WĘZEŁ DROGOWY IM. UNII EUROPEJSKIEJ
| Linia 8: | Linia 8: | ||
'''WĘZEŁ DROGOWY IM. UNII EUROPEJSKIEJ''', trzypoziomowy, na skrzyżowaniu ulic Podwale Przedmiejskie (w chwili budowy: al. Leningradzka), Okopowej i al. Armii Krajowej (w chwili budowy nie istniała). Początkowo nazywany węzłem Leningradzkim, od 1990 węzłem Okopowa, pod obecną nazwą od 30 IX 2004 (z inicjatywą nadania tej nazwy wystąpili zasiadający w Radzie Miasta Gdańska radni Sojuszu Lewicy Demokratycznej). Jeden z elementów tzw. trasy W-Z (biegnącej od Podwala Przedmiejskiego do [[OBWODNICE| Obwodnicy Zachodniej]]). Powstał głównie z myślą o ułatwieniu wyjazdu z ul. Wały Jagiellońskie na ul. Podwale Przedmiejskie i dalej do ul. Elbląskiej oraz drogi S7 w kierunku Warszawy.<br/><br/> | '''WĘZEŁ DROGOWY IM. UNII EUROPEJSKIEJ''', trzypoziomowy, na skrzyżowaniu ulic Podwale Przedmiejskie (w chwili budowy: al. Leningradzka), Okopowej i al. Armii Krajowej (w chwili budowy nie istniała). Początkowo nazywany węzłem Leningradzkim, od 1990 węzłem Okopowa, pod obecną nazwą od 30 IX 2004 (z inicjatywą nadania tej nazwy wystąpili zasiadający w Radzie Miasta Gdańska radni Sojuszu Lewicy Demokratycznej). Jeden z elementów tzw. trasy W-Z (biegnącej od Podwala Przedmiejskiego do [[OBWODNICE| Obwodnicy Zachodniej]]). Powstał głównie z myślą o ułatwieniu wyjazdu z ul. Wały Jagiellońskie na ul. Podwale Przedmiejskie i dalej do ul. Elbląskiej oraz drogi S7 w kierunku Warszawy.<br/><br/> | ||
| − | Przedsięwzięcie, rozpoczęte w 1971, zostało podzielone na trzy etapy: budowę zachodniej nitki tunelu samochodowego (Śródmieście–Orunia), następnie jego wschodniej nitki (Orunia–Śródmieście) oraz estakady nad nimi wraz z tunelem dla pieszych pod ul. Podwale Przedmiejskie. Tunel zachodni i jezdnię nad nim oddano do użytku w czerwcu 1973, tunel wschodni z podobną jezdnią – 22 VI 1974. Naziemną jezdnię we wschodnim ciągu ul. Okopowej, pozwalającą na skręt w prawo w Podwale Przedmiejskie i biegnącą dalej pod estakadą, oddano 30 IX 1975. Budowa węzła została zintegrowana z przebudową Podwala Przedmiejskiego, wykonano wówczas | + | Przedsięwzięcie, rozpoczęte w 1971, zostało podzielone na trzy etapy: budowę zachodniej nitki tunelu samochodowego (Śródmieście–Orunia), następnie jego wschodniej nitki (Orunia–Śródmieście) oraz estakady nad nimi wraz z tunelem dla pieszych pod ul. Podwale Przedmiejskie. Tunel zachodni i jezdnię nad nim oddano do użytku w czerwcu 1973, tunel wschodni z podobną jezdnią – 22 VI 1974. Naziemną jezdnię we wschodnim ciągu ul. Okopowej, pozwalającą na skręt w prawo w Podwale Przedmiejskie i biegnącą dalej pod estakadą, oddano 30 IX 1975. Budowa węzła została zintegrowana z przebudową Podwala Przedmiejskiego, wykonano wówczas m.in. tunel dla pieszych w ciągu ulic Żabi Kruk i Słodowników. Generalnym wykonawcą było Gdańskie Przedsiębiorstwo Robót Drogowych. <br/><br/> |
| − | Uroczyste otwarcie estakady i zakończenie całości prac nastąpiło 15 X 1975. Węzeł szybko stał się przedmiotem żartów jako jedno z niewielu na świecie trójpoziomowych skrzyżowań, które nie ma ani jednego bezkolizyjnego przejazdu. Po wybudowaniu [[TUNEL POD MARTWĄ WISŁĄ| tunelu pod Martwą Wisłą]] (2016) pojawiły się głosy o konieczności uspokojenia ruchu samochodowego na Podwalu Przedmiejskim | + | Uroczyste otwarcie estakady i zakończenie całości prac nastąpiło 15 X 1975. Węzeł szybko stał się przedmiotem żartów jako jedno z niewielu na świecie trójpoziomowych skrzyżowań, które nie ma ani jednego bezkolizyjnego przejazdu. Po wybudowaniu [[TUNEL POD MARTWĄ WISŁĄ| tunelu pod Martwą Wisłą]] (2016) pojawiły się głosy o konieczności uspokojenia ruchu samochodowego na Podwalu Przedmiejskim m.in. przez wyburzenie estakady oraz zasypanie tunelu dla pieszych (i wszystkich w ciągu tej ulicy). Wiosną 2019 wymieniono na estakadzie barierki i balustrady, zwężono ruch z dwóch do jednego pasa. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Wersja z 10:18, 19 maj 2024
WĘZEŁ DROGOWY IM. UNII EUROPEJSKIEJ, trzypoziomowy, na skrzyżowaniu ulic Podwale Przedmiejskie (w chwili budowy: al. Leningradzka), Okopowej i al. Armii Krajowej (w chwili budowy nie istniała). Początkowo nazywany węzłem Leningradzkim, od 1990 węzłem Okopowa, pod obecną nazwą od 30 IX 2004 (z inicjatywą nadania tej nazwy wystąpili zasiadający w Radzie Miasta Gdańska radni Sojuszu Lewicy Demokratycznej). Jeden z elementów tzw. trasy W-Z (biegnącej od Podwala Przedmiejskiego do Obwodnicy Zachodniej). Powstał głównie z myślą o ułatwieniu wyjazdu z ul. Wały Jagiellońskie na ul. Podwale Przedmiejskie i dalej do ul. Elbląskiej oraz drogi S7 w kierunku Warszawy.
Przedsięwzięcie, rozpoczęte w 1971, zostało podzielone na trzy etapy: budowę zachodniej nitki tunelu samochodowego (Śródmieście–Orunia), następnie jego wschodniej nitki (Orunia–Śródmieście) oraz estakady nad nimi wraz z tunelem dla pieszych pod ul. Podwale Przedmiejskie. Tunel zachodni i jezdnię nad nim oddano do użytku w czerwcu 1973, tunel wschodni z podobną jezdnią – 22 VI 1974. Naziemną jezdnię we wschodnim ciągu ul. Okopowej, pozwalającą na skręt w prawo w Podwale Przedmiejskie i biegnącą dalej pod estakadą, oddano 30 IX 1975. Budowa węzła została zintegrowana z przebudową Podwala Przedmiejskiego, wykonano wówczas m.in. tunel dla pieszych w ciągu ulic Żabi Kruk i Słodowników. Generalnym wykonawcą było Gdańskie Przedsiębiorstwo Robót Drogowych.
Uroczyste otwarcie estakady i zakończenie całości prac nastąpiło 15 X 1975. Węzeł szybko stał się przedmiotem żartów jako jedno z niewielu na świecie trójpoziomowych skrzyżowań, które nie ma ani jednego bezkolizyjnego przejazdu. Po wybudowaniu tunelu pod Martwą Wisłą (2016) pojawiły się głosy o konieczności uspokojenia ruchu samochodowego na Podwalu Przedmiejskim m.in. przez wyburzenie estakady oraz zasypanie tunelu dla pieszych (i wszystkich w ciągu tej ulicy). Wiosną 2019 wymieniono na estakadzie barierki i balustrady, zwężono ruch z dwóch do jednego pasa.
