DEVRIENT CARL FELIX, właściciel stoczni, radny
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''CARL FELIX DEVRIENT''' (29 I 1826 Berlin – 16 IX 1907 Drezno), przedsiębiorca. Syn Eduarda (z rodziny zasłużonej dla | + | '''CARL FELIX DEVRIENT''' (29 I 1826 Berlin – 16 IX 1907 Drezno), przedsiębiorca. Syn Eduarda (z rodziny zasłużonej dla historii niemieckiego teatru w XIX wieku), aktora, dramatopisarza i dyrektora teatru w Karlsruhe. Zapewne ukończył Królewski Instytut Przemysłowy w Berlinie, praktykę w zakresie budownictwa okrętowego odbył w Anglii. W 1850 roku pracował w dowództwie pruskiej marynarki wojennej, na której potrzeby opracowano projekty dwóch okrętów (jeden skierowany do realizacji). W Gdańsku od roku 1851, pracował w warsztatach stoczni wojennej (q Stocznia Królewska). Współpracował tam z q Johannem W. Klawitterem przy budowie parowo-żaglowej korwety q „Danzig” dla pruskiej marynarki, w 1852 roku żaglowego szkunera „Hela”. Po rezygnacji z pracy w stoczni wojennej, 1 IV 1856 wspólnie z kupcem Carlem Emilem Keierem założył na q Polskim Haku przedsiębiorstwo budowy statków (q Stocznia Devrienta). Z powodu trudności finansowych w 1890 roku sprzedał stocznię i mimo propozycji od nowych właścicieli, aby został w niej dyrektorem, 28 XI 1890 wyjechał do Budapesztu. W latach 1864–1884 członek Rady Miejskiej, od 1861 roku loży masońskiej Eugenia (q wolnomularstwo), q Korporacji Kupców, związku mistrzów budowy okrętów. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 10:20, 5 cze 2013
CARL FELIX DEVRIENT (29 I 1826 Berlin – 16 IX 1907 Drezno), przedsiębiorca. Syn Eduarda (z rodziny zasłużonej dla historii niemieckiego teatru w XIX wieku), aktora, dramatopisarza i dyrektora teatru w Karlsruhe. Zapewne ukończył Królewski Instytut Przemysłowy w Berlinie, praktykę w zakresie budownictwa okrętowego odbył w Anglii. W 1850 roku pracował w dowództwie pruskiej marynarki wojennej, na której potrzeby opracowano projekty dwóch okrętów (jeden skierowany do realizacji). W Gdańsku od roku 1851, pracował w warsztatach stoczni wojennej (q Stocznia Królewska). Współpracował tam z q Johannem W. Klawitterem przy budowie parowo-żaglowej korwety q „Danzig” dla pruskiej marynarki, w 1852 roku żaglowego szkunera „Hela”. Po rezygnacji z pracy w stoczni wojennej, 1 IV 1856 wspólnie z kupcem Carlem Emilem Keierem założył na q Polskim Haku przedsiębiorstwo budowy statków (q Stocznia Devrienta). Z powodu trudności finansowych w 1890 roku sprzedał stocznię i mimo propozycji od nowych właścicieli, aby został w niej dyrektorem, 28 XI 1890 wyjechał do Budapesztu. W latach 1864–1884 członek Rady Miejskiej, od 1861 roku loży masońskiej Eugenia (q wolnomularstwo), q Korporacji Kupców, związku mistrzów budowy okrętów.
