STASZEWSKI JÓZEF, profesor Wyższej Szkoły Pedagogicznej

Wersja z 12:48, 4 mar 2013

JÓZEF STASZEWSKI (pierwotnie Haliczer; 18 XI 1887 Tarnopol – 5 IX 1966, Warszawa), geograf, historyk geografii, naukowiec. Pochodził z biednej rodziny żyd., ukończył szkołę średnią we Lw., od 1910 studiował w Wiedniu geografię i przyrodę. Podczas i w. świat. był oficerem armii austr., jako jeniec ros. na Syberii uczył w pol. gim. w Irkucku. Od 1921 nauczyciel w gim. w Tarnopolu, od 1937 dr (uniw. we Lw.). Podczas II w. świat. więzień niem. obozów koncentracyjnych. Od 1945 mieszkał w Sopocie, pracował pocz. w gd. Państwowym Pedagogium, nast. q WSP, kier. Zakładu Geografii, od 1953 kierownik Katedry Geografii Regionalnej. W 1957 doc., od 1957 prof. nadzw. Założyciel Oddziału Gd. Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Specjalista z zakresu geografii fiz. i antropogeografii oraz historii antycznej geografii, opublikował m.in. Słownik geograficzny (1934), Geografia fizyczna w liczbach (1959), Historia nauki o Ziemi w zarysie (1966). JSZ