JUNDZIŁŁ ZENON, działacz polityczny
| Linia 4: | Linia 4: | ||
W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR; od grudnia 1948 Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, PZPR), od 1 V 1950 do 31 V 1971 był jej etatowym pracownikiem politycznym. W latach 1950–1952 pracował w Komitecie Powiatowym PZPR w Świeciu jako instruktor i sekretarz do spraw propagandy, w roku akademickim 1952–1953 był sekretarzem Komitetu Uniwersyteckiego PZPR Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1953–1954 zastępcą kierownika wydziału w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Bydgoszczy, w 1954–1956 I sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR we Włocławku. Od 7 XI 1956 do 30 IX 1960 wchodził w skład sekretariatu Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy, początkowo jako sekretarz do spraw organizacyjny (II sekretarz), następnie sekretarz do spraw propagandy.<br/><br/> | W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR; od grudnia 1948 Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, PZPR), od 1 V 1950 do 31 V 1971 był jej etatowym pracownikiem politycznym. W latach 1950–1952 pracował w Komitecie Powiatowym PZPR w Świeciu jako instruktor i sekretarz do spraw propagandy, w roku akademickim 1952–1953 był sekretarzem Komitetu Uniwersyteckiego PZPR Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1953–1954 zastępcą kierownika wydziału w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Bydgoszczy, w 1954–1956 I sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR we Włocławku. Od 7 XI 1956 do 30 IX 1960 wchodził w skład sekretariatu Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy, początkowo jako sekretarz do spraw organizacyjny (II sekretarz), następnie sekretarz do spraw propagandy.<br/><br/> | ||
Wykształcenie wyższe pierwszego stopnia uzyskał na Wydziale Ekonomicznym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych (WSNS) przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Warszawie (1960–1962). Od 1 X 1962 do 15 I 1969 pracował jako inspektor Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego PZPR w Warszawie, skąd został skierowany do Gdańska, gdzie od 18 I 1969 do 31 V 1971 był sekretarzem do spraw organizacyjnych [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku]]. 14 XII 1970 podczas strajków robotniczych ([[GRUDZIEŃ 1970 | Grudzień’ 70]]), pod nieobecność I sekretarza [[KARKOSZKA ALOJZY, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR | Alojzego Karkoszki]], przemawiał do zgromadzonych pod Komitetem Wojewódzkim PZPR. Po odwołaniu z Gdańsku od 1 VI 1971 do 15 XI 1986 pracował jako wiceprezes Głównego Urzędu Ceł w Warszawie, po czym przeszedł w stan spoczynku.<br/><br/> | Wykształcenie wyższe pierwszego stopnia uzyskał na Wydziale Ekonomicznym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych (WSNS) przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Warszawie (1960–1962). Od 1 X 1962 do 15 I 1969 pracował jako inspektor Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego PZPR w Warszawie, skąd został skierowany do Gdańska, gdzie od 18 I 1969 do 31 V 1971 był sekretarzem do spraw organizacyjnych [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku]]. 14 XII 1970 podczas strajków robotniczych ([[GRUDZIEŃ 1970 | Grudzień’ 70]]), pod nieobecność I sekretarza [[KARKOSZKA ALOJZY, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR | Alojzego Karkoszki]], przemawiał do zgromadzonych pod Komitetem Wojewódzkim PZPR. Po odwołaniu z Gdańsku od 1 VI 1971 do 15 XI 1986 pracował jako wiceprezes Głównego Urzędu Ceł w Warszawie, po czym przeszedł w stan spoczynku.<br/><br/> | ||
| − | Należał do Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz Polskiego Związku Wędkarskiego. Odznaczony min. Krzyżem Oficerskim (1959) i Krzyżem Komandorskim (1979) Orderu Odrodzenia Polski. Żonaty, miał trójkę dzieci. {{author:DG}} | + | Należał do Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz Polskiego Związku Wędkarskiego. Odznaczony min. Krzyżem Oficerskim (1959) i Krzyżem Komandorskim (1979) Orderu Odrodzenia Polski. Żonaty, miał trójkę dzieci. {{author:DG}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, sygn. XX 21199, Akta osobowe Zenona Jundziłła. <br/> | ||
| + | Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Urząd Rady Ministrów, sygn. 111/798, Akta osobowe Zenona Jundziłła.<br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe w Gdańsku, Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Gdańsku, sygn. 2384/23314, Akta osobowe Zenona Jundziłła.<br/> | ||
| + | Abryszeński Piotr, Gucewicz Daniel, ''Grudniowa kolęda. Kościół katolicki w Trójmieście wobec Grudnia ’70'', Gdańsk–Warszawa 2020.<br/> | ||
| + | Eisler Jerzy, ''Grudzień 1970. Geneza, przebieg, konsekwencje'', Warszawa 2020. <br/> | ||
| + | ''Jundziłł Zenon'', w: Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/86721.<br/> | ||
| + | ''Kościół katolicki w Trójmieście wobec Grudnia ’70. Dokumenty'', oprac. Piotr Abryszeński, Daniel Gucewicz, Leszek Molendowski, Gdańsk–Warszawa 2021.<br/> | ||
| + | Kozłowski Ryszard, ''Październik ’56 w regionie kujawsko-pomorskim w świetle niepublikowanych źródeł PZPR'', Włocławek 2004.<br/> | ||
| + | ''Świadectwa grudniowe'', „Wolność i Solidarność”, t. 1, 2010. | ||
[[Category: Hasła w przygotowaniu]] | [[Category: Hasła w przygotowaniu]] | ||
Wersja z 12:22, 5 lut 2024
ZENON JUNDZIŁŁ (27 XI 1924 Wilno – 26 II 2009 Warszawa?), działacz polityczny, urzędnik państwowy. W 1941 ukończył naukę na Wydziale Mechanicznym w Państwowej Szkole Technicznej w Wilnie. Po ukończeniu szkoły zawodowej pracował jako ślusarz i stolarz w Fabryce Maszyn Rolniczych, Fabryce Mebli i Państwowym Tartaku w Wilnie. Od stycznia 1945 do stycznia 1948 służył w Ludowym Wojsku Polskim. W latach 1948–1950 pracował w Polskich Zakładach Zbożowych Młyny w Przechowie koło Świecia nad Wisłą jako pomocnik magazyniera, magazynier techniczny, referent personalny (kierownik kadr).
W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR; od grudnia 1948 Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, PZPR), od 1 V 1950 do 31 V 1971 był jej etatowym pracownikiem politycznym. W latach 1950–1952 pracował w Komitecie Powiatowym PZPR w Świeciu jako instruktor i sekretarz do spraw propagandy, w roku akademickim 1952–1953 był sekretarzem Komitetu Uniwersyteckiego PZPR Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1953–1954 zastępcą kierownika wydziału w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Bydgoszczy, w 1954–1956 I sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR we Włocławku. Od 7 XI 1956 do 30 IX 1960 wchodził w skład sekretariatu Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy, początkowo jako sekretarz do spraw organizacyjny (II sekretarz), następnie sekretarz do spraw propagandy.
Wykształcenie wyższe pierwszego stopnia uzyskał na Wydziale Ekonomicznym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych (WSNS) przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Warszawie (1960–1962). Od 1 X 1962 do 15 I 1969 pracował jako inspektor Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego PZPR w Warszawie, skąd został skierowany do Gdańska, gdzie od 18 I 1969 do 31 V 1971 był sekretarzem do spraw organizacyjnych Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku. 14 XII 1970 podczas strajków robotniczych ( Grudzień’ 70), pod nieobecność I sekretarza Alojzego Karkoszki, przemawiał do zgromadzonych pod Komitetem Wojewódzkim PZPR. Po odwołaniu z Gdańsku od 1 VI 1971 do 15 XI 1986 pracował jako wiceprezes Głównego Urzędu Ceł w Warszawie, po czym przeszedł w stan spoczynku.
Należał do Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz Polskiego Związku Wędkarskiego. Odznaczony min. Krzyżem Oficerskim (1959) i Krzyżem Komandorskim (1979) Orderu Odrodzenia Polski. Żonaty, miał trójkę dzieci.
Bibliografia:
Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, sygn. XX 21199, Akta osobowe Zenona Jundziłła.
Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Urząd Rady Ministrów, sygn. 111/798, Akta osobowe Zenona Jundziłła.
Archiwum Państwowe w Gdańsku, Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Gdańsku, sygn. 2384/23314, Akta osobowe Zenona Jundziłła.
Abryszeński Piotr, Gucewicz Daniel, Grudniowa kolęda. Kościół katolicki w Trójmieście wobec Grudnia ’70, Gdańsk–Warszawa 2020.
Eisler Jerzy, Grudzień 1970. Geneza, przebieg, konsekwencje, Warszawa 2020.
Jundziłł Zenon, w: Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/86721.
Kościół katolicki w Trójmieście wobec Grudnia ’70. Dokumenty, oprac. Piotr Abryszeński, Daniel Gucewicz, Leszek Molendowski, Gdańsk–Warszawa 2021.
Kozłowski Ryszard, Październik ’56 w regionie kujawsko-pomorskim w świetle niepublikowanych źródeł PZPR, Włocławek 2004.
Świadectwa grudniowe, „Wolność i Solidarność”, t. 1, 2010.
