WEICKHMANN JOHANN JOACHIM, komandor
(korekta_EJ) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Po wybuchu wojny prusko-francuskiej (1870–1871) i wycofaniu ze służby brygu „Musquito”, w lipcu 1870 w stopniu komandora porucznika dowódca stacjonującej w Gdańsku-[[NOWY PORT | Nowym Porcie]] korwety [[NYMPHE, korweta | „Nymphe”]]. Dowodził niespodziewanym atakiem na francuską Eskadrę Morza Bałtyckiego (L’Escadre de la mer Baltique) w okolicy Oksywia w nocy z 22 na 23 VIII 1870 (szczegóły w haśle o korwecie). Od października 1870 dowódca korwety „Augusta”, biorącej udział w „wojnie krążowników” u wybrzeży Irlandii i francuskiego wybrzeża Atlantyku. Od maja 1871 do października 1872 dowódcy fregaty żaglowej „Niobe” w rejsie szkoleniowym na Karaiby.<br/><br/> | Po wybuchu wojny prusko-francuskiej (1870–1871) i wycofaniu ze służby brygu „Musquito”, w lipcu 1870 w stopniu komandora porucznika dowódca stacjonującej w Gdańsku-[[NOWY PORT | Nowym Porcie]] korwety [[NYMPHE, korweta | „Nymphe”]]. Dowodził niespodziewanym atakiem na francuską Eskadrę Morza Bałtyckiego (L’Escadre de la mer Baltique) w okolicy Oksywia w nocy z 22 na 23 VIII 1870 (szczegóły w haśle o korwecie). Od października 1870 dowódca korwety „Augusta”, biorącej udział w „wojnie krążowników” u wybrzeży Irlandii i francuskiego wybrzeża Atlantyku. Od maja 1871 do października 1872 dowódcy fregaty żaglowej „Niobe” w rejsie szkoleniowym na Karaiby.<br/><br/> | ||
Po powrocie, od października 1872 do grudnia 1877 główny dyrektor Stoczni Cesarskiej w Kilonii. 2 V 1874 awansowany na „kapitana zur See” (najwyższy stopień oficerski w ówczesnej Kriegsmarine, odpowiednik obecnego komandora). Od 19 III 1878 przeniesiony do rezerwy, emeryt. Jeden z niewielu oficerów cesarskiej marynarki wojennej, odznaczonych Krzyżem Żelaznym II. klasy za wojnę francusko-pruską. | Po powrocie, od października 1872 do grudnia 1877 główny dyrektor Stoczni Cesarskiej w Kilonii. 2 V 1874 awansowany na „kapitana zur See” (najwyższy stopień oficerski w ówczesnej Kriegsmarine, odpowiednik obecnego komandora). Od 19 III 1878 przeniesiony do rezerwy, emeryt. Jeden z niewielu oficerów cesarskiej marynarki wojennej, odznaczonych Krzyżem Żelaznym II. klasy za wojnę francusko-pruską. | ||
| − | Pochowany na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA (Z ANIOŁKAMI). ZESPÓŁ PRZY GRODZISKU | Cmentarzu Garnizonowym]] w Gdańsku). {{author:JANSZ}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Pochowany na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA (Z ANIOŁKAMI). ZESPÓŁ PRZY GRODZISKU | Cmentarzu Garnizonowym]] w Gdańsku). {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
Onasch Gehard, ''Seegefecht in der Danziger Bucht am 23.8.1870'', „Arge Danzig E. V.”, nr 843, Juni 2003. <br/> | Onasch Gehard, ''Seegefecht in der Danziger Bucht am 23.8.1870'', „Arge Danzig E. V.”, nr 843, Juni 2003. <br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 145. | Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 145. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Wersja z 10:54, 20 mar 2024
JOHANN (Johannes) JOACHIM GOTTLIEB WEICKHMANN (29 IV 1819 Löblau (Lublewo) – 29 VIII 1897 Gdańsk-Wrzeszcz), oficer marynarki, komandor. Jeden z jedenaściorga dzieci pastora pastor Carla Joachima i Caroline z domu Klindworth. Doświadczony oficer marynarki handlowej, w kwietniu 1870 oficer szkoleniowy w stopniu kapitana porucznika i dowódca brygu szkolnego „Musquito”.
Po wybuchu wojny prusko-francuskiej (1870–1871) i wycofaniu ze służby brygu „Musquito”, w lipcu 1870 w stopniu komandora porucznika dowódca stacjonującej w Gdańsku- Nowym Porcie korwety „Nymphe”. Dowodził niespodziewanym atakiem na francuską Eskadrę Morza Bałtyckiego (L’Escadre de la mer Baltique) w okolicy Oksywia w nocy z 22 na 23 VIII 1870 (szczegóły w haśle o korwecie). Od października 1870 dowódca korwety „Augusta”, biorącej udział w „wojnie krążowników” u wybrzeży Irlandii i francuskiego wybrzeża Atlantyku. Od maja 1871 do października 1872 dowódcy fregaty żaglowej „Niobe” w rejsie szkoleniowym na Karaiby.
Po powrocie, od października 1872 do grudnia 1877 główny dyrektor Stoczni Cesarskiej w Kilonii. 2 V 1874 awansowany na „kapitana zur See” (najwyższy stopień oficerski w ówczesnej Kriegsmarine, odpowiednik obecnego komandora). Od 19 III 1878 przeniesiony do rezerwy, emeryt. Jeden z niewielu oficerów cesarskiej marynarki wojennej, odznaczonych Krzyżem Żelaznym II. klasy za wojnę francusko-pruską.
Pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku).
Bibliografia:
Löschin Matthias G., Die Familie Weickhmann und ihre Verdienste um Danzig, Danzig 1839, s. 18.
Onasch Gehard, Seegefecht in der Danziger Bucht am 23.8.1870, „Arge Danzig E. V.”, nr 843, Juni 2003.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 145.
