DALITZ JOHANN CHRISTIAN, jubiler
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN CHRISTIAN DALITZ''' (1753 Gdańsk – 12 VI 1823 Gdańsk), jubiler. Uczył się u Abrahama Schrödera (zm. 1783). W latach 1797–1799 czeladnik w warsztacie [[HECKER JOHANN CARL, złotnik | Johanna Carla Heckera]]. Uprawnienia mistrza uzyskał w 1799 w pracowni Johanna Gottlieba Steegemanna (Stegmann) (21 II 1745 – 15 XII 1804), od 6 XI 1772 posiadającego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Specjalizował się w wyrobach ze srebra. W okresie 1808–1823 prowadził warsztat i sklep na parterze swego domu przy Breitgasse 1057 (ul. Szeroka 20). Swoje produkty sygnował znakiem „Dalitz”. Zachowały się jego precjoza mszalne w kościele w Lubiszewie Tczewskim. <br/><br/> | + | '''JOHANN CHRISTIAN DALITZ''' (chrzest 28 VI 1753 Gdańsk – 12 VI 1823 Gdańsk), jubiler. Syn Johanna Michaela i poślubionej przez niego w 1750 Johanny Dorothei. Uczył się u Abrahama Schrödera (zm. 1783). W latach 1797–1799 czeladnik w warsztacie [[HECKER JOHANN CARL, złotnik | Johanna Carla Heckera]]. Uprawnienia mistrza uzyskał w 1799 w pracowni Johanna Gottlieba Steegemanna (Stegmann) (21 II 1745 – 15 XII 1804), od 6 XI 1772 posiadającego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Specjalizował się w wyrobach ze srebra. W okresie 1808–1823 prowadził warsztat i sklep na parterze swego domu przy Breitgasse 1057 (ul. Szeroka 20). Swoje produkty sygnował znakiem „Dalitz”. Zachowały się jego precjoza mszalne w kościele w Lubiszewie Tczewskim. <br/><br/> |
Jego uczniami byli synowie Johann Friedrich (30 XI 1801 – 18 II 1887), z powodzeniem nauczony rzemiosła przez ojca, Carl Heinrich (ur. 1804) i Rudolf Heinrich (14 VIII 1808 – 3 IV 1866), którzy nauki nie ukończyli, podobnie jak zapisany na naukę w 1806 Benjamin Scharping. Z dyplomem naukę ukończył jeszcze Johann Michael Niemierski, zapisany w 1804. Czeladnikiem był Carl Ferdinand Heyne (Heine).<br/><br/> | Jego uczniami byli synowie Johann Friedrich (30 XI 1801 – 18 II 1887), z powodzeniem nauczony rzemiosła przez ojca, Carl Heinrich (ur. 1804) i Rudolf Heinrich (14 VIII 1808 – 3 IV 1866), którzy nauki nie ukończyli, podobnie jak zapisany na naukę w 1806 Benjamin Scharping. Z dyplomem naukę ukończył jeszcze Johann Michael Niemierski, zapisany w 1804. Czeladnikiem był Carl Ferdinand Heyne (Heine).<br/><br/> | ||
Był żonaty z Anną Elisabeth Heine (zm. po 1823), która jako wdowa prowadziła pracownię pod tym samym adresem. W 1831 prowadził pracownię syn Johann Friedrich, potem została zamknięta, dom sprzedany, a Johann Friedrich i jego brat Rudolf Heinrich byli przez wiele lat kapitanami pełnomorskich statków żaglowych. Synowie Johanna Friedricha, August Friedrich (1851–1917) i Gustav Hermann (1857–1919), działali jako gdańscy kupcy, zajmujący się hurtowym handlem zbożem i węglem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Był żonaty z Anną Elisabeth Heine (zm. po 1823), która jako wdowa prowadziła pracownię pod tym samym adresem. W 1831 prowadził pracownię syn Johann Friedrich, potem została zamknięta, dom sprzedany, a Johann Friedrich i jego brat Rudolf Heinrich byli przez wiele lat kapitanami pełnomorskich statków żaglowych. Synowie Johanna Friedricha, August Friedrich (1851–1917) i Gustav Hermann (1857–1919), działali jako gdańscy kupcy, zajmujący się hurtowym handlem zbożem i węglem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 15:26, 13 paź 2023
JOHANN CHRISTIAN DALITZ (chrzest 28 VI 1753 Gdańsk – 12 VI 1823 Gdańsk), jubiler. Syn Johanna Michaela i poślubionej przez niego w 1750 Johanny Dorothei. Uczył się u Abrahama Schrödera (zm. 1783). W latach 1797–1799 czeladnik w warsztacie Johanna Carla Heckera. Uprawnienia mistrza uzyskał w 1799 w pracowni Johanna Gottlieba Steegemanna (Stegmann) (21 II 1745 – 15 XII 1804), od 6 XI 1772 posiadającego obywatelstwo Gdańska. Specjalizował się w wyrobach ze srebra. W okresie 1808–1823 prowadził warsztat i sklep na parterze swego domu przy Breitgasse 1057 (ul. Szeroka 20). Swoje produkty sygnował znakiem „Dalitz”. Zachowały się jego precjoza mszalne w kościele w Lubiszewie Tczewskim.
Jego uczniami byli synowie Johann Friedrich (30 XI 1801 – 18 II 1887), z powodzeniem nauczony rzemiosła przez ojca, Carl Heinrich (ur. 1804) i Rudolf Heinrich (14 VIII 1808 – 3 IV 1866), którzy nauki nie ukończyli, podobnie jak zapisany na naukę w 1806 Benjamin Scharping. Z dyplomem naukę ukończył jeszcze Johann Michael Niemierski, zapisany w 1804. Czeladnikiem był Carl Ferdinand Heyne (Heine).
Był żonaty z Anną Elisabeth Heine (zm. po 1823), która jako wdowa prowadziła pracownię pod tym samym adresem. W 1831 prowadził pracownię syn Johann Friedrich, potem została zamknięta, dom sprzedany, a Johann Friedrich i jego brat Rudolf Heinrich byli przez wiele lat kapitanami pełnomorskich statków żaglowych. Synowie Johanna Friedricha, August Friedrich (1851–1917) i Gustav Hermann (1857–1919), działali jako gdańscy kupcy, zajmujący się hurtowym handlem zbożem i węglem.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 300, 37/32, k. 12v–13r.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 150.
„Danziger Intelligenzblatt”, 1823, s. 1287 (nekrolog).
