SCHULTZ JOHANN, profesor Gimnazjum Akademickiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File: Szolecki_Johann.jpg |thumb| Strona tytułowa rozprawy zbierającej wykłady Johanna Schultza o trybutarnej niezwisłości państwa polskiego od cesarstwa niemieckiego, 1694]] | ||
[[File: Schultz_Szołecki.jpg |thumb| Strona tytułowa jednej z dysput, prowadzonych w gdańskim Gimnazjum Akademickim pod kierunkiem] Johanna Schultza, 1689]] | [[File: Schultz_Szołecki.jpg |thumb| Strona tytułowa jednej z dysput, prowadzonych w gdańskim Gimnazjum Akademickim pod kierunkiem] Johanna Schultza, 1689]] | ||
'''JOHANN SCHULTZ''' (Szulecki, Szolecki; 1662 Grudziądz – 31 X 1704 Frankfurt nad Odrą), pedagog. Pochodził z czeskiej rodziny Scholltzów, której przodek Krzysztof otrzymał w Polsce od króla polskiego Zygmunta Augusta szlachecką nobilitację (herbu Pelikan) z nazwiskiem Szulecki (Szolecki), utraconą przez Jana (dziada Schultza), osiadłego w Dąbrównie pod Ostródą. Ojciec, Christoff, przyjął obywatelstwo Grudziądza, zmieniając nazwisko na Schultzen, matką była Elżbieta z domu Teychman. <br/><br/> | '''JOHANN SCHULTZ''' (Szulecki, Szolecki; 1662 Grudziądz – 31 X 1704 Frankfurt nad Odrą), pedagog. Pochodził z czeskiej rodziny Scholltzów, której przodek Krzysztof otrzymał w Polsce od króla polskiego Zygmunta Augusta szlachecką nobilitację (herbu Pelikan) z nazwiskiem Szulecki (Szolecki), utraconą przez Jana (dziada Schultza), osiadłego w Dąbrównie pod Ostródą. Ojciec, Christoff, przyjął obywatelstwo Grudziądza, zmieniając nazwisko na Schultzen, matką była Elżbieta z domu Teychman. <br/><br/> | ||
Od 1680 studiował prawo w Królewcu, od 1681 do 1685 student prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Odbył podróż edukacyjną po Francji, Anglii, Belgii i Danii, powrócił do Frankfurtu gdzie w 1688 uzyskał doktorat. Od września 1688 do 1697 profesor prawa i historii w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. W nauczaniu historii m.in. łączył dzieje powszechne i Polski. W cyklu 10 debat z lat 1689–1694 wykazywał niezmienny, niezależny byt państwa polskiego od cesarstwa niemieckiego. Autor także prac z zakresu historii ustroju Polski i prawa morskiego, ważniejsze prace: ''De Polonia nunquam tributaria'' (1694), ''Disputationes Juris Publici de Polonia'' (1689–94), ''Resolutio quaestionum miscellanea rum ex iure maritimi depromata'' (1696). Za poparaciem wojewody płockiego Jana Bonawentury Krasińskiego 7 III 1695 król polski Jan III Sobieski przywrócił mu herb (w czerwonym polu pelikan karmiący swoje młode) i szlachectwo polskie i nazwisko Szulecki (posługiwał sie nim od 1697), oraz nadał tytuł historiografa królewskiego. <br/><br/> | Od 1680 studiował prawo w Królewcu, od 1681 do 1685 student prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Odbył podróż edukacyjną po Francji, Anglii, Belgii i Danii, powrócił do Frankfurtu gdzie w 1688 uzyskał doktorat. Od września 1688 do 1697 profesor prawa i historii w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. W nauczaniu historii m.in. łączył dzieje powszechne i Polski. W cyklu 10 debat z lat 1689–1694 wykazywał niezmienny, niezależny byt państwa polskiego od cesarstwa niemieckiego. Autor także prac z zakresu historii ustroju Polski i prawa morskiego, ważniejsze prace: ''De Polonia nunquam tributaria'' (1694), ''Disputationes Juris Publici de Polonia'' (1689–94), ''Resolutio quaestionum miscellanea rum ex iure maritimi depromata'' (1696). Za poparaciem wojewody płockiego Jana Bonawentury Krasińskiego 7 III 1695 król polski Jan III Sobieski przywrócił mu herb (w czerwonym polu pelikan karmiący swoje młode) i szlachectwo polskie i nazwisko Szulecki (posługiwał sie nim od 1697), oraz nadał tytuł historiografa królewskiego. <br/><br/> | ||
W 1696 został członkiem rady książecej elektora brandenburskiego Fryderyka III i za zgodą władz Gdańska od jesieni 1697 był profesorem prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Był dziekanem Wydziału Prawa, zmarł jako rektor tej uczelni, wybrany na ten urząd w zimowym semestrze 1703. <br/><br/> | W 1696 został członkiem rady książecej elektora brandenburskiego Fryderyka III i za zgodą władz Gdańska od jesieni 1697 był profesorem prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Był dziekanem Wydziału Prawa, zmarł jako rektor tej uczelni, wybrany na ten urząd w zimowym semestrze 1703. <br/><br/> | ||
| − | W Gdańsku w 1689 ożenił się z Agelgundą, córką ławnika Joachima Krumhausena (zm. 1684), wnuczka burmistrza [[KRUMHAUSEN GABRIEL, burmistrz Gdańska | Gabriela Krumhausena]]. Syn, Johann Gabriel (ur. 1690), w styczniu 1705 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, następnie przebywał z rodzicami we Frankfurcie nad Odrą. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | W Gdańsku w 1689 ożenił się z Agelgundą, córką ławnika Joachima Krumhausena (zm. 1684), wnuczka burmistrza [[KRUMHAUSEN GABRIEL, burmistrz Gdańska | Gabriela Krumhausena]]. Syn, Johann Gabriel (ur. 1690), w styczniu 1705 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, następnie przebywał z rodzicami we Frankfurcie nad Odrą. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 280. <br/> | Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 280. <br/> | ||
Wersja z 09:30, 11 kwi 2024
JOHANN SCHULTZ (Szulecki, Szolecki; 1662 Grudziądz – 31 X 1704 Frankfurt nad Odrą), pedagog. Pochodził z czeskiej rodziny Scholltzów, której przodek Krzysztof otrzymał w Polsce od króla polskiego Zygmunta Augusta szlachecką nobilitację (herbu Pelikan) z nazwiskiem Szulecki (Szolecki), utraconą przez Jana (dziada Schultza), osiadłego w Dąbrównie pod Ostródą. Ojciec, Christoff, przyjął obywatelstwo Grudziądza, zmieniając nazwisko na Schultzen, matką była Elżbieta z domu Teychman.
Od 1680 studiował prawo w Królewcu, od 1681 do 1685 student prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Odbył podróż edukacyjną po Francji, Anglii, Belgii i Danii, powrócił do Frankfurtu gdzie w 1688 uzyskał doktorat. Od września 1688 do 1697 profesor prawa i historii w Gimnazjum Akademickim. W nauczaniu historii m.in. łączył dzieje powszechne i Polski. W cyklu 10 debat z lat 1689–1694 wykazywał niezmienny, niezależny byt państwa polskiego od cesarstwa niemieckiego. Autor także prac z zakresu historii ustroju Polski i prawa morskiego, ważniejsze prace: De Polonia nunquam tributaria (1694), Disputationes Juris Publici de Polonia (1689–94), Resolutio quaestionum miscellanea rum ex iure maritimi depromata (1696). Za poparaciem wojewody płockiego Jana Bonawentury Krasińskiego 7 III 1695 król polski Jan III Sobieski przywrócił mu herb (w czerwonym polu pelikan karmiący swoje młode) i szlachectwo polskie i nazwisko Szulecki (posługiwał sie nim od 1697), oraz nadał tytuł historiografa królewskiego.
W 1696 został członkiem rady książecej elektora brandenburskiego Fryderyka III i za zgodą władz Gdańska od jesieni 1697 był profesorem prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Był dziekanem Wydziału Prawa, zmarł jako rektor tej uczelni, wybrany na ten urząd w zimowym semestrze 1703.
W Gdańsku w 1689 ożenił się z Agelgundą, córką ławnika Joachima Krumhausena (zm. 1684), wnuczka burmistrza Gabriela Krumhausena. Syn, Johann Gabriel (ur. 1690), w styczniu 1705 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, następnie przebywał z rodzicami we Frankfurcie nad Odrą.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 280.
Labuda Gerard, O nobilitacji Jana Schultza-Szuleckiego, historiografa króla Jana Sobieskiego w roku 1695, „Rocznik Gdański”, t. 33, 1973.
Mokrzecki Lech, Jan Schultz-Szulecki (1662–1704) prawnik i historyk pomorski, „Zapiski Historyczne”, t. 38, 1973.
Mokrzecki Lech, Schultz-Szulecki Jan, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. IV, Gdańsk 1997, s. 179–181.
