SCHUBERT CHRISTIAN I, złotnik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File: Schubert_Christian_I.jpg |thumb| | + | [[File: Schubert_Christian_I.jpg |thumb| Christian Schubert, dzban, srebro]] |
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''CHRISTIAN SCHUBERT I''' (14 III 1611 Schönborn, Miśnia – po 1651 Gdańsk), złotnik. W latach 1624–1629 uczył się u Caspara Russego w rodzinnej Miśni, następnie od 1641 do 1642 praktykował u Christopha Lützenburgera w Toruniu. Miał w związku z tym trudności w uzyskaniu praw mistrzowskich w Gdańsku | + | '''CHRISTIAN SCHUBERT I''' (14 III 1611 Schönborn, Miśnia – po 1651 Gdańsk), złotnik. W latach 1624–1629 uczył się u Caspara Russego w rodzinnej Miśni (Liebenswerda), następnie od 1641 do 1642 praktykował u Christopha Lützenburgera w Toruniu. Miał w związku z tym trudności w uzyskaniu praw mistrzowskich w Gdańsku (nie chciano mu uznać praktyki odbytej w innym mieście), odwołał się od decyzji [[RADA MIEJSKA| Rady Miejskiej]], ta zaś – na podstawie jego przypadku – 26 IX 1642 wydała zarządzenie o złagodzeniu tego przepisu, |
| − | Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Z jego dorobku znane są zabytki sakralne: kielichy (Marzęcino), krzyż ołtarzowy ([[KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA (Święty Wojciech)| kościół św. Wojciecha]] w Gdańsku), świeczniki ołtarzowe (Gniezno), dzbany liturgiczne (kościół św. Anny w Elblągu, Westpreußisches Landesmuseum w Münsterze), oraz mniej liczne świeckie, na przykład kufle z dekoracją kwiatową (Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu, Museum Huis Doorn). Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | jednak i tak w 1643 musiał zwrócić się do niej o protekcję. Pracę mistrzowską wykonał u [[PAULSEN CHRISTIAN, złotnik| Christiana Paulsena]] w 1644, 14 października tego roku otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W 1647 zatrudnił na sześć lat na praktykę Michaela Brackenhausa z Elbląga, w 1651 przyjął ucznia na naukę. <br/><br/> |
| + | Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Z jego dorobku znane są lub były znane zabytki sakralne: kielichy (Marzęcino, Łobżenica powiat Wyrzysk), krzyż ołtarzowy ([[KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA (Święty Wojciech)| kościół św. Wojciecha]] w Gdańsku), świeczniki ołtarzowe (Gniezno), dzbany liturgiczne (kościół św. Anny w Elblągu, Westpreußisches Landesmuseum w Münsterze), oraz mniej liczne świeckie, na przykład kufle z dekoracją kwiatową (Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu, Museum Huis Doorn), łyżeczka z delikatną grawerką (Wiedeń), 20 cm tzw. łyżka apostolska (St. Petersburg). Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/><br/> | ||
| + | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 8, 15, 40, 61, 62, 69. | ||
Wersja z 17:48, 23 mar 2024
CHRISTIAN SCHUBERT I (14 III 1611 Schönborn, Miśnia – po 1651 Gdańsk), złotnik. W latach 1624–1629 uczył się u Caspara Russego w rodzinnej Miśni (Liebenswerda), następnie od 1641 do 1642 praktykował u Christopha Lützenburgera w Toruniu. Miał w związku z tym trudności w uzyskaniu praw mistrzowskich w Gdańsku (nie chciano mu uznać praktyki odbytej w innym mieście), odwołał się od decyzji Rady Miejskiej, ta zaś – na podstawie jego przypadku – 26 IX 1642 wydała zarządzenie o złagodzeniu tego przepisu,
jednak i tak w 1643 musiał zwrócić się do niej o protekcję. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Paulsena w 1644, 14 października tego roku otrzymał obywatelstwo Gdańska. W 1647 zatrudnił na sześć lat na praktykę Michaela Brackenhausa z Elbląga, w 1651 przyjął ucznia na naukę.
Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Z jego dorobku znane są lub były znane zabytki sakralne: kielichy (Marzęcino, Łobżenica powiat Wyrzysk), krzyż ołtarzowy ( kościół św. Wojciecha w Gdańsku), świeczniki ołtarzowe (Gniezno), dzbany liturgiczne (kościół św. Anny w Elblągu, Westpreußisches Landesmuseum w Münsterze), oraz mniej liczne świeckie, na przykład kufle z dekoracją kwiatową (Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu, Museum Huis Doorn), łyżeczka z delikatną grawerką (Wiedeń), 20 cm tzw. łyżka apostolska (St. Petersburg). Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 8, 15, 40, 61, 62, 69.
