DOM TECHNIKA
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File:1_Dom_Technika174785.jpg|thumb|Pawilon Motozbytu przy ul. Rajskiej, w miejscu między innymi późniejszego Domu Technika, lata 60. XX wieku, widok od obecnego [[SKWER HEWELIUSZA| Skweru Heweliusza]], w tle bloki przy ul. Heweliusza]] | [[File:1_Dom_Technika174785.jpg|thumb|Pawilon Motozbytu przy ul. Rajskiej, w miejscu między innymi późniejszego Domu Technika, lata 60. XX wieku, widok od obecnego [[SKWER HEWELIUSZA| Skweru Heweliusza]], w tle bloki przy ul. Heweliusza]] | ||
| − | |||
[[File:1_Dom_Technika.jpg|thumb|Dom Technika (z lewej) i Hotel „Hevelius” (z prawej), widok od strony wschodniej, 1990]] | [[File:1_Dom_Technika.jpg|thumb|Dom Technika (z lewej) i Hotel „Hevelius” (z prawej), widok od strony wschodniej, 1990]] | ||
| + | [[File: Księgarnia_Techniczno-Naukowa_w_Domu_Technika_1975.jpeg |thumb| Księgarnia Techniczno-Naukowa w Domu Technika, 1975]] | ||
[[File:Dom_Technika.jpg|thumb|Dom Technika, 2019]] | [[File:Dom_Technika.jpg|thumb|Dom Technika, 2019]] | ||
Wersja z 09:57, 20 kwi 2023
DOM TECHNIKA, ul. Rajska 6, siedziba gdańskiego oddziału Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT), powstałej w 1945. Gdański oddział NOT działał od 1949 i w pierwszym okresie funkcjonowania mieścił się przy ul. Wały Jagiellońskie 38. Z końcem 1960 – z braku państwowych dotacji na budowę nowej siedziby oddziału – w Gdańsku zawiązał się Komitet Budowy Domu Technika. Uzyskano zgodę władz miasta na jego lokalizację przy Targu Węglowym, planując, że prace zostaną ukończenie do 1965, budynek zaś (trzy- lub czteropiętrowy) będzie architektonicznie dopasowany do gmachu Teatru Wybrzeże. Ostatecznie jednak zgodnie z uchwalonym w 1963 planem zagospodarowania rejonu między ulicami Rajską, Gnilną, Łagiewniki a Kanałem Raduni pod budowę Domu Technika przeznaczono działkę przy ul. Rajskiej.
W kwietniu 1963 ogłoszono konkurs architektoniczny na zagospodarowanie całości terenu. Za zwycięski uznano projekt zespołu architektów Bolesława Kardaszewskiego i Ludwika Mackiewicza. Zakładał on wybudowanie domu towarowego (w miejscu powstałego później Madisona), dużego hotelu (w miejscu późniejszego Heveliusa; zob. hotele), pawilonu handlowego, baru szybkiej obsługi, Domu Nauczyciela i Domu Technika. Z powodu trudności finansowych z czasem opracowano projekt oszczędnościowy (architekt miejski Romuald Kokoszko i Stanisław Michel), zakładający tylko budowę Domu Nauczyciela i Domu Technika. W końcu sierpnia 1965 rozstrzygnięto zamknięty (brało w nim udział jedynie sześć biur projektowych z Wybrzeża) konkurs architektoniczny na Dom Technika. Pierwszą nagrodę zdobył zespół w składzie Szczepan Baum, Zbigniew Budzyński i Danuta Olędzka. Po opinii inwestora drugi wariant projektu, oddanego już do realizacji, opracowali Szczepan Baum i Danuta Olędzka.
Pod koniec 1969 rozpoczęto przygotowania do budowy, likwidując funkcjonujący tu jedyny wówczas w śródmieściu Gdańska strzeżony parking samochodowy. W 1970 przystąpiono do pierwszych prac ziemnych, w 1971 oddano stan surowy, budynek otwarto 30 III 1974. Na froncie gmachu umieszczono tablicę wymieniającą fundatorów Domu Technika. Wykonawcą było Gdańskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego.
Budynek, o kubaturze 33 430 m³, czterech kondygnacjach naziemnych (z tarasem w części parterowej) i jednej piwnicznej, w chwili otwarcia miał aulę na 450 miejsc, osiem sal konferencyjnych, księgarnię, czytelnię-bibliotekę czasopism technicznych, klub z kawiarnią, restaurację. W budynku funkcjonował Oddział Wojewódzki NOT, Wojewódzki Klub Techniki i Racjonalizacji, ośrodek informacji technicznej, francuskiej dokumentacji technicznej (z laboratorium językowym), wydawnictwo Budownictwo Okrętowe oraz biura 17 stowarzyszeń technicznych.
Pod koniec 2012 na bazie przebudowanej auli powstała przestrzenna sala teatralna z parterem i balkonem, wyposażona w profesjonalne nagłośnienie, oświetlenie i klimatyzację, mieszcząca do 500 widzów, funkcjonująca odtąd jako impresaryjna Scena Teatralna NOT.
