ZARĘBSKI ANDRZEJ, działacz opozycji demokratycznej, menedżer
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Andrzej Zarębski (stoi pierwszy z prawej), 1981.JPG|thumb|Andrzej Zarębski (stoi pierwszy z prawej), 1981]] | [[File:Andrzej Zarębski (stoi pierwszy z prawej), 1981.JPG|thumb|Andrzej Zarębski (stoi pierwszy z prawej), 1981]] | ||
| − | '''ANDRZEJ ZARĘBSKI''' (ur. 7 VII 1957 Gdynia), polityk, menedżer. Po ukończeniu | + | '''ANDRZEJ ZARĘBSKI''' (ur. 7 VII 1957 Gdynia), polityk, menedżer. Po ukończeniu Instytutu Filologii Polskiej UG (1980) zaczął nauczać języka polskiego w SP nr 62 w Górkach Zachodnich. Działacz opozycji „przedsierpniowej”, angażował się w akcje Studenckiego Komitetu Solidarności. Współzałożyciel i autor pierwszej deklaracji ideowej NZS, redaktor pisma „Reduta”. W marcu 1981 roku redaktor, potem redaktor naczelny Serwisu Informacyjnego Biura Informacji Prasowej KK q NSZZ „Solidarność”. 13 XII 1981 internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, zwolniony 2 XII 1982. Następnie przez 5 lat prowadził z ojcem sklep pasmanteryjno-odzieżowy, będąc zarazem członkiem redakcji podziemnego q „Przeglądu Politycznego”, wokół którego zaczęło się skupiać środowisko gdańskich liberałów. W latach 1986–1988 zastępca, następnie dyrektor remontowo-budowlanej firmy Corina, spółki-córki spółdzielni Gdańsk (wcześniej Świetlik) kierowanej przez q Macieja Płażyńskiego. W roku 1989 korespondent q „Tygodnika Solidarność”, w 1990 szef działu politycznego q „Gazety Gdańskiej”, współpracownik q Telewizji Polskiej Gdańsk. Po desygnowaniu w 1991 roku q Jana Krzysztofa Bieleckiego na premiera przez q Lecha Wałęsę objął funkcję rzecznika prasowego rządu, w październiku 1991 wybrany posłem Ziemi Zielonogórskiej z listy q Kongresu Liberalno-Demokratycznego, współautor pierwszej ustawy o radiofonii i telewizji, członek sejmowej komisji kultury. W okresie 1993–1999 członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, m.in. sekretarz rady. Od 1999 niezależny doradca na rynku mediów elektronicznych. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 23:29, 8 sty 2014
,_1981.JPG)
ANDRZEJ ZARĘBSKI (ur. 7 VII 1957 Gdynia), polityk, menedżer. Po ukończeniu Instytutu Filologii Polskiej UG (1980) zaczął nauczać języka polskiego w SP nr 62 w Górkach Zachodnich. Działacz opozycji „przedsierpniowej”, angażował się w akcje Studenckiego Komitetu Solidarności. Współzałożyciel i autor pierwszej deklaracji ideowej NZS, redaktor pisma „Reduta”. W marcu 1981 roku redaktor, potem redaktor naczelny Serwisu Informacyjnego Biura Informacji Prasowej KK q NSZZ „Solidarność”. 13 XII 1981 internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, zwolniony 2 XII 1982. Następnie przez 5 lat prowadził z ojcem sklep pasmanteryjno-odzieżowy, będąc zarazem członkiem redakcji podziemnego q „Przeglądu Politycznego”, wokół którego zaczęło się skupiać środowisko gdańskich liberałów. W latach 1986–1988 zastępca, następnie dyrektor remontowo-budowlanej firmy Corina, spółki-córki spółdzielni Gdańsk (wcześniej Świetlik) kierowanej przez q Macieja Płażyńskiego. W roku 1989 korespondent q „Tygodnika Solidarność”, w 1990 szef działu politycznego q „Gazety Gdańskiej”, współpracownik q Telewizji Polskiej Gdańsk. Po desygnowaniu w 1991 roku q Jana Krzysztofa Bieleckiego na premiera przez q Lecha Wałęsę objął funkcję rzecznika prasowego rządu, w październiku 1991 wybrany posłem Ziemi Zielonogórskiej z listy q Kongresu Liberalno-Demokratycznego, współautor pierwszej ustawy o radiofonii i telewizji, członek sejmowej komisji kultury. W okresie 1993–1999 członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, m.in. sekretarz rady. Od 1999 niezależny doradca na rynku mediów elektronicznych.
