł się grupie zakonników, wysłanych na jej przeczekanie do oliwskiej posiadłości w Radostowie. W 1664 był przeorem i koadiutorem (pomocnikiem z prawem następstwa) opata [[KĘSOWSKI ALEKSANDER, opat oliwski | Aleksandra Kęsowskiego]]. <br/><br/> |
Od 21 III 1667 opat oliwski. Dbał o rozwój wiedzy teologicznej zakonników, zapraszając w 1671 specjalnego nauczyciela, bernardyna Franciszka Licherskiego, jak i o majątki klasztorne. M.in. w 1674 nakazał założenie w majątkach oliwskich cechu młynarzy, w 1679 opracowano statut dla kowali, pracujących w kuźni klasztornej. Za jego rządów uruchomiono [[DRUKARNIA OPACTWA CYSTERSÓW W OLIWIE | drukarnię opactwa]], na ten sam czas datuje się też początek kultu opata [[TREBNIC ADAM, opat oliwski | Adama Trebnica]]. Był słabego zdrowia, często chorował, zastępował go m.in. kolega z nowicjatu, Ludwik Łoś, od 1679 opat pelpliński, przyjmując m.in. w Pelplinie śluby zakonne nowych zakonników oliwskich. W 1679 na jego koadiutora wybrano [[HACKI MICHAŁ ANTONI, opat oliwski | Michała Antoniego Hackiego]]. Pochowany został 13 XII 1683 w klasztornym kościele, mszę żałobną odprawił Ludwik Łoś. {{author:BŚ}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Od 21 III 1667 opat oliwski. Dbał o rozwój wiedzy teologicznej zakonników, zapraszając w 1671 specjalnego nauczyciela, bernardyna Franciszka Licherskiego, jak i o majątki klasztorne. M.in. w 1674 nakazał założenie w majątkach oliwskich cechu młynarzy, w 1679 opracowano statut dla kowali, pracujących w kuźni klasztornej. Za jego rządów uruchomiono [[DRUKARNIA OPACTWA CYSTERSÓW W OLIWIE | drukarnię opactwa]], na ten sam czas datuje się też początek kultu opata [[TREBNIC ADAM, opat oliwski | Adama Trebnica]]. Był słabego zdrowia, często chorował, zastępował go m.in. kolega z nowicjatu, Ludwik Łoś, od 1679 opat pelpliński, przyjmując m.in. w Pelplinie śluby zakonne nowych zakonników oliwskich. W 1679 na jego koadiutora wybrano [[HACKI MICHAŁ ANTONI, opat oliwski | Michała Antoniego Hackiego]]. Pochowany został 13 XII 1683 w klasztornym kościele, mszę żałobną odprawił Ludwik Łoś. {{author:BŚ}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 05:56, 7 maj 2024
KRZYSZTOF KAROL ŁOKNICKI (zm. 7 XI 1683 Oliwa), opat klasztoru cystersów w Oliwie. Syn Stanisława Aleksandra (zm. 1637) herbu Nieczuja, dziedzica Łoknic i innych dóbr w ziemi bielskiej (Bielsk Podlaski), od 1627 wojskiego brzeskiego (Brześć Litewski) i podleśniczego bielskiego, oraz Anny Teodory, córki Wojciecha Umiastowskiego, powtórnie zamężnej za Floriana Sapiehę i po raz kolejny za wojskiego lidzkiego Jerzego Jurzyca. Brat Jerzego (1628 – 25 III 1677 Wilno), po nowicjacie w kolegium jezuickim w Wilnie (od 1644) i studiach w Pradze (1655–1658), m.in. rektora kolegium jezuickiego w Nowogródku. Siostra Anna od 1651 była żoną szlachcica Nikodema Skindera.
Wstępując do klasztoru cystersów w Oliwie w 1645 sprzedał przypadającą mu część rodzinnych majątków stryjowi Janowi, co oprotestowała jego matka Anna Teodora i sprawa ciągnęła się jeszcze w 1647. W klasztorze oliwskim po raz pierwszy wzmiankowany był 18 VIII 1646, kiedy przeor konwentu kazał zamknąć go w klasztornym więzieniu za napisanie paszkwilu przeciwko przełożonym. We wrześniu 1653, podczas panującej na Pomorzu epidemii, znalazł się grupie zakonników, wysłanych na jej przeczekanie do oliwskiej posiadłości w Radostowie. W 1664 był przeorem i koadiutorem (pomocnikiem z prawem następstwa) opata Aleksandra Kęsowskiego.
Od 21 III 1667 opat oliwski. Dbał o rozwój wiedzy teologicznej zakonników, zapraszając w 1671 specjalnego nauczyciela, bernardyna Franciszka Licherskiego, jak i o majątki klasztorne. M.in. w 1674 nakazał założenie w majątkach oliwskich cechu młynarzy, w 1679 opracowano statut dla kowali, pracujących w kuźni klasztornej. Za jego rządów uruchomiono drukarnię opactwa, na ten sam czas datuje się też początek kultu opata Adama Trebnica. Był słabego zdrowia, często chorował, zastępował go m.in. kolega z nowicjatu, Ludwik Łoś, od 1679 opat pelpliński, przyjmując m.in. w Pelplinie śluby zakonne nowych zakonników oliwskich. W 1679 na jego koadiutora wybrano Michała Antoniego Hackiego. Pochowany został 13 XII 1683 w klasztornym kościele, mszę żałobną odprawił Ludwik Łoś.
Bibliografia:
Iwicki Zygmunt, Konwent oliwski (1186-1831). Leksykon biograficzny, Gdańsk-Pelplin 2010, s. 124–125.
Tęgowski Jan, Rodzina Łoknickich herbu Nieczuja na Podlasiu i w województwie brzesko-litewskim do połowy XVII wieku, „Rocznik Lituanistyczny”, t. 5, 2019, s. 137–139.
