VERPOORTENN WILHELM PAUL, rektor Gimnazjum Akademickiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''WILHELM PAUL VERPOORTENN''' (Verpooorten, ver Poorten, VerPoorten) (4 IX 1721 Neustadt an der Heyde, obecnie Bawaria, Niemcy – 17 I 1794 Gdańsk), rektor [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], teolog luterański. Syn [[VERPOORTENN ALBERT MENON, rektor Gimnazjum Akademickiego | Alberta Menona Verpoortenna]]. Uczył się w gimnazjum Casimirianum w Koburgu (ówcześnie Saksonia, obecnie Bawaria) oraz w gdańskim Gimnazjum Akademickim (pod kierunkiem ojca, wówczas rektora). Studiował na uniwersytetach w Jenie i Lipsku, w 1745 uzyskał stopień magistra filozofii i wykładał filozofię. Ze względu na zły stan zdrowia ojca (zm. 1752) powrócił do Gdańska i pomagał mu w pracy naukowej. | + | '''WILHELM PAUL VERPOORTENN''' (Verpooorten, ver Poorten, VerPoorten) (4 IX 1721 Neustadt an der Heyde, obecnie Bawaria, Niemcy – 17 I 1794 Gdańsk), rektor [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], teolog luterański. Syn [[VERPOORTENN ALBERT MENON, rektor Gimnazjum Akademickiego | Alberta Menona Verpoortenna]]. Uczył się w gimnazjum Casimirianum w Koburgu (ówcześnie Saksonia, obecnie Bawaria) oraz w gdańskim Gimnazjum Akademickim (pod kierunkiem ojca, wówczas rektora). Studiował na uniwersytetach w Jenie i Lipsku, w 1745 uzyskał stopień magistra filozofii i wykładał filozofię. Ze względu na zły stan zdrowia ojca (zm. 1752) powrócił do Gdańska i pomagał mu w pracy naukowej. Kandydat [[LUTERANIE | Ministerium Duchownego]], 5 IV 1751 mianowany pastorem w Steblewie, 25 kwietnia wprowadzony na urząd, od 1762 diakon w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]].<br/><br/> |
W 1770 uzyskał tytuł doktora teologii na uniwersytecie w Królewcu. W latach 1770–1794 rektor gdańskiego Gimnazjum Akademickiego (introdukcję uczcił [[KANTATA| kantatą]] [[MOHRHEIM FRIEDRICH CHRISTIAN SAMUEL, kompozytor, kapelmistrz | Friedrich Christian Mohrheim]]) | W 1770 uzyskał tytuł doktora teologii na uniwersytecie w Królewcu. W latach 1770–1794 rektor gdańskiego Gimnazjum Akademickiego (introdukcję uczcił [[KANTATA| kantatą]] [[MOHRHEIM FRIEDRICH CHRISTIAN SAMUEL, kompozytor, kapelmistrz | Friedrich Christian Mohrheim]]) | ||
| − | oraz pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY | kościoła św. Trójcy]]. Był rektorem w okresie stopniowego upadku gimnazjum spowodowanego dekoniunkturą i wydarzeniami politycznymi, | + | oraz pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY | kościoła św. Trójcy]]. Był rektorem w okresie stopniowego upadku gimnazjum spowodowanego dekoniunkturą i wydarzeniami politycznymi, m.in. blokadą Gdańska przez Prusy (po I rozbiorze Polski). Jako uczony zajmował się patrystyką, teologią symboliczną i moralną, był znawcą języków orientalnych. Około 1766 próbował polemiki z poglądami jednego z największych myślicieli oświecenia, Jeana Jacques’a Rousseau.<br/><br/> |
Do jego najważniejszych prac teologicznych, zwłaszcza w okresie gdańskim, należały: ''De resurrectione impiorum merito Christi non impetrata'' (1774), ''Theses ex theologia symbolica'' (1791). W 1786, z okazji urodzin, był adresatem specjalnie na jego cześć skomponowanej w Gdańsku pieśni. <br/><br/> | Do jego najważniejszych prac teologicznych, zwłaszcza w okresie gdańskim, należały: ''De resurrectione impiorum merito Christi non impetrata'' (1774), ''Theses ex theologia symbolica'' (1791). W 1786, z okazji urodzin, był adresatem specjalnie na jego cześć skomponowanej w Gdańsku pieśni. <br/><br/> | ||
7 X 1754 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] ożenił się z Anną Eleonorą (7 XII 1719 Gdańsk – pochowana 21 VI 1775 w kościele św. Trójcy), córką ławnika (od 1727) Hartmanna Maula (1677–1729), wdową po Ernście Christianie Schultzu (zm. 1753). Córka Weronika Wilhelmina od 1777 była żoną [[LENGNICH KARL BENJAMIN, uczony, archidiakon kościoła NMP| Karla Benjamina Lengnicha]].<br/><br/> | 7 X 1754 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] ożenił się z Anną Eleonorą (7 XII 1719 Gdańsk – pochowana 21 VI 1775 w kościele św. Trójcy), córką ławnika (od 1727) Hartmanna Maula (1677–1729), wdową po Ernście Christianie Schultzu (zm. 1753). Córka Weronika Wilhelmina od 1777 była żoną [[LENGNICH KARL BENJAMIN, uczony, archidiakon kościoła NMP| Karla Benjamina Lengnicha]].<br/><br/> | ||
Pochowany 30 I 1794 w kościele św. Trójcy. Pośmiertny utwór na jego cześć przygotował [[BLECH EPHRAIM PHILIPP WILHELM, lekarz | Ephraim Philipp Blech]]. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany 30 I 1794 w kościele św. Trójcy. Pośmiertny utwór na jego cześć przygotował [[BLECH EPHRAIM PHILIPP WILHELM, lekarz | Ephraim Philipp Blech]]. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:56, 1 gru 2023
WILHELM PAUL VERPOORTENN (Verpooorten, ver Poorten, VerPoorten) (4 IX 1721 Neustadt an der Heyde, obecnie Bawaria, Niemcy – 17 I 1794 Gdańsk), rektor Gimnazjum Akademickiego, teolog luterański. Syn Alberta Menona Verpoortenna. Uczył się w gimnazjum Casimirianum w Koburgu (ówcześnie Saksonia, obecnie Bawaria) oraz w gdańskim Gimnazjum Akademickim (pod kierunkiem ojca, wówczas rektora). Studiował na uniwersytetach w Jenie i Lipsku, w 1745 uzyskał stopień magistra filozofii i wykładał filozofię. Ze względu na zły stan zdrowia ojca (zm. 1752) powrócił do Gdańska i pomagał mu w pracy naukowej. Kandydat Ministerium Duchownego, 5 IV 1751 mianowany pastorem w Steblewie, 25 kwietnia wprowadzony na urząd, od 1762 diakon w kościele św. Katarzyny.
W 1770 uzyskał tytuł doktora teologii na uniwersytecie w Królewcu. W latach 1770–1794 rektor gdańskiego Gimnazjum Akademickiego (introdukcję uczcił kantatą Friedrich Christian Mohrheim)
oraz pastor kościoła św. Trójcy. Był rektorem w okresie stopniowego upadku gimnazjum spowodowanego dekoniunkturą i wydarzeniami politycznymi, m.in. blokadą Gdańska przez Prusy (po I rozbiorze Polski). Jako uczony zajmował się patrystyką, teologią symboliczną i moralną, był znawcą języków orientalnych. Około 1766 próbował polemiki z poglądami jednego z największych myślicieli oświecenia, Jeana Jacques’a Rousseau.
Do jego najważniejszych prac teologicznych, zwłaszcza w okresie gdańskim, należały: De resurrectione impiorum merito Christi non impetrata (1774), Theses ex theologia symbolica (1791). W 1786, z okazji urodzin, był adresatem specjalnie na jego cześć skomponowanej w Gdańsku pieśni.
7 X 1754 w kościele Najświętszej Marii Panny ożenił się z Anną Eleonorą (7 XII 1719 Gdańsk – pochowana 21 VI 1775 w kościele św. Trójcy), córką ławnika (od 1727) Hartmanna Maula (1677–1729), wdową po Ernście Christianie Schultzu (zm. 1753). Córka Weronika Wilhelmina od 1777 była żoną Karla Benjamina Lengnicha.
Pochowany 30 I 1794 w kościele św. Trójcy. Pośmiertny utwór na jego cześć przygotował Ephraim Philipp Blech.
