GILDWARD BOLESŁAW, komendant miejski MO w Gdańsku
(korekta_EJ) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Bolesław_Gilward.jpg |thumb| Bolesław Gilward]] | [[File: Bolesław_Gilward.jpg |thumb| Bolesław Gilward]] | ||
| − | '''BOLESŁAW GILDWARD''' (ur. 16 VI 1899 Zamość), porucznik, komendant miejski [[MILICJA OBYWATELSKA | Milicji Obywatelskiej]] (MO) w Gdańsku. Syn urzędnika Izydora (ur. 1870) i krawcowej Gustawy z domu Lem (ur. 1890), wraz z jego młodszą siostrą Franciszką (ur. 1905) zamordowanych w 1943 przez Niemców. Siostra Eugenia (ur. 1902) po zakończeniu II wojny światowej pracowała w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Warszawie. Deklarował wyznanie mojżeszowe <br/><br/> | + | '''BOLESŁAW GILDWARD''' (ur. 16 VI 1899 Zamość), porucznik, komendant miejski [[MILICJA OBYWATELSKA | Milicji Obywatelskiej]] (MO) w Gdańsku. Syn urzędnika Izydora (ur. 1870) i krawcowej Gustawy z domu Lem (ur. 1890), wraz z jego młodszą siostrą Franciszką (ur. 1905) zamordowanych w 1943 przez Niemców. Siostra Eugenia (ur. 1902) po zakończeniu II wojny światowej pracowała w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Warszawie. Deklarował wyznanie mojżeszowe. <br/><br/> |
| − | + | W 1915 ukończył czwartą klasę gimnazjum w Chełmie i wraz z rodziną wyjechał do Rosji. Naukę kontynuował w gimnazjum w Orenburgu. Po ukończeniu szóstej klasy w 1918 powrócił z rodzicami do Polski. W 1919 powołany do Wojska Polskiego. Po ukończeniu w 1920 szkoły podchorążych piechoty w Warszawie otrzymał przydział do 2. Dywizjonu Taborów w Lublinie. Jako podporucznik brał udział w latach 1919–1921 w wojnie polsko-rosyjskiej. Po zdemobilizowaniu, w 1921–1931 pracował jako urzędnik w Chełmie. Do 1927 zatrudniony był w firmie „Snop”, po jej bankructwie w firmie „Plon”. W latach 1927–1929 był członkiem Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. W 1931, po bankructwie firmy „Plon”, wyjechał do Brazylii, w Rio de Janeiro pracował w firmie „Leit Power” produkującej kable i instalacje elektryczne. <br/><br/> | |
| − | Po powrocie do kraju w 1937 | + | Po powrocie do kraju w 1937 do wybuchu II wojny światowej pracował dorywczo. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939. Podczas okupacji był początkowo nauczycielem w rosyjskiej szkole w Łucku. Po wkroczeniu do Łucka Niemców wyjechał w okolice Brześcia. W 1941 wstąpił do działającego w tych w okolicach rosyjskiego oddziału partyzanckiego Fedorowa. Był dowódcą kompanii, w 1944 otrzymał awans na stopień porucznika.<br/><br/> |
| − | Po zakończeniu wojny, w czerwcu 1945 wstąpił do MO i do Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Początkowo był kierownikiem VIII Komisariatu MO w Gdańsku, od 3 lipca do października 1945 pełnił obowiązki komendanta miejskiego MO w Gdańsku. Po ukończeniu kursu przeszkolenia kierowników jednostek MO w Łodzi został referentem śledczym, a następnie komendantem powiatowym MO w Sztumie. W opinii przełożonych nie wywiązywał się należycie ze swoich obowiązków. Zarzucano mu brak inicjatywy i zmysłu organizacyjnego oraz nieumiejętność utrzymania dyscypliny wśród podwładnych. Podkreślano także jego niechęć do współpracy z organami bezpieczeństwa. Najpewniej pod wpływem tych zarzutów napisał raport o zwolnienie, motywując | + | Po zakończeniu wojny, w czerwcu 1945 wstąpił do MO i do Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Początkowo był kierownikiem VIII Komisariatu MO w Gdańsku, od 3 lipca do października 1945 pełnił obowiązki komendanta miejskiego MO w Gdańsku. Po ukończeniu kursu przeszkolenia kierowników jednostek MO w Łodzi został referentem śledczym, a następnie komendantem powiatowym MO w Sztumie. W opinii przełożonych nie wywiązywał się należycie ze swoich obowiązków. Zarzucano mu brak inicjatywy i zmysłu organizacyjnego oraz nieumiejętność utrzymania dyscypliny wśród podwładnych. Podkreślano także jego niechęć do współpracy z organami bezpieczeństwa. Najpewniej pod wpływem tych zarzutów napisał raport o zwolnienie, motywując swoją decyzję wyczerpaniem nerwowym uniemożliwiającym dalsze pełnienie obowiązków służbowych. Pracę w MO zakończył 31 III 1948. Po zwolnieniu był kierownikiem w fabryce papieru, a następnie pracownikiem pracowni obróbki bursztynu. W 1950 wyjechał na stałe do Palestyny. Jego dalsze losy pozostają nieznane. <br/><br/> |
| − | Odznaczony był | + | Odznaczony był medalem „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1945), Krzyżem Partyzanckim (1946), Odznaką Grunwaldzką (1946), medalem „Za Odrę, Nysę, Bałtyk” (1947). Żonaty był z Zofią z domu Zwalewską (ur. 1905). Jego syn Edward (ur. 1927) został zamordowany przez Niemców w 1942. {{author: MSL}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Gdańsk, 067/278 (akta osobowe Bolesława Gildwarda).<br/> | Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Gdańsk, 067/278 (akta osobowe Bolesława Gildwarda).<br/> | ||
| − | M. Sywula, ''Milicja Obywatelska w województwie gdańskim | + | M. Sywula, ''Milicja Obywatelska w województwie gdańskim 1945–1949'', Gdańsk–Warszawa 2020. |
[[Category: Hasła w przygotowaniu]] | [[Category: Hasła w przygotowaniu]] | ||
Wersja z 07:48, 19 maj 2023
BOLESŁAW GILDWARD (ur. 16 VI 1899 Zamość), porucznik, komendant miejski Milicji Obywatelskiej (MO) w Gdańsku. Syn urzędnika Izydora (ur. 1870) i krawcowej Gustawy z domu Lem (ur. 1890), wraz z jego młodszą siostrą Franciszką (ur. 1905) zamordowanych w 1943 przez Niemców. Siostra Eugenia (ur. 1902) po zakończeniu II wojny światowej pracowała w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Warszawie. Deklarował wyznanie mojżeszowe.
W 1915 ukończył czwartą klasę gimnazjum w Chełmie i wraz z rodziną wyjechał do Rosji. Naukę kontynuował w gimnazjum w Orenburgu. Po ukończeniu szóstej klasy w 1918 powrócił z rodzicami do Polski. W 1919 powołany do Wojska Polskiego. Po ukończeniu w 1920 szkoły podchorążych piechoty w Warszawie otrzymał przydział do 2. Dywizjonu Taborów w Lublinie. Jako podporucznik brał udział w latach 1919–1921 w wojnie polsko-rosyjskiej. Po zdemobilizowaniu, w 1921–1931 pracował jako urzędnik w Chełmie. Do 1927 zatrudniony był w firmie „Snop”, po jej bankructwie w firmie „Plon”. W latach 1927–1929 był członkiem Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. W 1931, po bankructwie firmy „Plon”, wyjechał do Brazylii, w Rio de Janeiro pracował w firmie „Leit Power” produkującej kable i instalacje elektryczne.
Po powrocie do kraju w 1937 do wybuchu II wojny światowej pracował dorywczo. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939. Podczas okupacji był początkowo nauczycielem w rosyjskiej szkole w Łucku. Po wkroczeniu do Łucka Niemców wyjechał w okolice Brześcia. W 1941 wstąpił do działającego w tych w okolicach rosyjskiego oddziału partyzanckiego Fedorowa. Był dowódcą kompanii, w 1944 otrzymał awans na stopień porucznika.
Po zakończeniu wojny, w czerwcu 1945 wstąpił do MO i do Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Początkowo był kierownikiem VIII Komisariatu MO w Gdańsku, od 3 lipca do października 1945 pełnił obowiązki komendanta miejskiego MO w Gdańsku. Po ukończeniu kursu przeszkolenia kierowników jednostek MO w Łodzi został referentem śledczym, a następnie komendantem powiatowym MO w Sztumie. W opinii przełożonych nie wywiązywał się należycie ze swoich obowiązków. Zarzucano mu brak inicjatywy i zmysłu organizacyjnego oraz nieumiejętność utrzymania dyscypliny wśród podwładnych. Podkreślano także jego niechęć do współpracy z organami bezpieczeństwa. Najpewniej pod wpływem tych zarzutów napisał raport o zwolnienie, motywując swoją decyzję wyczerpaniem nerwowym uniemożliwiającym dalsze pełnienie obowiązków służbowych. Pracę w MO zakończył 31 III 1948. Po zwolnieniu był kierownikiem w fabryce papieru, a następnie pracownikiem pracowni obróbki bursztynu. W 1950 wyjechał na stałe do Palestyny. Jego dalsze losy pozostają nieznane.
Odznaczony był medalem „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1945), Krzyżem Partyzanckim (1946), Odznaką Grunwaldzką (1946), medalem „Za Odrę, Nysę, Bałtyk” (1947). Żonaty był z Zofią z domu Zwalewską (ur. 1905). Jego syn Edward (ur. 1927) został zamordowany przez Niemców w 1942.
Bibliografia:
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Gdańsk, 067/278 (akta osobowe Bolesława Gildwarda).
M. Sywula, Milicja Obywatelska w województwie gdańskim 1945–1949, Gdańsk–Warszawa 2020.
