SCHILLING FRIEDRICH, rektor Technische Hochschule Danzig
(korekta_EJ) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
| − | '''FRIEDRICH GEORG SCHILLING''' (9 IV 1868 Hildesheim (Dolna Saksonia) – 25 V 1950 Gladbeck (Nadrenia | + | '''FRIEDRICH GEORG SCHILLING''' (9 IV 1868 Hildesheim (Dolna Saksonia) – 25 V 1950 Gladbeck (Nadrenia Północna-Westfalia)), matematyk, rektor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Od 1887 studiował matematykę na Albert-Ludwigs-Universität we Fryburgu Bryzgowijskim (Freiburg) i na uniwersytecie w Getyndze (Göttingen). W latach 1891–1893 tamże asystent, opiekował się zbiorem modeli i instrumentów matematycznych. Od 1893 doktor na podstawie rozprawy ''Beiträge zur geometrischen Theorie der Schwarzschen s-Funktion'' (''Przyczynki do geometrycznej teorii s-funkcji Schwarza'')) napisanej pod kierunkiem prof. Feliksa Christiana Kleina (1849–1925). Od 1896 doktor habilitowany po przewodzie w Rheinisch–Westfälische Technische Hochschule w Akwizgranie (RWTH Aachen).<br/><br/> |
Od 19 VIII 1897 do 1 IV 1899 profesor pozaplanowy na TH Karlsruhe. Od 1899 profesor nadzwyczajny na uniwersytecie w Getyndze, gdzie wykładał geometrię wykreślną i od 1903 był dyrektorem zbioru modeli matematycznych na tej uczelni. Od 1904 profesor zwyczajny matematyki i geometrii wykreślnej na THD. Od 1 VII 1917 do 30 VI 1919 rektor tej uczelni. Od 1936 na emeryturze.<br/><br/> | Od 19 VIII 1897 do 1 IV 1899 profesor pozaplanowy na TH Karlsruhe. Od 1899 profesor nadzwyczajny na uniwersytecie w Getyndze, gdzie wykładał geometrię wykreślną i od 1903 był dyrektorem zbioru modeli matematycznych na tej uczelni. Od 1904 profesor zwyczajny matematyki i geometrii wykreślnej na THD. Od 1 VII 1917 do 30 VI 1919 rektor tej uczelni. Od 1936 na emeryturze.<br/><br/> | ||
Rozwinął nową interpretację wzorów trygonometrii sferycznej jako relacji między niezmiennikami trzech form kwadratowych, a ich wyznacznikiem funkcjonalnym. Pracował także nad czworościanami Reuleaux. Autor prac o geometrii nieeuklidesowej, które wywarły duży wpływ na tę dziedzinę, m.in. ''Projektive und nichteuklidische Geometrie'' (''Geometria rzutowa i nieeuklidesowa''; Leipzig 1931), ''Die Pseudosphäre und die nichteuklidische Geometrie'' (''Pseudosfera i geometria nieeuklidesowa''; dwa tomy, Stuttgart 1931, 1935), ''Pseudosphärische, hyperbolisch-sphärische und elliptisch-sphärische Geometrie'' (''Geometria pseudosferyczna, hiperboliczno-sferyczna i eliptyczno-sferyczna'', Stuttgart 1937).<br/><br/> | Rozwinął nową interpretację wzorów trygonometrii sferycznej jako relacji między niezmiennikami trzech form kwadratowych, a ich wyznacznikiem funkcjonalnym. Pracował także nad czworościanami Reuleaux. Autor prac o geometrii nieeuklidesowej, które wywarły duży wpływ na tę dziedzinę, m.in. ''Projektive und nichteuklidische Geometrie'' (''Geometria rzutowa i nieeuklidesowa''; Leipzig 1931), ''Die Pseudosphäre und die nichteuklidische Geometrie'' (''Pseudosfera i geometria nieeuklidesowa''; dwa tomy, Stuttgart 1931, 1935), ''Pseudosphärische, hyperbolisch-sphärische und elliptisch-sphärische Geometrie'' (''Geometria pseudosferyczna, hiperboliczno-sferyczna i eliptyczno-sferyczna'', Stuttgart 1937).<br/><br/> | ||
Wersja z 09:57, 14 gru 2023
FRIEDRICH GEORG SCHILLING (9 IV 1868 Hildesheim (Dolna Saksonia) – 25 V 1950 Gladbeck (Nadrenia Północna-Westfalia)), matematyk, rektor Technische Hochschule Danzig (THD). Od 1887 studiował matematykę na Albert-Ludwigs-Universität we Fryburgu Bryzgowijskim (Freiburg) i na uniwersytecie w Getyndze (Göttingen). W latach 1891–1893 tamże asystent, opiekował się zbiorem modeli i instrumentów matematycznych. Od 1893 doktor na podstawie rozprawy Beiträge zur geometrischen Theorie der Schwarzschen s-Funktion (Przyczynki do geometrycznej teorii s-funkcji Schwarza)) napisanej pod kierunkiem prof. Feliksa Christiana Kleina (1849–1925). Od 1896 doktor habilitowany po przewodzie w Rheinisch–Westfälische Technische Hochschule w Akwizgranie (RWTH Aachen).
Od 19 VIII 1897 do 1 IV 1899 profesor pozaplanowy na TH Karlsruhe. Od 1899 profesor nadzwyczajny na uniwersytecie w Getyndze, gdzie wykładał geometrię wykreślną i od 1903 był dyrektorem zbioru modeli matematycznych na tej uczelni. Od 1904 profesor zwyczajny matematyki i geometrii wykreślnej na THD. Od 1 VII 1917 do 30 VI 1919 rektor tej uczelni. Od 1936 na emeryturze.
Rozwinął nową interpretację wzorów trygonometrii sferycznej jako relacji między niezmiennikami trzech form kwadratowych, a ich wyznacznikiem funkcjonalnym. Pracował także nad czworościanami Reuleaux. Autor prac o geometrii nieeuklidesowej, które wywarły duży wpływ na tę dziedzinę, m.in. Projektive und nichteuklidische Geometrie (Geometria rzutowa i nieeuklidesowa; Leipzig 1931), Die Pseudosphäre und die nichteuklidische Geometrie (Pseudosfera i geometria nieeuklidesowa; dwa tomy, Stuttgart 1931, 1935), Pseudosphärische, hyperbolisch-sphärische und elliptisch-sphärische Geometrie (Geometria pseudosferyczna, hiperboliczno-sferyczna i eliptyczno-sferyczna, Stuttgart 1937).
W 1927 prezes Niemieckiego Stowarzyszenia Matematyków (Deutsche Mathematiker-Vereinigung e. V. (DMV)). W listopadzie 1933 podpisał deklarację wierności niemieckich profesorów Adolfowi Hitlerowi (Bekenntnis der deutschen Professoren zu Adolf Hitler).
