KOŁODZIEJCZYK ALEKSANDER MARIAN, rektor Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ALEKSANDER MARIAN KOŁODZIEJCZYK''' (ur. 8 VI 1942 Bielsko-Biała), naukowiec, chemik. W 1966 absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach, od tego roku pracownik q PG. Od 1973 dr, 1979 dr hab., 1993 prof. tytularny. Odbył staże w Szwecji (1965) i w Medical College of Ohio (USA 1979–80, 1988–90). W 1980–88 prorektor ds. kształcenia PG, 1990–96 dyr. Inst. Chemii Organicznej i Technologii Żywności PG, 1996–2002 (przez 2 kadencje) rektor PG, także Przewodniczący Rady Rektorów Pomorza Gd., 1999–2002 wiceprzew. Konferencji Rektorów Uczelni Technicznych. Był także kier. Studium Doktoranckiego na Wydz. Chemicznym PG. Specjalista w zakresie chemii organicznej, syntezy organicznej, związków naturalnych (ze szczególnym uwzględnieniem aminokwasów, peptydów, cukrów), zanieczyszczeń organicznych w środowisku. Autor m.in. pracy ''Naturalne związki organiczne'' (2004, 2010). [[Category: Encyklopedia]] | + | '''ALEKSANDER MARIAN KOŁODZIEJCZYK''' (ur. 8 VI 1942 Bielsko-Biała), naukowiec, chemik. W 1966 absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach, od tego roku pracownik q PG. Od 1973 dr, 1979 dr hab., 1993 prof. tytularny. Odbył staże w Szwecji (1965) i w Medical College of Ohio (USA 1979–80, 1988–90). W 1980–88 prorektor ds. kształcenia PG, 1990–96 dyr. Inst. Chemii Organicznej i Technologii Żywności PG, 1996–2002 (przez 2 kadencje) rektor PG, także Przewodniczący Rady Rektorów Pomorza Gd., 1999–2002 wiceprzew. Konferencji Rektorów Uczelni Technicznych. Był także kier. Studium Doktoranckiego na Wydz. Chemicznym PG. Specjalista w zakresie chemii organicznej, syntezy organicznej, związków naturalnych (ze szczególnym uwzględnieniem aminokwasów, peptydów, cukrów), zanieczyszczeń organicznych w środowisku. Autor m.in. pracy ''Naturalne związki organiczne'' (2004, 2010). {{author:red.}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 12:34, 9 cze 2013
ALEKSANDER MARIAN KOŁODZIEJCZYK (ur. 8 VI 1942 Bielsko-Biała), naukowiec, chemik. W 1966 absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach, od tego roku pracownik q PG. Od 1973 dr, 1979 dr hab., 1993 prof. tytularny. Odbył staże w Szwecji (1965) i w Medical College of Ohio (USA 1979–80, 1988–90). W 1980–88 prorektor ds. kształcenia PG, 1990–96 dyr. Inst. Chemii Organicznej i Technologii Żywności PG, 1996–2002 (przez 2 kadencje) rektor PG, także Przewodniczący Rady Rektorów Pomorza Gd., 1999–2002 wiceprzew. Konferencji Rektorów Uczelni Technicznych. Był także kier. Studium Doktoranckiego na Wydz. Chemicznym PG. Specjalista w zakresie chemii organicznej, syntezy organicznej, związków naturalnych (ze szczególnym uwzględnieniem aminokwasów, peptydów, cukrów), zanieczyszczeń organicznych w środowisku. Autor m.in. pracy Naturalne związki organiczne (2004, 2010).
