DÖBEL HEINRICH, organista, kompozytor

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
'''HEINRICH DÖBEL''' (ochrzczony 1 I 1651 Gdańsk – pochowany 30 I 1693 Gdańsk), organista, kompozytor. Syn pochodzącego z Rugii Jacoba (Döbeliusa; zm. 23 I 1645 Gdańsk w wieku 45 lat), od sierpnia 1642 do śmierci kaznodziei [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) |Lazaretu przy Bramie Oliwskiej]], i poślubionej w 1640 córki [[SIEFERT PAUL, muzyk, kompozytor | Paula Sieferta]]. Brat Johanna Jacoba (25 IX 1640 Gdańsk – 6 VII 1684 Rostock), lekarza i wykładowcy akademickiego.  <br/><br/>  
+
'''HEINRICH DÖBEL''' (ochrzczony 1 I 1651 Gdańsk – pochowany 30 I 1693 Gdańsk), organista, kompozytor. Syn Hansa i poślubionej przez niego w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) 25 X 1640 Marii, córki [[SIEFERT PAUL, muzyk, kompozytor | Paula Sieferta]]. <br/><br/>  
W maju 1658 zapisany został do gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Gry na organach uczył się u dziadka Paula Sieferta. Po 1666 wyjechał z Gdańska. Przez trzy lata muzyk na dworze króla polskiego Jana Kazimierza, przez siedem lat kierował kapelą wojewody kijowskiego Andrzeja Potockiego. Odwiedził miasta włoskie, niemieckie, angielskie i francuskie. Od 1679 ponownie w Gdańsku, do śmierci na stanowisku głównego organisty w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. Autor czterech sonat i pięciu tańców przeznaczonych na skrzypce solo z towarzyszeniem basso continuo. Od 1679 żonaty. {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
+
W maju 1658 zapisany został do gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Gry na organach uczył się u dziadka Paula Sieferta. Po 1666 wyjechał z Gdańska. Przez trzy lata muzyk na dworze króla polskiego Jana Kazimierza, przez siedem lat kierował kapelą wojewody kijowskiego Andrzeja Potockiego. Odwiedził miasta włoskie, niemieckie, angielskie i francuskie. Od 1679 ponownie w Gdańsku, do śmierci na stanowisku głównego organisty w kościele NMP. Autor czterech sonat i pięciu tańców przeznaczonych na skrzypce solo z towarzyszeniem basso continuo. {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
 
'''Bibliografia''': <br/>
 
'''Bibliografia''': <br/>
 
''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 188.<br/>
 
''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 188.<br/>
Prätorius Ephraim, ''Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…'', Danzig und Leipzig, 1760, s. 24. <br/>
 
Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 73.<br/>
 
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 182.
 

Wersja z 19:35, 20 kwi 2024

HEINRICH DÖBEL (ochrzczony 1 I 1651 Gdańsk – pochowany 30 I 1693 Gdańsk), organista, kompozytor. Syn Hansa i poślubionej przez niego w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) 25 X 1640 Marii, córki Paula Sieferta.

W maju 1658 zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Gry na organach uczył się u dziadka Paula Sieferta. Po 1666 wyjechał z Gdańska. Przez trzy lata muzyk na dworze króla polskiego Jana Kazimierza, przez siedem lat kierował kapelą wojewody kijowskiego Andrzeja Potockiego. Odwiedził miasta włoskie, niemieckie, angielskie i francuskie. Od 1679 ponownie w Gdańsku, do śmierci na stanowisku głównego organisty w kościele NMP. Autor czterech sonat i pięciu tańców przeznaczonych na skrzypce solo z towarzyszeniem basso continuo. DP







Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 188.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania