SZYMAŃSKI ZBIGNIEW, architekt, poeta
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ZBIGNIEW SZYMAŃSKI''' (ur. 21 VIII 1927 Wilno), poeta. Kształcił się w Wilnie, podczas II w. świat. robotnik w fabryce maszyn rolniczych, walczył w oddziałach wileńskiej AK (m.in. w lipcu 1944 brał udział w wyzwalaniu Wilna). Internowany przez NKWD i zesłany do obozu w Kałudze. W 1944 wcielony do Armii Czerwonej; od lutego 1945 żołnierz Ludowego Wojska Polskiego. Po demobilizacji w listopadzie 1945 osiedlił się w Gd. Maturę zdał w Gd. Technicznych Zakładach Naukowych (q Centrum Kształcenia Ustawicznego); 1948 otrzymał dyplom technika architektury i budownictwa. Od 1952 mieszka w Gdyni. W 1954–73 kier. pryw. Biura Projektów Architektonicznych. W 1973 aresztowany pod zarzutem przestępstwa gosp., przebywał bez wyroku w zakładzie karnym, uniewinniony w kwietniu 1977. Jako poeta zadebiutował 1950 w „Tygodniku Powszechnym” (pod pseud. Witold Tarasiewicz). W 1954 ukazał się jego debiut książkowy Wiersze gdańskie. Opublikował kilkanaście tomików poetyckich, m.in. Dnie niepokoju (1959), Wygasanie form (1967), Erotyki kaszubskie (1973), Światło, które chronię (1982), Gdańsk (1988), Nam nie ująć ciebie poematem (1997), Taka mi się przyśniłaś (2004), a także utwory dla dzieci. Publikował m.in. w „Nowej Kulturze”, q „Dzienniku Bałtyckim” „Twórczości”, q „Głosie Wybrzeża” q „Literach”. Od 1952 należał, aż do rozwiązania 1983, do ZLP; od 1989 do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. {{author: AF}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''ZBIGNIEW SZYMAŃSKI''' (ur. 21 VIII 1927 Wilno), poeta. Kształcił się w Wilnie, podczas II w. świat. robotnik w fabryce maszyn rolniczych, walczył w oddziałach wileńskiej AK (m.in. w lipcu 1944 brał udział w wyzwalaniu Wilna). Internowany przez NKWD i zesłany do obozu w Kałudze. W 1944 wcielony do Armii Czerwonej; od lutego 1945 żołnierz Ludowego Wojska Polskiego. Po demobilizacji w listopadzie 1945 osiedlił się w Gd. Maturę zdał w Gd. Technicznych Zakładach Naukowych (q Centrum Kształcenia Ustawicznego); 1948 otrzymał dyplom technika architektury i budownictwa. Od 1952 mieszka w Gdyni. W 1954–73 kier. pryw. Biura Projektów Architektonicznych. W 1973 aresztowany pod zarzutem przestępstwa gosp., przebywał bez wyroku w zakładzie karnym, uniewinniony w kwietniu 1977. Jako poeta zadebiutował 1950 w „Tygodniku Powszechnym” (pod pseud. Witold Tarasiewicz). W 1954 ukazał się jego debiut książkowy ''Wiersze gdańskie''. Opublikował kilkanaście tomików poetyckich, m.in. ''Dnie niepokoju'' (1959), ''Wygasanie form'' (1967), ''Erotyki kaszubskie'' (1973), ''Światło, które chronię'' (1982), ''Gdańsk'' (1988), ''Nam nie ująć ciebie poematem'' (1997), ''Taka mi się przyśniłaś'' (2004), a także utwory dla dzieci. Publikował m.in. w „Nowej Kulturze”, q „Dzienniku Bałtyckim” „Twórczości”, q „Głosie Wybrzeża” q „Literach”. Od 1952 należał, aż do rozwiązania 1983, do ZLP; od 1989 do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. {{author: AF}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:52, 10 mar 2013
ZBIGNIEW SZYMAŃSKI (ur. 21 VIII 1927 Wilno), poeta. Kształcił się w Wilnie, podczas II w. świat. robotnik w fabryce maszyn rolniczych, walczył w oddziałach wileńskiej AK (m.in. w lipcu 1944 brał udział w wyzwalaniu Wilna). Internowany przez NKWD i zesłany do obozu w Kałudze. W 1944 wcielony do Armii Czerwonej; od lutego 1945 żołnierz Ludowego Wojska Polskiego. Po demobilizacji w listopadzie 1945 osiedlił się w Gd. Maturę zdał w Gd. Technicznych Zakładach Naukowych (q Centrum Kształcenia Ustawicznego); 1948 otrzymał dyplom technika architektury i budownictwa. Od 1952 mieszka w Gdyni. W 1954–73 kier. pryw. Biura Projektów Architektonicznych. W 1973 aresztowany pod zarzutem przestępstwa gosp., przebywał bez wyroku w zakładzie karnym, uniewinniony w kwietniu 1977. Jako poeta zadebiutował 1950 w „Tygodniku Powszechnym” (pod pseud. Witold Tarasiewicz). W 1954 ukazał się jego debiut książkowy Wiersze gdańskie. Opublikował kilkanaście tomików poetyckich, m.in. Dnie niepokoju (1959), Wygasanie form (1967), Erotyki kaszubskie (1973), Światło, które chronię (1982), Gdańsk (1988), Nam nie ująć ciebie poematem (1997), Taka mi się przyśniłaś (2004), a także utwory dla dzieci. Publikował m.in. w „Nowej Kulturze”, q „Dzienniku Bałtyckim” „Twórczości”, q „Głosie Wybrzeża” q „Literach”. Od 1952 należał, aż do rozwiązania 1983, do ZLP; od 1989 do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
