WIŚNIEWSKI ALFRED, prorektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ALFRED WIŚNIEWSKI''' (21 II 1916 Rogoźno – 18 I 2011 Sopot), rzeźbiarz, pedagog. Studiował w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu (dyplom 1937) oraz ASP w Warszawie (dyplom 1950). W | + | '''ALFRED WIŚNIEWSKI''' (21 II 1916 Rogoźno – 18 I 2011 Sopot), rzeźbiarz, pedagog. Studiował w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu (dyplom w 1937 roku) oraz ASP w Warszawie (dyplom w 1950). W latach 1949–1952 w PWSSP w Poznaniu (obecnie ASP), od 1952 w gdańskiej PWSSP (q ASP) i do 1983 prowadził jedną z pracowni rzeźby na Wydziale Architektury i Studium Rzeźby; 1954–1960 prorektor, 1964–1966 i 1969–1971 kierownik Katedry Rzeźby, 1966–1969 dziekan Wydziału Rzeźby. W 1960 roku otrzymał Nagrodę im. Francesco Nullo na XXX Biennale w Wenecji. W okresie 1953–1954 uczestniczył w renowacji q Drogi Królewskiej w Gdańsku, wykonał m.in. detale kamienic nr 51 i 77 przy ul. Długiej oraz nr 5, 45 i przedproża nr 17 przy Długim Targu. Oprócz pomników, licznych portretów i postaci-symboli tworzył także rzeźbę sakralną oraz późny cykl tzw. figur nagrobnych. {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 00:18, 25 lis 2013
ALFRED WIŚNIEWSKI (21 II 1916 Rogoźno – 18 I 2011 Sopot), rzeźbiarz, pedagog. Studiował w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu (dyplom w 1937 roku) oraz ASP w Warszawie (dyplom w 1950). W latach 1949–1952 w PWSSP w Poznaniu (obecnie ASP), od 1952 w gdańskiej PWSSP (q ASP) i do 1983 prowadził jedną z pracowni rzeźby na Wydziale Architektury i Studium Rzeźby; 1954–1960 prorektor, 1964–1966 i 1969–1971 kierownik Katedry Rzeźby, 1966–1969 dziekan Wydziału Rzeźby. W 1960 roku otrzymał Nagrodę im. Francesco Nullo na XXX Biennale w Wenecji. W okresie 1953–1954 uczestniczył w renowacji q Drogi Królewskiej w Gdańsku, wykonał m.in. detale kamienic nr 51 i 77 przy ul. Długiej oraz nr 5, 45 i przedproża nr 17 przy Długim Targu. Oprócz pomników, licznych portretów i postaci-symboli tworzył także rzeźbę sakralną oraz późny cykl tzw. figur nagrobnych.
