JUNDZIŁŁ ZENON, działacz polityczny

Wersja z 16:05, 8 lut 2024

Zenon Jundziłł

ZENON JUNDZIŁŁ (27 XI 1924 Wilno – 26 II 2009 Warszawa?), działacz polityczny, urzędnik państwowy. Syn szewca Hipolita i Marii z domu Gabis. W 1941 ukończył naukę na Wydziale Mechanicznym w Państwowej Szkole Technicznej w Wilnie. Po ukończeniu szkoły zawodowej pracował jako ślusarz i stolarz w Fabryce Maszyn Rolniczych, Fabryce Mebli i Państwowym Tartaku w Wilnie. Od stycznia 1945 do stycznia 1948 służył w Ludowym Wojsku Polskim. W latach 1948–1950 pracował w Polskich Zakładach Zbożowych Młyny w Przechowie koło Świecia nad Wisłą jako pomocnik magazyniera, magazynier techniczny, referent personalny (kierownik kadr).

W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR; od grudnia 1948 Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, PZPR), od 1 V 1950 do 31 V 1971 był jej etatowym pracownikiem politycznym. W latach 1950–1952 pracował w Komitecie Powiatowym PZPR w Świeciu jako instruktor i sekretarz do spraw propagandy, w roku akademickim 1952–1953 był sekretarzem Komitetu Uczelnianego PZPR Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1953–1954 zastępcą kierownika wydziału w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Bydgoszczy, w 1954–1956 I sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR we Włocławku. Od 7 XI 1956 do 30 IX 1960 wchodził w skład sekretariatu Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy, początkowo jako sekretarz do spraw organizacyjnych (II sekretarz), następnie sekretarz do spraw propagandy.

Wykształcenie wyższe pierwszego stopnia uzyskał na Wydziale Ekonomicznym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych (WSNS) przy Komitecie Centralnym PZPR w Warszawie (1960–1962). Od 1 X 1962 do 15 I 1969 pracował jako inspektor Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego PZPR w Warszawie, skąd został skierowany do Gdańska, gdzie od 18 I 1969 do 31 V 1971 był sekretarzem do spraw organizacyjnych Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku. 14 XII 1970 podczas strajków robotniczych ( Grudzień’ 70), pod nieobecność I sekretarza Alojzego Karkoszki, przemawiał do zgromadzonych pod Komitetem Wojewódzkim PZPR. Po odwołaniu z Gdańsku od 1 VI 1971 do 15 XI 1986 pracował jako wiceprezes Głównego Urzędu Ceł w Warszawie, po czym przeszedł w stan spoczynku.

Należał do Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz Polskiego Związku Wędkarskiego. Odznaczony min. Krzyżem Oficerskim (1959) i Krzyżem Komandorskim (1979) Orderu Odrodzenia Polski. Żonaty był z Marią z domu Minasz (ur. 4 I 1928), ojciec Krystyny Teresy po mężu Szczepanik (ur. 22 VI 1948), Danuty po mężu Brosowską (ur. 20 I 1951) i Janusza (ur. 10 XI 1952). DG

Bibliografia:
Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, sygn. XX 21199, Akta osobowe Zenona Jundziłła.
Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Urząd Rady Ministrów, sygn. 111/798, Akta osobowe Zenona Jundziłła.
Archiwum Państwowe w Gdańsku, Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Gdańsku, sygn. 2384/23314, Akta osobowe Zenona Jundziłła.
Abryszeński Piotr, Gucewicz Daniel, Grudniowa kolęda. Kościół katolicki w Trójmieście wobec Grudnia ’70, Gdańsk–Warszawa 2020.
Eisler Jerzy, Grudzień 1970. Geneza, przebieg, konsekwencje, Warszawa 2020.
Jundziłł Zenon, [w:] Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/86721.
Kościół katolicki w Trójmieście wobec Grudnia ’70. Dokumenty, oprac. Piotr Abryszeński, Daniel Gucewicz, Leszek Molendowski, Gdańsk–Warszawa 2021.
Kozłowski Ryszard, Październik ’56 w regionie kujawsko-pomorskim w świetle niepublikowanych źródeł PZPR, Włocławek 2004.
Świadectwa grudniowe, „Wolność i Solidarność”, t. 1, 2010.