CHARITIUS KRISTIAN FRIEDRICH, pastor
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KRISTIAN FRIEDRICH CHARITIUS''' (1707 Gdańsk – 24 VII 1771 Drewnica na Żuławach), pastor, brat q Andreasa Charitiusa. W 1723 uczeń q Gimnazjum Akademickiego, studiował w Niemczech teologię. Po powrocie do | + | '''KRISTIAN FRIEDRICH CHARITIUS''' (1707 Gdańsk – 24 VII 1771 Drewnica na Żuławach), pastor, brat q Andreasa Charitiusa. W roku 1723 uczeń q Gimnazjum Akademickiego, studiował w Niemczech teologię. Po powrocie do Gdańska początkowo diakon w jednym z podgdańskich kościołów luterańskich, od roku 1744 pastor w Przebrnie (Pröbernau) na Mierzei Wiślanej, od roku 1747 w Drewnicy na Wielkich Żuławach (Schönbaum). Z inicjatywy q Michaela Christopha Hanowa opracował uzupełnienia i poprawki do pracy brata Andreasa, zachowane w rękopisie w zbiorach q BG PAN oraz wydane w 1729 przez oficynę q Thomasa Johanna Schreibera jako ''Spicilegii ad D. Andreae Charitii archidiaconi Vittebergensis Commentationem de viris eruditis Gedani ortis'' (Dopełnienie rozprawy Andreasa Charitiusa archidiakona wittenberskiego o uczonych urodzonych w Gdańsku). Przygotowana przez niego kontynuacja pracy brata, rozszerzona o dalsze biogramy, się nie zachowała. {{author: LP}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 08:46, 27 kwi 2013
KRISTIAN FRIEDRICH CHARITIUS (1707 Gdańsk – 24 VII 1771 Drewnica na Żuławach), pastor, brat q Andreasa Charitiusa. W roku 1723 uczeń q Gimnazjum Akademickiego, studiował w Niemczech teologię. Po powrocie do Gdańska początkowo diakon w jednym z podgdańskich kościołów luterańskich, od roku 1744 pastor w Przebrnie (Pröbernau) na Mierzei Wiślanej, od roku 1747 w Drewnicy na Wielkich Żuławach (Schönbaum). Z inicjatywy q Michaela Christopha Hanowa opracował uzupełnienia i poprawki do pracy brata Andreasa, zachowane w rękopisie w zbiorach q BG PAN oraz wydane w 1729 przez oficynę q Thomasa Johanna Schreibera jako Spicilegii ad D. Andreae Charitii archidiaconi Vittebergensis Commentationem de viris eruditis Gedani ortis (Dopełnienie rozprawy Andreasa Charitiusa archidiakona wittenberskiego o uczonych urodzonych w Gdańsku). Przygotowana przez niego kontynuacja pracy brata, rozszerzona o dalsze biogramy, się nie zachowała.
