DOM (WILLA) PREZYDENTA REJENCJI
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DOM''' (Willa) '''PREZYDENTA REJENCJI''' (Haus des Regierungspräsidenten), w narożu Stadtgraben (ul. Podwale Grodzkie) i Hansaplatz (q pl. Hanzy). Zbudowany | + | '''DOM''' (Willa) '''PREZYDENTA REJENCJI''' (Haus des Regierungspräsidenten), w narożu Stadtgraben (ul. Podwale Grodzkie) i Hansaplatz (q pl. Hanzy). Zbudowany w latach 1904–1906 według projektu opracowanego w Ministerstwie Robót Publicznych w Berlinie pod kierunkiem tajnego radcy budowlanego Paula Kieschke, a po jego śmierci przez tajnego radcę budowlanego Alfreda Bohnstedta. W Gdańsku nadzór sprawował architekt Lehmbeck, rządowy radca budowlany, prace budowlane prowadzili architekci Steinicke i Goehrtz. Wyposażeniem kierował architekt Paul Feyerabendt. Dom zbudowano na planie zbliżonym do prostokąta z licznymi aneksami; miał 2 kondygnacje z mieszkalnym poddaszem, wysoki łamany dach, elewacje tynkowane z boniowaniem na narożach. Na parterze usytuowano reprezentacyjną salę, salon, pokój przyjęć i jadalnię, na piętrze pokoje mieszkalne, sypialnię, pokój śniadaniowy. Budowla nawiązywała do architektury barok. W okresie II WMG był rezydencją Prezydenta Senatu. W jego podziemiach zbudowano w latach 1943–1944 zachowany i obecnie potężny schron przeciwlotniczy z żelbetu. Budynek zniszczony w 1945 roku, nieodbudowany, obecnie w jego miejscu q Zieleniak. {{author: WS}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:08, 7 cze 2013
DOM (Willa) PREZYDENTA REJENCJI (Haus des Regierungspräsidenten), w narożu Stadtgraben (ul. Podwale Grodzkie) i Hansaplatz (q pl. Hanzy). Zbudowany w latach 1904–1906 według projektu opracowanego w Ministerstwie Robót Publicznych w Berlinie pod kierunkiem tajnego radcy budowlanego Paula Kieschke, a po jego śmierci przez tajnego radcę budowlanego Alfreda Bohnstedta. W Gdańsku nadzór sprawował architekt Lehmbeck, rządowy radca budowlany, prace budowlane prowadzili architekci Steinicke i Goehrtz. Wyposażeniem kierował architekt Paul Feyerabendt. Dom zbudowano na planie zbliżonym do prostokąta z licznymi aneksami; miał 2 kondygnacje z mieszkalnym poddaszem, wysoki łamany dach, elewacje tynkowane z boniowaniem na narożach. Na parterze usytuowano reprezentacyjną salę, salon, pokój przyjęć i jadalnię, na piętrze pokoje mieszkalne, sypialnię, pokój śniadaniowy. Budowla nawiązywała do architektury barok. W okresie II WMG był rezydencją Prezydenta Senatu. W jego podziemiach zbudowano w latach 1943–1944 zachowany i obecnie potężny schron przeciwlotniczy z żelbetu. Budynek zniszczony w 1945 roku, nieodbudowany, obecnie w jego miejscu q Zieleniak.
