SCHULZE-PILLOT GERHARD, rektor Technische Hochschule Danzig
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''GERHARD SCHULZE-PILLOT''' (7 X 1872 Berlin-Sommerfeld – 18 III 1945 Monachium), specjalista w dziedzinie budowy maszyn i hydraulicznych maszyn przepływowych, rektor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). W latach 1890–1896 studiował na Wydziale Budowy Maszyn w Technische Hochschule w Berlinie. W okresie 1897–1904 zatrudniony w przemyśle jako konstruktor, m.in. w Farbwerke Hoechst, w 1900–1904 pracował w USA. <br/><br/> | '''GERHARD SCHULZE-PILLOT''' (7 X 1872 Berlin-Sommerfeld – 18 III 1945 Monachium), specjalista w dziedzinie budowy maszyn i hydraulicznych maszyn przepływowych, rektor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). W latach 1890–1896 studiował na Wydziale Budowy Maszyn w Technische Hochschule w Berlinie. W okresie 1897–1904 zatrudniony w przemyśle jako konstruktor, m.in. w Farbwerke Hoechst, w 1900–1904 pracował w USA. <br/><br/> | ||
| − | Od 1904 w Gdańsku profesor zwyczajny budownictwa maszyn, turbin wodnych oraz gospodarki energetycznej i cieplnej w THD, | + | Od 1904 w Gdańsku profesor zwyczajny budownictwa maszyn, turbin wodnych oraz gospodarki energetycznej i cieplnej w THD. W drugiej połowie lipca 1909, na zlecenie ministra spraw wewnętrznych Prus, wraz z innymi pracownikami gdańskiej uczelni prowadził wykłady w ramach szkolenia uzupełniającego na dokształcającym kursie dla urzędników „II Städtebaulichen Vortragszyklus” („II cykl wykładów na temat urbanizacji”). Dziekan Wydziału Maszynoznawstwa i Elektrotechniki w latach 1909–1910, 1913–1914, 1920–1921, od 1 VII 1927 do 30 VI 1928 rektor tej uczelni, zmuszony do rezygnacji z powodu żydowskiego pochodzenia żony. W latach 1931–1932 kierownik Oddziału Elektrotechniki. <br/><br/> |
W 1928 członek honorowy Gesellschaft der Freunde der TH Danzig (Towarzystwa Przyjaciół THD). W 1929 doktor honoris causa Technische Hochschule w Stuttgarcie. W listopadzie 1933 podpisał deklarację wierności niemieckich profesorów Adolfowi Hitlerowi (Bekenntnis der deutschen Professoren zu Adolf Hitler). Od 1938 na emeryturze. Autor m.in. publikacji historycznej ''Die Mitarbeit der deutschen Techniker beim Wiederaufbau Deutschlands'' (''Współpraca niemieckich techników przy odbudowie Niemiec'', Danzig, 1919) oraz z dziedziny mechaniki ''Neue Riementheorie nebst Anleitung zum Berechnen von Riemen'' (''Nowa teoria pasów [transmisyjnych] wraz z wprowadzeniem do ich obliczania'', Berlin, 1926).<br/><br/> | W 1928 członek honorowy Gesellschaft der Freunde der TH Danzig (Towarzystwa Przyjaciół THD). W 1929 doktor honoris causa Technische Hochschule w Stuttgarcie. W listopadzie 1933 podpisał deklarację wierności niemieckich profesorów Adolfowi Hitlerowi (Bekenntnis der deutschen Professoren zu Adolf Hitler). Od 1938 na emeryturze. Autor m.in. publikacji historycznej ''Die Mitarbeit der deutschen Techniker beim Wiederaufbau Deutschlands'' (''Współpraca niemieckich techników przy odbudowie Niemiec'', Danzig, 1919) oraz z dziedziny mechaniki ''Neue Riementheorie nebst Anleitung zum Berechnen von Riemen'' (''Nowa teoria pasów [transmisyjnych] wraz z wprowadzeniem do ich obliczania'', Berlin, 1926).<br/><br/> | ||
Po przybyciu do Gdańska zamieszkał przy Schwarzer Weg 2 (ul. Zator–Przytockiego), następnie przy Taubenweg 8 (ul. Pniewskiego). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Po przybyciu do Gdańska zamieszkał przy Schwarzer Weg 2 (ul. Zator–Przytockiego), następnie przy Taubenweg 8 (ul. Pniewskiego). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 07:18, 18 sie 2023
GERHARD SCHULZE-PILLOT (7 X 1872 Berlin-Sommerfeld – 18 III 1945 Monachium), specjalista w dziedzinie budowy maszyn i hydraulicznych maszyn przepływowych, rektor Technische Hochschule Danzig (THD). W latach 1890–1896 studiował na Wydziale Budowy Maszyn w Technische Hochschule w Berlinie. W okresie 1897–1904 zatrudniony w przemyśle jako konstruktor, m.in. w Farbwerke Hoechst, w 1900–1904 pracował w USA.
Od 1904 w Gdańsku profesor zwyczajny budownictwa maszyn, turbin wodnych oraz gospodarki energetycznej i cieplnej w THD. W drugiej połowie lipca 1909, na zlecenie ministra spraw wewnętrznych Prus, wraz z innymi pracownikami gdańskiej uczelni prowadził wykłady w ramach szkolenia uzupełniającego na dokształcającym kursie dla urzędników „II Städtebaulichen Vortragszyklus” („II cykl wykładów na temat urbanizacji”). Dziekan Wydziału Maszynoznawstwa i Elektrotechniki w latach 1909–1910, 1913–1914, 1920–1921, od 1 VII 1927 do 30 VI 1928 rektor tej uczelni, zmuszony do rezygnacji z powodu żydowskiego pochodzenia żony. W latach 1931–1932 kierownik Oddziału Elektrotechniki.
W 1928 członek honorowy Gesellschaft der Freunde der TH Danzig (Towarzystwa Przyjaciół THD). W 1929 doktor honoris causa Technische Hochschule w Stuttgarcie. W listopadzie 1933 podpisał deklarację wierności niemieckich profesorów Adolfowi Hitlerowi (Bekenntnis der deutschen Professoren zu Adolf Hitler). Od 1938 na emeryturze. Autor m.in. publikacji historycznej Die Mitarbeit der deutschen Techniker beim Wiederaufbau Deutschlands (Współpraca niemieckich techników przy odbudowie Niemiec, Danzig, 1919) oraz z dziedziny mechaniki Neue Riementheorie nebst Anleitung zum Berechnen von Riemen (Nowa teoria pasów [transmisyjnych] wraz z wprowadzeniem do ich obliczania, Berlin, 1926).
Po przybyciu do Gdańska zamieszkał przy Schwarzer Weg 2 (ul. Zator–Przytockiego), następnie przy Taubenweg 8 (ul. Pniewskiego).
